Μετά την Coca Cola 3E, τη ΦΑΓΕ και την S&B, ήρθε η σειρά της Βιοχάλκο να μεταφέρει την έδρα της στο εξωτερικό με βασική αιτία το αδύναμο εγχώριο χρηματοοικονομικό περιβάλλον αλλά επίσης την υψηλή φορολόγηση αλλά και το ολοένα αυξανόμενο ενεργειακό κόστος.
Οπως επισήμανε χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ, «η ελληνική βιομηχανία, παρά τη μέχρι σήμερα θαυμαστή ανθεκτικότητά της, δεν αντέχει πια κάτω από το συνδυασμένο βάρος της κρίσης, της έλλειψης ρευστότητας, της υπερφορολόγησης, του αβάσταχτου ενεργειακού κόστους και του αντιεπενδυτικού περιβάλλοντος».
Σε ό,τι αφορά στις φήμες που κυκλοφόρησαν για μεταφορά κάποιων παραγωγικών μονάδων της Βιοχάλκο εκτός Ελλάδας, εκπρόσωποι της εταιρείας διαψεύδουν ότι υπάρχει τέτοιο ζήτημα, ωστόσο υπογραμμίζεται ότι το ολοένα αυξανόμενο ενεργειακό κόστος επηρεάζει αρνητικά τα μεγέθη του ομίλου και καθιστά μη ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα.
Οπως έχει ανακοινωθεί Βιοχάλκο θα απορροφηθεί από τη βελγική Viohalco SA και στη συνέχεια θα συγχωνευθεί με την Cofidin. Αργότερα, οι μέτοχοι της Βιοχάλκο θα ανταλλάξουν με αναλογία μία προς μία τις μετοχές τους με τη Viohalco SA, η οποία θα εισαχθεί στο Euronext των Βρυξελλών.
Αναλυτές ανησυχούν μήπως οι μέτοχοι υποστούν σημαντικές απώλειες. Για τις υπόλοιπες μετοχές των θυγατρικών του ομίλου που διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο Αθηνών (Σιδενόρ, Ελβάλ, Χαλκόρ, Σωλ. Κορίνθου, ΕΤΕΜ, Ελλ. Καλώδια, Σίδμα) δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.
Στον ίδιο δρόμο και άλλες εταιρείες
Πληροφορίες από την αγορά θέλουν και άλλες εταιρείες να εξετάζουν το ενδεχόμενο μεταφοράς της έδρας τους στο εξωτερικό με τα ονόματα του ΟΤΕ, της Intralot, της Folli Follie και του Oμίλου Μυτιληναίου να βρίσκονται στην... πρώτη γραμμή των υποψηφίων, καθώς οι τελευταίες έξοδοι εταιρειών (Τιτάν, ΕΛΠΕ) στις αγορές για δανεισμό έγιναν με «τσουχτερά» επιτόκια.
Σε ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ σημειώνει ότι τον τελευταίο χρόνο όλο και περισσότερες βιομηχανίες αποφασίζουν ή εξετάζουν την πιθανότητα να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, γεγονός το οποίο θα έπρεπε να χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και στον πολιτικό κόσμο γενικότερα.
Τονίζει με έμφαση ότι «εδώ και καιρό έχει εκπέμψει σήμα κινδύνου, προειδοποιώντας προς πάσα κατεύθυνση ότι η ελληνική βιομηχανία δεν αντέχει πια κάτω από το συνδυασμένο βάρος της κρίσης, της έλλειψης ρευστότητας, της υπερφορολόγησης, του αβάσταχτου κόστους της ενέργειας και του αντιεπενδυτικού περιβάλλοντος. Η αποβιομηχάνιση του τόπου δεν είναι ούτε πραγματικότητα, ούτε νομοτέλεια. Είναι θέμα πολιτικής, είναι θέμα επιλογής».
Υπογραμμίζει μάλιστα πως «δεν μπορεί η κυβέρνηση να ασχολείται επί έναν χρόνο με το θέμα του ΦΠΑ στα εστιατόρια, ενώ ταυτόχρονα αγνοεί το θέμα των ΕΦΚ στην ενέργεια. Είναι καιρός να ενσκήψει αποφασιστικά στα συσσωρευμένα, ζωτικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η οικονομική πολιτική στην ελληνική βιομηχανία, που παραμένει ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας από πλευράς προστιθέμενης αξίας, απασχόλησης, εξαγωγών και ο μεγαλύτερος τροφοδότης του κράτους σε φόρους και κοινωνικές εισφορές».