Το δύσκολο έργο να μπει στο μυαλό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προσπαθεί το γερμανικό περιοδικό Spiegel, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει γιατί ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αναστενάζει κάθε φορά που αναφέρεται στην Ελλάδα.
Σε δημοσίευμα του, το Spiegel αναφέρεται στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών σαν «τον πιο ισχυρό και ταυτόχρονα πιο μισητό πολιτικό στην Ευρώπη» και αναφέρεται στη διαφωνία που είχε με τον τότε διοικητής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος είχε τονίσει πως το «κούρεμα» του 50% του ελληνικού χρέους θα προκαλούσε κατάρρευση. «Ευτυχώς είχε άδικο», αναφέρει το Spiegel.
Γιατί αναστενάζει κάθε φορά που αναφέρεται στην Ελλάδα
Στη συνέχεια, το γερμανικό περιοδικό αναφέρεται και στις αντιδράσεις του Γερμανού υπουργού όσον αφορά το ζήτημα του ελληνικού χρέους, σημειώνοντας: «Η Ελλάδα είναι μόνο ένα παράδειγμα, αλλά παρόλα αυτά, καλό. Ο Σόιμπλε αναφέρει συχνά την Ελλάδα και όταν το κάνει αναστενάζει και κάνει συχνές παύσεις, τρίβει τα μάτια του και ενώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του σαν να προσεύχεται. Θα έπρεπε η χώρα να έχει βγει από το ευρώ το 2010; Η πιθανότητα αυτή είχε συζητηθεί εντός του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσει ποτέ δεν αναφέρθηκαν δημοσίως. Οι αριθμοί ήταν ξεκάθαροι και γελοιοποιούσαν τα κριτήρια του Μάαστριχτ» γράφει το Spiegel.
Το παρασκήνιο του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους το 2011
Παράλληλα, το περιοδικό αναφέρεται και σε μερικές από τις συνομιλίες που είχε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το 2011 και την αγωνία που επικρατούσε: «Πάρτε για παράδειγμα τη συζήτηση του 2011 για το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες της απαλοιφής του χρέους; Τι θα σήμαινε αυτό για την Πορτογαλία; Και για την Ιρλανδία; Και τι ποσοστό κουρέματος θα έπρεπε να υποχρεωθούν οι ιδιώτες πιστωτές να αποδεχτούν; 20%; 22%; 30% ή τουλάχιστον 50%, όπως είχε προταθεί εξαρχής;», τονίζει το Spiegel και κλείνει το δημοσίευμα του παραθέτοντας την διαφωνία που είχε ο Σόιμπλε με τον Τρισέ σχετικά με το ελληνικό «κούρεμα»: «Τελικά καταλήξαμε στο 53%. Δεν μπορείς να καταλήξεις σε μια τέτοια απόφαση βασιζόμενος σε επιστημονικές μεθόδους. Παρόλα αυτά, πρέπει η λήψη της απόφασης να είναι όσο πιο δύσκολη γίνεται, ζυγίζοντας κάθε επιλογή με την βοήθεια ειδημόνων. Έπειτα φτάνεις σε μια απόφαση. Και υποθέτεις ότι είναι η σωστή. Και ελπίζεις, έστω και λίγο, ότι δεν κάνεις λάθος», καταλήγει το άρθρο.
φωτογραφία: fosphotos.com