Ο Steven Lee Myers διαπιστώνει σήμερα στους New York Times κάτι που δεν το είχαμε ίσως παρατηρήσει: ότι η Ρωσία μπορεί να κατέστησε σαφή την αντίθεσή της σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία αλλά ο Πούτιν δεν έχει ακόμη μιλήσει.
Γράφει το άρθρο το οποίο έχει μεταφράσει και αναδημοσιεύσει η Καθημερινή:
Η Ρωσία κατέστησε σαφή την αντίθεσή της σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποιεί επί καθημερινής βάσης για τον κίνδυνο κλιμακούμενης ανάφλεξης. Ενας εκ των αναπληρωτών πρωθυπουργών δήλωσε ότι η Δύση αντιμετωπίζει τον ισλαμικό κόσμο σαν «μαϊμού με χειροβομβίδες». Κάποιοι Ρώσοι σχολιαστές έφτασαν στο σημείο να εγείρουν το φάντασμα ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η μόνη φωνή που έμεινε σιωπηλή ήταν εκείνη που έχει το μεγαλύτερο βάρος. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απέφυγε επιμελώς οποιοδήποτε δημόσιο σχόλιο ύστερα από τα ρεπορτάζ περί επίθεσης με χημικά αέρια εναντίον αμάχων στα περίχωρα της Δαμασκού, στις 21 Αυγούστου. Αντίθετα, συνέχισε τη ζωή του, όπως οι απλοί συμπολίτες του, ωσάν να μην είχε φτάσει ο συριακός εμφύλιος πόλεμος σε μια νέα, δυσοίωνη φάση. Τις ημέρες που ακολούθησαν ο κ. Πούτιν παραβρέθηκε στην τελετή για την ανακαίνιση ενός ιστορικού συντριβανιού, επισκέφθηκε μια φιλορωσική, αποσχισθείσα επαρχία της γειτονικής Γεωργίας και επιθεώρησε ένα ορυχείο και ένα φράγμα στη Σιβηρία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την υποστήριξη του κ. Πούτιν στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ. Ωστόσο, η συγκρατημένη αντίδρασή του αντανακλά την εκτίμηση ότι η Ρωσία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα προκειμένου να εμποδίσει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να επέμβουν, έστω και χωρίς την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ισως αντανακλά και την αίσθηση ότι ο ίδιος έχει λίγα πράγματα να χάσει στο εσωτερικό της χώρας του από μια τέτοια εξέλιξη, γράφει το άρθρο.