Μεσάνυχτα Πέμπτης 12 Σεπτεμβρίου 2013: ομάδα οπλισμένων με αυτοσχέδια φονικά όργανα ατόμων φερόμενων ως ανήκοντων στις τάξεις της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής της πολύπαθης «άκρης» του Πειραιά, του Περάματος, επιτίθενται σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ και τους στέλνουν αιμόφυρτους στο νοσοκομείο.
Απόγευμα Παρασκευής 13 Σεπτεμβρίου 2013: μαζική πορεία διαμαρτυρίας του ΚΚΕ πραγματοποιείται στους κεντρικούς δρόμους της απονεκρωμένης εργατικής πόλης. Φτάνοντας στην οδό 25ης Μαρτίου όπου εδράζονται τα επενδυμένα με μεταλλικό περίβλημα γραφεία της νεοναζιστικής οργάνωσης, θυμίζοντας πυρηνικό καταφύγιο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι διαδηλωτές σταματούν και «εκσφενδονίζουν» συνθήματα προς το άδειο κτίριο. Κανείς εκ των μελών της οργάνωσης δεν είναι εκεί. Η πορεία συνεχίζεται δίχως παρατράγουδα.
Ωστόσο, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ και undercover αστυνομικοί περιφέρονται στους γύρω δρόμους, προκειμένου να αποτρέψουν ενδεχόμενη παρεκτροπή της κατάστασης προς ανεπιθύμητες κατευθύνσεις και εκβάσεις. Τα πράγματα ησυχάζουν. Προς το παρόν....
Διότι μετά τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, δυνάμεις της αστυνομίας παρουσία της εισαγγελέως Πειραιά και υψηλόβαθμων αξιωματικών της αστυνομίας επιχειρούν να ανοίξουν τη σιδερένια πύλη των γραφείων, προφανώς με σκοπό την διερεύνηση του χώρου για τυχόν ενοχοποιητικά ευρήματα. Τα καταφέρνουν και εισέρχονται στο χώρο για να ακολουθήσουν οι γνωστές εδώ και μήνες σκηνές, προσφιλείς στα μέλη της Χ.Α.: εύσωμος βουλευτής του ακροδεξιού κόμματος, γνωστός για τη «στεντόρεια» φωνή του, κάνει την εμφάνισή του και αρχίζει να εκτοξεύει ύβρεις προς άπαντες τους παρευρισκόμενους, εισαγγελείς και αστυνομικούς, ενώ λίγο έλειψε να υπάρξει και συμπλοκή του σε καυγά. Μετά από λίγη ώρα οι αστυνομικές δυνάμεις απέρχονται του σημείου και όλα ησυχάζουν.
Την επόμενη ημέρα γίνεται γνωστό ότι η Χρυσή Αυγή χαρακτηρίζει παράνομη την έρευνα, παρουσία εισαγγελέα, στα γραφεία του κόμματος στο Πέραμα.
Άλλη μια μέρα, η οποία είδε την Χ.Α. να αναδεικνύεται πρωταγωνίστρια στην επιδείνωση του ήδη βεβαρημένου ψυχολογικά κλίματος της χώρας, έχει φτάσει στο τέλος της. Όλα ησυχάζουν... αλλά από κάτω βράζουν: όχι μόνο στο σχεδόν γκετοποιημένο Πέραμα, αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, η οποία τελεί υπό το καθεστώς απόλυτου υπαρξιακού αποπροσανατολισμού και ψυχωσικής αποσύνθεσης...
«Ο παππούς μου έλεγε ότι μετά τον Εμφύλιο ένα 10% του πληθυσμού, οι ταγματασφαλίτες, συνέχισαν να έχουν την ίδια λογική. Μου έλεγε ότι αυτούς θα τους συναντάς σε όλη σου τη ζωή, είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας. Αλλοτε κρύβεται, άλλοτε φωλιάζει κάπου αλλού, άλλοτε βρίσκει χώρο και βγαίνει μόνο του. Οσο για τους νέους που μαζεύει, αυτή η λογική του γαμωμανά είναι παντού. Είναι εύκολο κάποιος που δεν είναι πουθενά να βρει απάγκιο εκεί. Και σίγουρα ευθύνεται η Αριστερά για το ότι τα παιδιά σκέφτονται πως για να υπάρχουμε πρέπει να δείρουμε το διαφορετικό. Εχω ζήσει τις παλιές συγκρούσεις με τους φασίστες, είχαν μέσα μπέσα και ανθρωπιά. Ηταν αλλιώς οι δρόμοι παλιά. Τώρα είναι σουρεαλιστικό και ερμαφρόδιτο με τους ναζί να μαζεύονται στη Βουλή, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις όπως το '85».
Έτσι περιέγραφε προ καιρού την ελληνική - και όχι μόνο περαματιώτικη ανθρωποψυχογεωγραφία - ο Μιχάλης Μυτακίδης (B.D.Foxmoor) των Active Member. Γέννημα-θρέμμα της περιοχής του Περάματος, την οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ, είναι ίσως ο καταλληλότερος για να δώσει μία εικόνα των φαντασμάτων του παρελθόντος και της δυσοίνωσης επιστροφής τους στο παρόν.
«Μυρίζει κακό στο Πέραμα», προσθέτει ο ίδιος σε προ ημερών συνέντευξή του στο tvxs.gr με θέμα την κοινωνική αποσάθρωση του Περάματος και την εκεί άνοδο της Χ.Α. στο 11%:
Τι γεύση αφήνει το χθεσινοβραδινό περιστατικό, σε συνδυασμό με τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση στο Πέραμα;
Είναι μία μαύρη αφήγηση. Ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί, συνέβη. Μας βρήκε όλους στον ύπνο, δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, γιατί καμιά φορά σκέφτεσαι, φαντάζεσαι, αλλά σημασία έχει να μην σε βρούνε όλα αυτά. Αυτή η ιστορία νικιέται μόνο με νοιάξη, να νοιαστεί ο ένας τον άλλον περισσότερο. Το τραγικό είναι ότι βλέπουμε παιδιά μου μας χαιρετούσαν, φίλους μας, συγγενείς μας, να έχουν επηρεαστεί από αυτό το πράγμα, να γυαλίζει το μάτι τους, να μεταμορφώνονται. Είναι άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις, σε μια κλειστή κοινωνία όπως είναι εδώ. Tώρα το θέμα είναι να μην ξεκινήσουν οι τοπικές βεντέτες. Μέχρι τώρα ήταν όλοι προσεκτικοί. Η κοινωνία εδώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά ώστε άμα ξεκινήσει αυτό το πράγμα να μην σταματήσει εύκολα.
Το εκλογικό ποσοστό της Χρυσής Αυγής, στις τελευταίες εκλογές, ήταν σχεδόν 11% στο Πέραμα.
Έτσι τα' φερε η ζωή. Ευτυχώς που δεν ζούνε οι παππούδες μας. Εγώ δεν μπορώ να βλέπω την πόλη των προσφύγων έτσι. Πώς στο διάολο γίνονται όλα αυτά; Μυρίζει ότι θα γίνει κακό. Έχουν εκτεθεί όλοι και όποια δύναμη καταφέρει να υπερισχύσει, κοινωνικά και πολιτικά, θα ξεσπάσει στην άλλη. Εγώ δεν ήθελα να ζήσω με τον εφιάλτη του εμφυλίου.
Πόσο συχνά ήταν έως τώρα τα κρούσματα με Χρυσαυγίτες πρωταγωνιστές στην περιοχή;
Υπήρχαν κάποια περιστατικά σε βάρος μεταναστών. Πρώτη φορά όμως χτυπάνε ντόπιους, αν είναι όντως έτσι, γιατί δεν έχω την ακριβή εικόνα. Δεν είναι ισορροπημένα τα πράγματα εδώ για να τα χειριστεί κανείς με λογική. Θα γίνει κακό.
Έχουν εκφραστεί διάφορες απόψεις για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του νεοναζισμού στην Ελλάδα. Από το να περιμένουμε να βελτιωθεί η οικονομία μέχρι το να απαγορευτεί άμεσα η Χρυσή Αυγή.
Η απλή μου αίσθηση είναι ότι το σύμπαν δεν υποκύπτει στους ηλίθιους και αυτό που είναι να συμβεί, θα συμβεί. Το σκοτάδι ζει τις τελευταίες του μέρες. Θα έρθει το φως. Και το φως δεν είναι αυτό που λέει η πλευρά η οποία βρίσκεται απέναντι. Είναι αυτό που διαλέγει το σύμπαν για εμάς. Έχουμε υπερεκτιμήσει τις καταστάσεις. Νομίζουμε ότι το παιχνίδι παίζεται σε δύο μέτωπα. Εγώ ας δεχτώ τη λογική του Νέρωνα, να βάλω φωτιά να τα κάψω όλα και να καούν και όλοι, δεν με πολυπειράζει. Από την άλλη, έχω αντιπάθεια στους φασίστες. Έτσι μεγάλωσα και θα μου βγαίνει όπου και να βρίσκομαι. Και ένας μόνο να υπάρχει, η αντιπάθεια είναι στο αίμα μου. Εγώ θα είμαι απέναντι όσο μπορώ, μια μικρή φωνή είμαι κι εγώ. Πάντως είμαι αισιόδοξος. Γιατί ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν κάθε φορά πριν έρθει το φως. Εγώ θα συνεχίσω να βλέπω στο μετά. Γιατί όλα αυτά τα προξένησε αυτός ο άμοιρος λαός. Πιο πολυ πιστεύω ότι μπορεί να μας βοηθήσει ένας σεισμός, παρά ο λαός. Δεν πιστεύω σε αυτόν τον λαό, σε αυτά τα παιδιά που βαράνε ο ένας τον άλλον, ενώ κάποτε ήταν μαζί, παίζανε στις αλάνες, έδιναν φαΐ ο ένας στον άλλον. Και τώρα το μοιράζουν ανάλογα με το χρώμα και το αίμα.