Προβολείς στα παραδοσιακά πόστερ του Bollywood

Για δεκαετίες η κινηματογραφική βιομηχανία του Bollywood συνόδευε τις επικές παραγωγές της με περίτεχνα, ζωγραφισμένα στο χέρι, πόστερ. Οι υπερμεγέθεις αφίσες που διακοσμούσαν χρόνια τώρα τους δρόμους της Ινδίας κινδυνεύουν με εξαφάνιση σε μια εποχή που η ψηφιακή εκτύπωση συρρικνώνει όλο και πιο πολύ τον κλάδο των χειροτεχνών ζωγράφων του κινηματογράφου. Μία συντεχνιακή κίνηση, ωστόσο, και αρκετοί πιστοί στην παραδοσιακή αυτή τέχνη αποπειρώνται να σώσουν τους εναπομείναντες παραδοσιακούς εικαστικούς από τον αφανισμό. Η Βομβάη, η μητρόπολη των ζωγράφων πόστερ -φιλοξενούσε περίπου 300 καλλιτέχνες στο παρελθόν - δείχνει να δέχεται την κρίση στον κλάδο με τη στωικότητα που μόνο ένας λαός σαν τους Ινδούς μπορεί. Ο Sheikh Rehman, ζωγράφος στον κινηματογράφο εδώ και 54 χρόνια, λέει χαρακτηριστικά: «Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονται μόνο για την ταχύτητα. Η τέχνη του χειροποίητου πόστερ δεν τους βολεύει επειδή χρειάζεται πολύ χρόνο και είναι αρκετά ακριβή». Αντίστοιχα, ο Hinesh Jethwani, καλλιτέχνης αφισών στο Bollywood, παραλληλίζει τις αφίσες με ερωτικά γράμματα: «Είναι γραμμένες με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα. Μεταδίδουν ένα αυθεντικό συναίσθημα και μοναδική ενέργεια, ενώ τα ψηφιακά πόστερ θυμίζουν τη διαδικτυακή αλληλογραφία, είναι εντελώς άψυχα».Τη στιγμή, λοιπόν, που η εξέλιξη των πραγμάτων τείνει να καθιερώσει τις ψηφιακές αφίσες ως το κύριο μέσο προώθησης ταινιών, νοσταλγοί της παράδοσης όπως ο S.M.M. Ausaja προσπαθούν να επαναφέρουν την τάξη των πραγμάτων. Ο Ausaja, συλλέκτης πόστερ, ιστορικός του κινηματογράφου και συγγραφέας του βιβλίου “Bollywood in Posters”, ταξιδεύει σε όλη την Ινδία ψάχνοντας παλιές αφίσες σε κλειστά σινεμά, στους δρόμους και στα σκουπίδια. «Υπάρχει πολύ μικρό ενδιαφέρον για τη συντήρηση της σημαντικής αυτής μορφής τέχνης». Ενώ λοιπόν δηλώνει πως αυτή η τέχνη «έχει πεθάνει» και πώς «τα περισσότερα πόστερ του ’30 και του ΄40 έχουν καταστραφεί», μία κολλεκτίβα ,το Indian Hippy, που αποτελείται από τους τελευταίους ζωγράφους του σινεμά, δίνει άλλη τροπή στο σκηνικό. Οι καλλιτέχνες προσφέρουν την τέχνη τους σε ανθρώπους που θέλουν να μπουν οι ίδιοι σε γνωστές αφίσες της ινδικής βιομηχανίας. Δημιουργούν αφίσες/πορτρέτα που θυμίζουν γνωστές παραγωγές, απεικονίζουν όμως τον χορηγό στο πρόσωπο των ηρώων. Με αυτό τον παράδοξο τρόπο, οι καλλιτέχνες μπορούν να συντηρηθούν και «να συνεχίσουν την παράδοση προκειμένου οι επόμενες γενιές να μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς είναι η τέχνη αυτή και να νιώσουν την μαγεία της», καταλήγει ο καλλιτέχνης Hinesh Jethwani.Αντίστοιχα, στην ελληνική περίπτωση, δεν θα μπορούσαμε παρά να παραπέμψουμε στον Βασίλη Δημητρίου. Ο Έλληνας καλλιτέχνης είναι ο τελευταίος ζωγράφος κινηματογραφικής γιγαντοαφίσας στην Ευρώπη και εκπροσωπεί μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών που χάθηκε με τα χρόνια, μαζί με τις μνήμες της ρετρό Αθήνας του ’60. Έργα του Δημητρίου κοσμούν εβδομαδιαία τον κινηματογράφο Αθήναιον στους Αμπελόκηπους. ΠΗΓΗ: CNN