Και να μην ήξεραν τα εκατομμύρια των θαυμαστών του Τσαϊκόφσκι ότι είναι ομοφυλόφιλος το έμαθαν -έναν αιώνα περίπου μετά το θάνατό του- από τα χείλη του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στα πλαίσια της ομοφοβικής του εκστρατείας ο Πούτιν δήλωσε ότι ο Τσαϊκόφσκι ήταν ομοφυλόφιλος «αλλά εμείς τον αγαπάμε»!
Νευρωτική προσκόλληση στη μητέρα
Μερικά γεγονότα από τη βασανισμένη ζωή του μεγάλου συνθέτη: σε μικρή ηλικία, η οικογένειά του καταστράφηκε οικονομικά. Εξαιρετικά ευαίσθητος και εσωστρεφής, προσκολλήθηκε νευρωτικά στη μητέρα του. Ο θάνατός της από χολέρα όταν ο Τσαϊκόφσκι ήταν 14 ετών ήταν ένα τραύμα που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει πραγματικά.
Μετά το σχολείο, φοίτησε στην Αυτοκρατορική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης που προετοίμαζε τους αξιωματούχους της τσαρικής αυτοκρατορίας. Στη σχολή φοιτούσαν μόνο αγόρια και οι σεξουαλικοί πειραματισμοί μεταξύ τους ήταν πολύ συνηθισμένοι. Σε αυτή την ηλικία ο Τσαϊκόφσκι αρχίζει για πρώτη φορά να συνειδητοποιεί την έλξη του προς το ίδιο φύλο, γεγονός που του προκαλεί απέχθεια για τον ίδιο του τον εαυτό.
Παρακολουθώντας μια παράσταση Μότσαρτ, ο Τσαϊκόφσκι αποφασίζει να ακολουθήσει μουσική καριέρα και γράφεται στο ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Στη συνέχεια μετακομίζει στην πολύ λιγότερο καλλιεργημένη ατμόσφαιρα της Μόσχας όπου όμως γνωρίζει τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες του.
Ο πρώτος έρωτας με τον Εντουαρντ Ζακ
Το 1869 ερωτεύεται τον 'Εντουαρτ Ζακ, έναν 15χρονο μαθητή (σε όλη του τη ζωή οι εραστές του θα είναι νεαρής ηλικίας). Tα αισθήματά του για τον Ζακ θεωρούνται η πηγή έμπνευσης για το ερωτικό θέμα του έργου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Ο Ζακ ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η αυτοκτονία του σε ηλικία 19 ετών τον συντρίβει. 14 χρόνια αργότερα γράφει στο ημερολόγιό του πόσο του λείπει, πόσο κλαίει ακόμα γι'αυτόν και πως δεν έχει αγαπήσει κανενα περισσότερο.
«Η ομοφυλοφιλία με απομονώνει»
Ο Τσαϊκόφσκι θα εξομολογηθεί στον μικρότερο αδελφό του ότι οι ομοφυλοφιλικές του προτιμήσεις "δημιουργούν ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε μένα και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σφραγίζουν το χαρακτήρα μου με μία αίσθηση αποξένωσης, έναν τρόμο απέναντι στους άλλους, υπερβολική συστολή και καχυποψία... όλα αυτά με κάνουν ολοένα και πιο αντικοινωνικό". Στρέφεται στην τέχνη όπου παραμένει εξαιρετικά παραγωγικός παρά τις νευρώσεις και τις κρίσεις κατάθλιψης. Στον κόσμο της μουσικής βρίσκει μια διέξοδο για την προσωπική του έκφραση την οποία ίσως να μην είχε ανακαλύψει αν δεν αισθανόταν τόσο αποξενωμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο.
Ο ψεύτικος γάμος που οδηγεί σε καταστροφή
Πιστεύοντας ότι μέσω του γάμου μπορεί να "θεραπεύσει" την ομοφυλοφιλία του, ο Τσαϊκόφσκι παντρεύεται το 1877. Ο γάμος του καταλήγει σε καταστροφή, η γυναίκα του μπαίνει σε άσυλο και ο ίδιος οδηγείται σε απόπειρα αυτοκτονίας (βούτηξε στα παγωμένα νερά του ποταμού της Μόσχας ελπίζοντας να πάθει πνευμονία). Παρά τις περιπέτειες της προσωπικής του ζωής η καλλιτεχνική του φήμη μεγαλώνει: συνθέτει τα πιο διάσημα μπαλέτα του (όπως η "Λίμνη των Κύκνων" και ο "Καρυοθράυστης") και περιοδεύει στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι καταθλιπτικές του κρίσεις παραμένουν - όπως και ο τρόμος ότι η ομοφυλοφιλία του ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποκαλυφθεί.
Το τελευταίο του έργο, η Συμφωνία αρ.6 ("Παθητική") κάνει την πρεμιέρα του στη Αγία Πετρούπολη στις 28 Οκτωβρίου 1893. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 6 Νοεμβρίου ο συνθέτης αφήνει την τελευταία του πνοή. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή πεθαίνει από το μικρόβιο της χολέρας που κόλλησε καταναλώνοντας μολυσμένο νερό. Από την πρώτη στιγμή όμως οι περίεργες συνθήκες του θανάτου του και η εξαιρετικά ταχεία κατάληξη της ασθένειάς του δημιουργούν ένα όργιο φημών σχετικά με τις πραγματικές αιτίες.
Οι σεξουαλικές προτιμήσεις φτάνουν στον τσάρο
Τα στοιχεία που έφερε στην επιφάνεια έναν αιώνα αργότερα η Αλεξάντρα Ορλόβα προκαλούν ανατριχίλα. Το 1893 ο συνθέτης ξεκινάει ερωτικό δεσμό με τον Αλεξάντρ Βλαντιμίροβιτς Στένμποκ-Φέρμορ, έναν 18χρονο ευγενή. Ο κόμης Στένμποκ-Φέρμορ, θείος του νεαρού, ανακαλύπτει τη σχέση τους και απευθύνει μια οργισμένη επιστολή προς τον τσάρο όπου ξεσκεπάζει τον συνθέτη. Ο κόμης εμπιστεύεται το γράμμα σε έναν δικηγόρο, παλιό συμφοιτητή του Τσαϊκόφσκι από την Αυτοκρατορική Σχολή. Αφού διαβάζει το περιεχόμενο του γράμματος, ο δικηγόρος αποφασίζει να μην το παραδώσει στον τσάρο. Μαζί με έξι άλλους πρώην συμφοιτητές του -όλοι τους νομικοί και αξιωματούχοι- συστήνουν ένα άτυπο "δικαστήριο τιμής".
Οι επτά ανακοινώνουν την απόφασή τους στο συνθέτη: οι ίδιοι δέχονται να αποκρύψουν το περιεχόμενο της επιστολής από τον τσάρο ώστε να αποφύγει ο Τσαϊκόφσκι το σκάνδαλο και τη διαπόμπευση. Ο μοναδικός όρος που του επιβάλλουν είναι βαρύτατος: ο ίδιος πρέπει να δεχτεί να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του! Ο θάνατος θα προκληθεί με την κατανάλωση μικρών ποσοτήτων αρσενικού. Η ουσία επιλέγεται καθώς τα συμπτώματα της δηλητηρίασης (διάρροια, εμετοί, αφυδάτωση και τελικά θάνατος από νεφρική ανεπάρκεια μετά από 3-4 μέρες) θυμίζουν τα συμπτώματα της χολέρας. Ο Τσαϊκόφσκι προτιμά έναν τόσο βασανιστικό θάνατο από την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό εξοστρακισμό.
Τα τελευταία έργα του Τσαϊκόφσκι φανερώνουν μια ωριμότητα που συναρπάζει. Κανείς δεν ξέρει πόσα θα μπορούσε να είχε προσφέρει ακόμα στον κόσμο της μουσικής αν δεν έπεφτε θύμα των προκαταλήψεων και του τρόμου της αποκάλυψης.
Πηγή Gayrightsgreece.blogspot.gr