Η Μπεθ Τόμας έχει περάσει στην ιστορία, αλλά και στα χρονικά της ψυχιατρικής, ως μία μαρτυρική περίπτωση παιδιού, του οποίου η επί μακρόν σεξουαλική κακοποίηση και η μετέπειτα εγκατάλειψη από τον πατέρα του έγινε η αιτία για να αναπτύξει τη λεγόμενη «αντιδραστική διαταραχή της προσκόλλησης της νηπιακής ή πρώιμης παιδικής ηλικίας», συνοδευόμενη από ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα επιθετικότητας που την οδήγησαν σε βασανισμό ζώων και στην επιθυμία να δολοφονήσει τον αδελφό της.
Η περίπτωσή της έγινε ντοκιμαντέρ το 1992 και εξακολουθεί να προβληματίζει μέχρι σήμερα.
Οι τραυματικές εμπειρίες της Μπεθ είχαν ως συνέπεια την αποκόλλησή της από την κοινωνική πραγματικότητα και την απόλυτη έλλειψη εμπάθειας προς τους άλλους – συμπτώματα τα οποία οι ψυχίατροι ερμηνεύουν ως μία προσπάθεια του μυαλού της να «κλείσει το διακόπτη» και να απομονώσει το τραυματικό παρελθόν της.
Εξαιρετικά συγκλονιστικά είναι τα αποσπάσματα όπου το μικρό κορίτσι ομολογεί απαθώς την επιθυμία του να δολοφονήσει τους γονείς της και τον αδελφό της, ενώ ανατριχιαστικές είναι οι περιγραφές σαδιστικού βασανισμού ζώων.
Η τελευταία δε συνέντευξή της ενήλικης πλέον Μπεθ, όπου μετανιώνει για την παρελθούσα συμπεριφορά της, θεωρείται από τις πιο δυνατές στιγμές στην ιστορία των ντοκιμαντέρ.
Γιατροί και ειδικοί θεωρούν ότι εάν τέτοιες περιπτώσεις αντιμετωπιστούν άμεσα, τότε ο κίνδυνος ακραίας παραμόρφωσης της προσωπικότητας του παιδιού μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αμβλυνθεί.