Tο 2002 ο Simon Wheatley σκέφτηκε να καταγράψει φωτογραφικά την καθημερινότητα στις πιο φτωχές περιοχές του λονδίνου, έτσι βρέθηκε στα μπλοκ διαμερισμάτων του Lambeth Walk [στο Νότιο Λονδίνο] και κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των νεαρών της περιοχής. Tον άφησαν να μπει στα σπίτια τους, να κυκλοφορήσει ανάμεσά τους και να φωτογραφίζει αβέρτα κάθε πλευρά της ζωής τους, τη φτώχια, τα νταραβέρια τους με τα ναρκωτικά, τον τρόπο που διασκέδαζαν. Tην ίδια εποχή, το grime είχε ήδη αρχίσει να γίνεται ο βασικός ήχος της αστικής κουλτούρας, κυρίως στις συγκεκριμένες περιοχές, που είχαν μετατραπεί σε γκέτο, θυμίζοντας αρκετά τον τρόπο που γεννήθηκε το αμερικάνικο χιπ χοπ δυο δεκαετίες πιο πίσω. Aπό τις πρώτες μέρες του grime έχουν πέρασει σχεδόν 12 χρόνια, ας πούμε ότι είναι χοντρικά 10 από τη μέρα που ξέφυγε από το γκέτο και έγινε γνωστό και παραέξω, οπότε είναι ώρα για επέτειο. Γι' αυτό ο Wheatley κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο σε βιβλίο όσα κατέγραψε τα 12 αυτά χρόνια από το inner city, τα οποία λειτουργούν και σαν grime χρονολόγιο, ένα ντοκουμέντο του πιο άγριου μουσικού είδους που βγήκε από την αγγλία μετά το πανκ.
Περισσότερες φωτογραφίες στο επίσημο site: http://www.dontcallmeurban.com/