Μανούσος Χαλκιαδάκης Ο είναι ένας χανιώτης Ξένιος Δίας, ένας μάγειρας που θα έκανε το φαΐ της μαμάς σου να στριμωχτεί από μόνο του στον πάτο της κατσαρόλας ντροπιασμένο, ένας γκατζετάκιας που μπροστά του ωχριούν 18χρονα geeks, αυτός που σαχλαμαρίζει μαζί σου στο Sodade, ένας ευρείας (ευρύτερης από όσο αντέχεις) γκάμας μουσικόφιλος και ένας προσηλωμένος στη μανία του ταξιδιώτης.Είναι και από τους διασημότερους κεραμίστες της Ελλάδας. Και ζωγράφος. Και γλύπτης. Καλλιτέχνης, σε προειδοποίησα.
Τι είναι τα γυαλώματα;
Τα γυαλώματα είναι συνδυασμός από μέταλλα, οξείδια των μετάλλων και άλλων χημικών στοιχείων που χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τον πηλό, προκειμένου να κλείσουν οι πόροι του και να γίνει το κεραμικό χρήσεως. Επιπλέον, δίνουν χρώμα στο κεραμικό. Πρέπει να σου πω, ότι μπορεί κανείς να δημιουργήσει απεριόριστες αποχρώσεις δοκιμάζοντας διαφορετικούς συνδυασμούς και θερμοκρασίες.
Γιατί λένε ότι η γλυπτική σου είναι κάπως πρωτόγονη;
Δεν είναι η γλυπτική μου πρωτόγονη, πρωτόγονη ονομάζεται μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιώ. Εκτός από τα γυαλώματα που αναφέραμε παραπάνω, οι πόροι του κεραμικού μπορούν να κλείσουν τρίβοντάς το με ένα λείο αντικείμενο (π.χ. ένα βότσαλο ή ένα κουτάλι) πριν στεγνώσει. Αυτή την τεχνική λοιπόν, τη χρησιμοποιούσαν οι πρωτόγονοι λαοί πριν ανακαλυφθεί το υάλωμα από τους Αιγύπτιους (5000 π.Χ.), εξ’ ου και η ονομασία «πρωτόγονη».
Πες σε έναν άσχετο και άτεχνο μερικές λέξεις-κλειδιά για τη ζωγραφική σου.
Δεν είναι πολύ εύκολο αυτό… Θα μπορούσα να πω «χρώματα», «αθωότητα», «μεγάλα μάτια», «ανθρωποκεντρική», «χωρίς κανόνες». Η τεχνοτροπία λέγεται naive.
Η ενασχόληση με τη φωτογραφία είναι κάτι σαν παράπλευρο καλλιτεχνικό χόμπι;
Δεν θα το ονόμαζα έτσι, όχι. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη μου για τη φωτογραφία, που πολλές φορές σκέφτομαι ότι ίσως θα έπρεπε να κάνω μόνο αυτό. Με άλλα λόγια δεν είναι απλά χόμπι, αλλά κάτι σαν ανάγκη. Οι φίλοι μου με πειράζουν λέγοντας ότι η φωτογραφική μηχανή είναι σαν προέκταση του χεριού μου.
Χανιά-Αθήνα-Σαντορίνη. Κάτι από όλα θα προτιμάς. Ποιο και γιατί.
Τα Χανιά είναι η αρχή και το τέλος. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, εκεί κατέληξα τα τελευταία 20 χρόνια και για πάντα, εκτός απροόπτου. Η Αθήνα είναι σαν ένας πολύ αγαπημένος φίλος, που τον αισθάνεσαι δικό σου και πολύ κοντά σου, παρότι δεν τον βλέπεις κάθε μέρα. Την Σαντορίνη την γνώρισα σε νεαρή ηλικία, αφού εκεί σε ένα υπόσκαφο πέρασα αρκετά καλοκαίρια που νοσταλγώ. Τα τελευταία χρόνια μεταφέραμε, μαζί με τον συνεταίρο μου, την γκαλερί μας «ΤΖΑΜΙΑ – ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ» (www.tzamia-krystallagallery.gr) στα Φηρά και έτσι το αγαπημένο μου νησί ξαναμπήκε στη ζωή μου. Με ευκολία παρ’ όλα αυτά θα σου πω: τα Χανιά!
Ποιοι celebrities σε έχουν υπερήφανα κρεμασμένο στον τοίχο τους;
Εσύ ξέρεις ποιοί είναι, δεν είναι απαραίτητο να τους αναφέρουμε. Δεν έχει σημασία αν αυτοί που αγοράζουν τους πίνακες και τα κεραμικά μου είναι γνωστοί ή όχι. Η ικανοποίηση που παίρνω όταν κάποιος που συναντώ μου λέει ότι έχει στο σπίτι του κάτι δικό μου, παραμένει η ίδια μετά από τόσα χρόνια.
Το σπίτι σου είναι ένα από τα ωραιότερα εξοχικά της Μεσογείου. Δεν το λέω εγώ, το λέει το ιταλικό Elle Deco. Αυτό σημαίνει πως το νέο μεγάλο project είναι η διακόσμηση;
Όχι καθόλου. Το σπίτι μου είναι απλά το σπίτι μου. Τυχαίνει να είναι και ωραίο, όπως είναι ωραία όλα τα χτίσματα που φτιάχνονται από ανθρώπους που σέβονται τον περιβάλλοντα χώρο και την ιστορία του. Το μεγάλο ατού του σπιτιού αυτού είναι έτσι κι αλλιώς ο περιβάλλων χώρος, η θέα προς τον Αποκόρωνα και τα Λευκά Όρη. Δεν συμφωνείς κι εσύ;
Τελευταία ασχολείσαι και με τη διδασκαλία. Πώς σου φαίνεται αυτό;
Το έχω ξανακάνει στο παρελθόν, όταν παρέδιδα μαθήματα κεραμικής στο Πολυτεχνείο. Μου άρεσε πάρα πολύ η επαφή με τους μαθητές και η όλη διαδικασία και πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να το ξαναεπιχειρήσω. Τα τελευταία 2 χρόνια λοιπόν, παραδίδω σεμινάρια κεραμικής στο εργαστήριό μου. Σε γεμίζει πολύ να βλέπεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου να παίρνει χαρά, μαθαίνοντας από σένα. Επίσης, τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται πολλοί ξένοι για μάθημα και αυτό έχει επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Γνωρίζω αυτούς τους ανθρώπους, που επιλέγουν να συνδυάσουν τις διακοπές τους με κάτι δημιουργικό, και πραγματικά τους χαίρομαι. Ακούνε με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον αυτά που έχω να τους πω για την τέχνη μου, που αισθάνομαι πάντα σαν ένας παππούς που διηγείται ξανά και ξανά το ίδιο παραμύθι. Και το περίεργο είναι ότι κάθε φορά το ξανακάνω με την ίδια όρεξη που το έκανα την πρώτη φορά.
Ποια ήταν η τελευταία ωραία συναυλία που πήγες και ο τελευταίος καλός δίσκος που αγόρασες;
Μου έχει μείνει αξέχαστη η συναυλία της Μόνικα πέρισυ το καλοκαίρι στον Λυκαβηττό. Δεν την είχα ξανακούσει live και πραγματικά με συγκίνησε. Τελευταίος καλός δίσκος, το Far της Regina Spector (ξέρω, είναι σχεδόν δύο ετών πλέον αλλά εγώ τον ανακάλυψα πριν λίγους μήνες…).
Ποιο τραγούδι θα ήθελες να έχεις γράψει;
Το «Dance of the bad angels» του Angelo Badalamenti.
Ποιος είναι ο πιο υπερεκτιμημένος καλλιτέχνης;
Ο Picasso.
Βγαίνεις καθόλου;
Βγαίνω κυρίως τον χειμώνα που ανεβαίνω συχνά στην Αθήνα.
Τι διαφορά είχε η ζωή του καλλιτέχνη στα ηδονιστικά 80s με τη ζωή του τώρα;
Στα ηδονιστικά 80s εγώ δεν ήμουν και πολύ ηδονιστής! Ήμουν βοηθός της Χριστίνας Μόραλη τότε. Ένα σπασικλάκι που, από λογιστής, βρέθηκε αποφασισμένος να κάνει για πρώτη φορά εκείνο που του άρεσε. Τα καλλιτεχνικά πλήθη με τις κοινωνικές διασυνδέσεις γέμιζαν το Εργοστάσιο, αλλά εγώ ήμουν οργανωμένος αριστερός, ενεργά πολιτικοποιημένος και η ζωή μου δεν ήταν κοσμική. Πιο πολύ το έριξα έξω αργότερα, γύρω στα 90s. Τώρα η ζωή όλων, από ό,τι βλέπω γύρω μου, έχει γίνει λιγότερο έξαλλη με πιο “λογικές” προτεραιότητες.
Πες μας για τα ιστορικά πάρτυ στα Τζάμια-Κρύσταλλα.
Τι να πω τώρα… Γιατί δεν τα λες εσύ που ερχόσουνα; Τα πάρτυ ήταν αποκριάτικα, γινόντουσαν όταν η γκαλερί ήταν ακόμη στα Χανιά και θυμάσαι κι εσύ ότι όλοι πραγματικά φοράγανε καταπληκτικές στολές. Πέρα από αυτά τα πάρτυ όμως, στην γκαλερί γινόντουσαν και πολύ όμορφες συναυλίες (Έλλη Πασπαλά, Τάνια Τσανακλίδου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Χειμερινοί Κολυμβητές, Λουδοβίκος των Ανωγείων κ.α.).
Γιατί εσένα οι εκθέσεις σου δεν είναι κοσμικά events;
Τι εννοείς; Και βέβαια είναι κοσμικά events. Επειδή εσύ δεν βλέπεις τηλεόραση και δεν ξέρεις κανέναν; Όχι, καταλαβαίνω τι λες – νομίζω ότι για να γίνει μια έκθεση κοσμικό event πρέπει και ο δημιουργός να είναι κοσμικός από μόνος του, ή έστω να το προωθήσει στους ανάλογους κύκλους. Κι αφού δεν με ρωτάς εσύ, θα σου πω μόνος μου ότι ετοιμάζω την επόμενη έκθεσή μου στην γκαλερί «Αστρολάβος» στο Κολωνάκι τον Σεπτέμβριο.
Περισσότερα στο http://www.manousoschalkiadakis.com/
Πηγή: fashionism