Η Autobahn δεν είναι ούτε εξωτικό νησί, ούτε χειμερινό θέρετρο. Η Autobahn είναι ο γερμανικός αυτοκινητόδρομος που έχει γίνει τουριστικός προορισμός. Τουριστικός προορισμός ο αυτοκινητόδρομος; Τραβηγμένο δεν ακούγεται; Και τι μπορεί να έχει για να τον επισκεφτεί κανείς;
Το θέμα δεν είναι τι έχει. Το θέμα είναι τι δεν έχει και αυτά είναι όρια ταχύτητας, στοιχείο που έλκει σα μαγνήτης τους speed junkies, τους εθισμένους στην ταχύτητα, από όλο τον κόσμο. Οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμα και 3.000 ευρώ (η τιμή αυτή είναι η τρέχουσα στην Κίνα) προκειμένου να πάνε στη Γερμανία και να ξεδώσουν στις Autobahnen της (ο πληθυντικός του Αutobahn) χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν το δίπλωμά τους, να περάσουν το Σαββατοκύριακο στο κρατητήριο ή να πληρώσουν υψηλότατο πρόστιμο, που στην περίπτωση ενός Σουηδού στο παρελθόν είχε φτάσει τις 200.000 ευρώ (υπολογιζόταν με βάση το εισόδημά του).
Όριο ταχύτητας γενικά δεν υπάρχει στα 2/3 των συνολικά 13.000 χιλιομέτρων των γερμανικών Autobahnen, αρκεί να μην βγουν πρόσκαιρα λόγω καιρού ή κυκλοφοριακής συμφόρησης. Στην περίπτωση αυτή η Polizei δεν αστειεύεται, σε κάθε άλλη όμως και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν και έχεις φουλ το ρεζερβουάρ, γιατί οι μεγάλες ταχύτητες κοστίζουν, μπορεί να πας όσο πάει. Το αυτοκίνητο και η ψυχή σου, ενώ αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει στο άμεσο μέλλον, μιας και οι αυτοκινητόδρομοι, που χαρακτηρίζονται από μπλε ταμπέλες, το γράμμα Α και τον αριθμό τους, έχουν στη Γερμανία μια εθνικιστική υπόσταση και έχουν γίνει θέμα γοήτρου. Κι ας θέλει η συμφωνία κυρίων μεταξύ των ντόπιων κατασκευαστών (πλην της Porsche) την τελική ταχύτητα των αυτοκινήτων να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ./ ώρα. Άλλωστε οι προτάσεις κάποιων πολιτικών πριν τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές για επιβολή ορίων ταχύτητας ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων.
Η ιστορία θέλει την πρώτη Autobahn, μεταξύ Κολωνίας και Βόννης, να παραδόθηκε το 1932 στα πλαίσια και του προγράμματος του Χίτλερ –με τις συμβουλές και παραινέσεις του Ferdinand Porsche- να γίνουν οι Γερμανοί ένα «αυτοκινούμενο έθνος». Από τότε και μέχρι το 1985 είχε κατασκευαστεί το 50% των συνολικά 12.845 χιλιομέτρων.