CINETROLL: Oλες οι νέες ταινίες- Κριτική, trailer, o Nίκι Λάουντα σε speed και ο Ράιαν Γκόσλινγκ μέσα σε υπέροχα αίματα [βίντεο]

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος ψάχνει κρυμμένος σε σκοτεινές αίθουσες για ανεξέλεγκτες συγκινήσεις. Ενίοτε τις βρίσκει.

RUSH

Βαθμολογία: 8 / 10

Yποθέτω ότι αν συνεχίζω να τα βάζω με τον έλληνα κριτικό θα γίνω ένα είδος γραφικού (αν δεν έχω ήδη γίνει) όμως πραγματικά, θέλω να αγιάσω και δε με αφήνουνε. Δεν μπορώ ας πούμε να μη διαβάζω γκρίνιες για μία από τις θεαματικότερες (σε ρεαλιστική βάση) ταινίες με αγώνες αυτοκινήτων που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και από κάτω να μπαίνει η ταμπελίτσα «ναι, μωρέ εντάξει, χολιγουντιανό το ρεζουμέ». Τι σημαίνει μαντάμ χολιγουντιανό το ρεζουμέ; Από πότε είναι κακό αυτό όταν α) αυτό είναι το προσδοκούμενο και β) οι δύο «χολιγουντιανοί» κύριοι που ευθύνονται γι αυτό είναι κορυφαίοι στο είδος τους; Ο βραβευμένος με Όσκαρ Ρον Χάουαρντ και («Ένας Υπέροχος Άνθρωπος») και ο Πίτερ Μόργκαν («Η Βασίλισσα»); Αν το "Rush", είναι χολιγουντιανό λοιπόν, είναι ένα από τα καλύτερα ψυχαγωγικά και σπιντάτα δείγματα της συγκεκριμένης βιομηχανίας για τη φετινή χρονιά. Και τα πιο καλλιτεχνικά. Γιατί όταν η τεχνική έχει τόση προσοχή και λεπτομέρεια, γίνεται τέχνη. Σε επίπεδο φωτογραφίας, ανασύστασης εποχής, κινηματογράφησης. Και ατόφιας αδρεναλίνης. Το 1976, μετά από ένα σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα, ο Νίκι Λάουντα επιστρέφει στις πίστες της φόρμουλα 1, αντιμέτωπος με τον βρετανό Τζέιμς Χαντ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Φούτζι της Ιαπωνίας. Η δυναμική της σχέσης και του πάθους των δύο ηρώων, συμπληρώνει με τον καλύτερο και πιο στιβαρό σεναριακά τρόπο τη δυναμική της κινηματογράφησης του ίδιου του αγώνα που θα κάνει τους λάτρεις των 4 τροχών να δακρύσουν. Κάτω από μια φωτογραφική και αισθητική πατίνα που εκμεταλλεύεται την τεχνολογία του σήμερα, για να αποτίσει με τον πιο πειστικό τρόπο, φόρο τιμής στην ατμόσφαιρα των ταινιών του είδους από τη δεκαετία του 70. Πιο εγγυημένη διασκέδαση και τέρψη αυτή την εβδομάδα, με καλλιτεχνική αύρα, δεν έχεις που να κοπανιούνται δέκα κριτικοί κάτω. Γκλαμουράτη, ιδρωμένη, σέξι, ανάλαφρη, ρετρό, μοντέρνα, θριλερική, όσο πρέπει δραματική, εντελώς χάισπιντ και με τους Κρις Χέμσγουορθ, Ντάνιελ Μπριλ να ανάβουν φωτιές στην οθόνη.

ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ / ONLY GOD FORGIVES

Βαθμολογία: 9 / 10

Για πολλούς από τους κριτικούς στο φεστιβάλ των Κανών (ναι, δεν έχουμε μόνο οι Έλληνες κόμπλες) αυτή ήταν μία από τις χειρότερες ταινίες όλου του φετινού προγράμματος. Για λίγους αλλά εκλεκτούς, όπως ο Πίτερ Μπράντσοου του "The Guardian", ένα παρεξηγημένο αριστούργημα. Aνήκω σε αυτούς που δεν παραμυθιάστηκαν ιδιαίτερα με το υπερσουξέ του «Drive». Της προηγούμενης δηλαδή στιλιζαρισμένης συνεργασίας των Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν και Ράιαν Γκόσλινγκ που είχε φύγει από την Κρουαζέτ με το βραβείο σκηνοθεσίας. Εδώ όμως μαγεύτηκα. Ή για να είμαι πιο ειλικρινής, υπνωτίστηκα. Στιλιζαρισμένο επί δέκα φορές όσο το "Drive" και βίαιο επί εκατό, το «Μόνο ο Θεός συγχωρεί» είναι ένα μετά ντειβιντλιντσικό μίνιμαλ αριστούργημα αργής καύσης, οπιούχας ατμόσφαιρας, κομιξάδικης υπερβολής, αβάσταχτης βίας, pulp θεολογίας και αυτοσαρκαζόμενου λυρισμού σε φορμά αρχαίας τραγωδίας, στον υπόκοσμο της Ταϊλάνδης. Ο Τζούλιαν διατηρεί λέσχη παρανομίας και ασχολείται δημιουργικά με το εμπόριο ναρκωτικών στην Μπανγκόκ. Ο αδελφός του είναι ένας ψυχωτικός που πολύ σύντομα θα βρεθεί δολοφονημένος μετά από ένα αποτρόπαιο έγκλημα που θα διαπράξει. Η μητέρα τους, Κρίστιν Σκοτ Τόμας, με το κωδικό όνομα Κρίσταλ, θα κατέβει στην αμαρτωλή πόλη να βάλει τάξη. Με την ηθοποιό να κάνει μια τεράστια υπέρβαση στο στιλ και το ύφος της, υπερθεματίζοντας σχεδόν κωμικά στο πρότυπο της bitch όπως δεν έχεις ξαναδεί ποτέ. Και τη σχέση μάνας και γιου να κάνει το οιδιπόδειο να μοιάζει με κολασμένη κατανυκτική παραίσθηση. Απέναντι τους, ο μυστηριώδης Τσανγκ, ένας τζαζ πολέμιος της διαφθοράς σαν άγγελος εκτελεστής με έφεση στις εμφανίσεις πίστας παρανοημένων και παρανοϊκών night club θα φέρει την τελική αποδόμηση, σε έναν κόσμο που μοιάζει πλάνο προς πλάνο να βυθίζεται μέσα σε ένα χρωματιστό ονειρικό οξύ (δεν περιγράφεται η φωτογραφία του Λάρι Σμιθ). Όλοι τους εγκλωβισμένοι στα ξόρκια μιας αρχαίας τραγωδίας με την κάθαρση να έρχεται (ή να μην έρχεται ποτέ) μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες και συγχυσμένους αντικατοπτρισμούς, κινούμενοι σαν υπνοβάτες πέρα από το χώρο και το χρόνο, θα συνθέσουν ένα εκρηκτικό ποίημα εξοντωτικής βίας, περισσότερο σαν σύμβολα παρά σαν πραγματικοί χαρακτήρες. Πριν τοποθετηθούν εκεί από όπου ξεπήδησαν από την αρχή. Στις πιο κολασμένες γωνίες του υποσυνειδήτου μας.

JOBS

Βαθμολογία: 4 / 10

«Τι είχαμε τι χάσαμε στο λέω σε ξεχάσαμε». Αν ο Στιβ Τζομπς της Apple δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο αλλά αυτό που βιογραφεί ο Τζόσουα Μάικλ Στερν με πρωταγωνιστή τον Άστον Κούτσερ, το παραπάνω άσμα θα ταίριαζε γάντι. Εμπορική αποτυχία στην Αμερική με τις περισσότερες αρνητικές κριτικές να εστιάζονται στην επιλογή του πρωταγωνιστή που η αλήθεια είναι πως το παλεύει αλλά δεν του βγαίνει. Και δεν του βγαίνει όχι εξ' αιτίας των ικανοτήτων του αλλά εξ' αιτίας του στησίματος της ίδιας της ταινίας που μοιάζει με βιαστικό, clean cut και ενίοτε μελοδραματικό κολάζ στιγμιότυπων της ζωής του Τζομπς σε φορμά τηλεοπτικής βιογραφίας. Κάτι παραπάνω από ότι ξέρεις ή ότι μπορεί να μάθεις διαβάζοντας μερικά άρθρα, δεν θα πάρεις. Κάτι παρακάτω ίσως, αν τα άρθρα που διαβάσεις είναι καλογραμμένα, διαφωτιστικά και μπαίνουν στον κόπο να διεισδύσουν στον άνθρωπο πίσω από το cv του.

ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ, Η ΠΤΩΣΗ / WHITE HOUSE DOWN

Bαθμολογία: 6 / 10

Το να περάσεις βαρετά ή άσχημα σε μια ταινία του Ρόλαντ Έμεριχ είναι κάτι που δεν παίζει. Ακόμα και για τους λάθος λόγους. Γιατί ο Έμεριχ, είναι ένας από τους πιο συνεπείς στις προθέσεις τους σκηνοθέτες με βασικό του στόχο σε κάθε του ταινία, απλά να ανατινάξει το σύμπαν. Κι αυτό δεν είναι καθ' όλου αμελητέο αν είναι αυτό που ζητάς και σε ευχαριστεί. Ειδικά όταν όπως στην συγκεκριμένη, για να το πετύχει δε χρησιμοποιεί ούτε κουρασμένους εξωγήινους, ούτε θανατηφόρα τσουνάμι ψηφιακών εφέ. Αλλά μια πολύ απλή και κλασσική φόρμουλα. Αυτή του «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» με φόντο τον Λευκό Οίκο. Με καλοδεχούμενο πρωταγωνιστή στο ρόλο του σκληροτράχηλου ήρωα που θα σώσει την κατάσταση, τον Τσάνινγκ Τέιτουμ. Μέλος της αστυνομίας του Καπιτωλίου που μόλις έχει μάθει ότι απορρίφθηκε η αίτηση του να γίνει πράκτορας της φρουράς του Προέδρου και ξεναγεί την μικρή του κόρη στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου. Όπως συνήθως συμβαίνει επιλέγει την πλέον ακατάλληλη στιγμή γι αυτό, εφ' όσον εκείνη την ώρα παραστρατιωτικοί καταλαμβάνουν το κτίριο. Από κει και πέρα γίνεται αυτό ακριβώς που επιθυμείς να συμβεί με το Λευκό Οίκο να μεταμορφώνεται σε εμπόλεμη ζώνη ολοκαυτώματος, με εκρήξεις, συμπλοκές, πυροβολισμούς και ταρζανιές πέρα από κάθε λογική και προς κάθε 'ξεδιάντροπη' απόλαυση. Αυτό το 'ξεδιάντροπη' είναι που κερδίζει το στοίχημα της υπόθεσης, εφ' όσον ο Έμεριχ ως συνήθως ανεβάζει τα ντεσιμπέλ δίχως ίχνος ντροπής για την πυροβολημένη του καταστροφολογική ντίσνεϊλαντ και δίχως ίχνος προσπάθειας να δικαιολογήσει τα ούτως ή άλλως αδικαιολόγητα. Ξέρει τι κάνει, το κάνει καλά και το κάνει για να γουστάρεις. Ούτε καν για να σου αρέσει.

*Όλες οι ταινίες κυκλοφορούν από την Πέμπτη 19 / 9

*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.