Σαν σήμερα γεννήθηκε μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Ο δυναμικός και ταλαντούχος Φρέντι Μέρκιουρι, η φωνή του διάσημου συγκροτήματος Queen, που έμελλε να γίνει σύμβολο της σύχγρονης μουσικής για τη ζωή, τη μουσική και το θάνατο του.
O Φαρόκ Μπουλσάρα, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Φρέντι Μέρκιουρι, γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1946 στο Βρετανικό προτεκτοράτο της Ζανζιβάρης στην Ανατολική Αφρική και έζησε εκεί αλλά και στην Ινδία μέχρι τα 16 του.
Η αγάπη του για τη μουσική φάνηκε από πολύ νωρίς αφού ήδη στην ηλικία των 7 ξεκίνησε μαθήματα πιάνου ενώ από τις πρώτες του μουσικές επιρροές ήταν η τραγουδίστρια του Bollywood Λάτα Μανγεσκάρ και στα 12 του ίδρυσε την πρώτη του σχολική μπάντα, τους Χέκτικς, με σαφείς ροκ επιρροές.
Στην ηλικία των 17, η οικογένεια του Μέρκιουρι έφυγε από τη Ζανζιβάρη λόγω της αιματηρής επανάστασης του 1964 και εγκαταστάθηκε στο Φελθαμ, στη Βρετανία, όπου ο νεαρός Φρέντι γράφτηκε στο κολέγιο Δυτικού Τάμεση για να σπουδάσει Καλές Τέχνες. Τις σπουδές του εκεί τις αξιοποίησε στην μετέπειτα πορεία του με τους Queen.
H ιστορική χρονιά για το διάσημο συγκρότημα ήταν το 1970, όταν ο Φρέντι γνώρισε τους Μπράιαν Μέι και Ρότζερ Τέιλορ, οι οποίοι προηγουμένως βρίσκονταν στην μπάντα Smile. Μαζί δημιούργησαν μία καινούργια μπάντα που παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων μελών, κράτησαν το όνομα Queen που επέλεξε ο Φρέντι Μέρκιουρι. Οπως δήλωσε ο ίδιος αργότερα: «Είχα σίγουρα επίγνωση των gay συνδηλώσεων, αλλά αυτό ήταν μόνο μία πτυχή του ονόματος». Ηταν επίσης την ίδια χρονιά που ο Φαροκ Μπουλσάρα μετονομάστηκε σε Φρέντι Μέρκιουρι.
Μουσικός, περφόρμερ αλλά και συνθέτης, ο Φρέντι Μέρκιουρι έγραψε τα 10 από τα 17 τραγούδια του άλμπουμ «Queen's Greatest Hits», τα: "Bohemian Rhapsody", "Seven Seas of Rhye", "Killer Queen", "Somebody to Love", "Good Old-Fashioned Lover Boy", "We Are the Champions", "Bicycle Race", "Don't Stop Me Now", "Crazy Little Thing Called Love" και "Play the Game".
Επι σκηνής, ο Μέρκιουρι είχε ένα εντυπωσιακό θεατρικό στυλ και όπως χαρακτηριστικά έγραψε η εφημερίδα Spectator «Ενας performer που προσφέρει έμφαση, σοκ και τελικά γοητεία στο ακροατήριό του με διάφορες εξωφρενικές εκδοχές του εαυτού του»
Εκτός από την δουλειά του με τους Queen, ο Μέρκιουρι έβγαλε δύο σολο άλμπουμ και αρκετά σίνγκλ. Αν και το σόλο έργο του δεν ήταν τόσο εμπορικά επιτυχημένο ως τα άλμπουμ των Queen, η μουσική του έκανε το ντεμπούτο της στο top 10 των άλμπουμ charts του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η προσωπική ζωή του μεγάλου καλλιτέχνη αποτέλεσε ωστόσο αντικείμενο συζητήσεων από την κοινή γνώμη. Στις αρχές του 1970 ο Μέρκιουρι είχε μια μακροχρόνια σχέση με την Μέρι Οστιν, την οποία είχε γνωρίσει μέσω του κιθαρίστα Μπράιαν Μέι. Έζησε μαζί της για αρκετά χρόνια στο Δυτικό Κένζινγκτον. Ωστόσο στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο τραγουδιστής ξεκίνησε μία σχέση με τον διευθυντή του Elektra Records, η οποία τελικά οδήγησε στο τέλος της σχέσης του με τη Οστιν. Τελικά ο Μέρκιουρι και η Οστιν, παρέμειναν στενοί φίλοι και συχνά αναφερόταν σε αυτήν ως το μόνο φίλο του.
Ο Μέρκιουρι, παρά τα όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς ήταν αμφιφυλικός, ωστόσο δεν μιλούσε ανοιχτά για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και στα live του κρατούσε απόσταση από την τελευταία και μακροχρόνια σχέση του τον Τζιμ Χάτον.
Τον Οκτώβριο του 1986, ο Βρετανικός Τύπος έγραφε ότι ο Μέρκιουρι είχε διαγνωσθεί με τον ιο του HIV σε μια κλινική της Χάρλει Στριτ, ωστόσο μιλώντας στη Sun, ο Μέρκιουρι διέψευσε τα δημοσιεύματα. Παρά τις διαψεύσεις του, ο Βρετανικός τύπος συνέχιζε να διαδίδει φήμες, βασιζόμενος στην εμφάνιση του Μέρκιουρι που σε κάθε live φαινόταν όλο και πιο εξασθενημένος. Σύμφωνα με τον συνεργάτη του Τζιμ Χατον, είχε διαγνωστεί πράγματι με AIDS λίγο μετά το Πάσχα του 1987.
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Μέρκιουρι έγινε στα Βρετανικά Μουσικά Βραβεία στις 18 Φεβρουαρίου του 1990 στο Dominion Theatre του Λονδίνου, με τον Μέρκιουρι εμφανώς αδυνατισμένο και καταπονημένο.
Μετά από αυτή του την εμφάνιση, οι δημοσιογράφοι κυριολεκτικά τον καταδίωκαν προσπαθώντας να επιβεβαιώσουν τη φήμη της ασθένειας του και τελικά στις 22 Νοεμβρίου του 1991, ο Μέρκιουρι κάλεσε τον μάνατζερ των Queen Τζιμ Μπιτς και την επόμενη ημέρα έβγαλαν στις εφημερίδες την εξής ανακοίνωση:
«Μετά τα αμέτρητα δημοσιεύματα τελευταίες δύο εβδομάδες, θα ήθελα να επιβεβαιώσω ότι έχω βγει θετικός στον ιό HIV και έχω AIDS. Αισθάνθηκα σωστό να κρατήσω αυτές τις πληροφορίες ιδιωτικές μέχρι σήμερα για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων γύρω μου. Ωστόσο, έχει έρθει η ώρα τώρα για τους φίλους και τους φαν μου σε όλο τον κόσμο να μάθουν την αλήθεια και ελπίζω ότι όλοι θα μου σταθούν στην καταπολέμηση αυτής της τρομερής ασθένειας. Η προστασία της ιδιωτικής ζωής μου ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερη για μένα και είμαι γνωστός για την απουσία μου από συνεντεύξεις. Παρακαλώ να κατανοήσετε αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί.»
Το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου 1991, λίγο περισσότερες από 24 ώρες μετά την δημοσίευση της δήλωσης αυτής, ο Μέρκιουρι πέθανε σε ηλικία 45 ετών στο σπίτι του στο Κένσινγκτον. Η επίσημη αιτία του θανάτου ήταν αδυναμία του οργανισμού λόγω AIDS να ανταπεξέλθει στη βρογχική πνευμονία. Η είδηση του θανάτου του κυκλοφόρησε τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Νοεμβρίου.
Στις 27 Νοεμβρίου, η νεκρώσιμη ακολουθία του Μέρκιουρι διεξήχθη από ιερέα του Ζωροαστρισμού και καλεσμένοι ήταν μόνο πολύ δικοί του άνθρωποι, συγγενείς και τα μέλη των Queen, ενώ ανάμεσα στους 35 στενούς φίλους που παρευρέθηκαν ήταν και ο Ελτον Τζον. Ο Μέρκιουρι αποτεφρώθηκε στο Κοιμητήριο Κάνσαλ Γκριν, στο Δυτικό Λονδίνο και οι φήμες λένε ότι την τέφρα του την έδωσαν στην Μέρι Οστιν.
Στη διαθήκη του, ο Mercury άφησε τη συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου του, συμπεριλαμβανομένου του σπιτιού του και τα δικαιώματα της μουσικής του στη Μέρι Οστιν, και το υπόλοιπο στους γονείς και την αδελφή του. Η Μέρι Οστιν συνεχίζει να ζει στο σπίτι του Μέρκιουρι στο Γκάρνετν Λοτζτου Κένζινγκτον με την οικογένειά της, ενώ ο Χάτον έδωσε αρκετές συνεντεύξεις και συνέβαλε στην συγγραφή βιογραφιών για τον Μέρκιουρι.