Την ανάγκη να εκπονηθεί ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ, έτσι ώστε να αναπτυχθεί ουσιαστικά η ελληνική οικονομία, τονίζει το Bloomberg και παραθέτει έρευνα του Ινστιτούτου Levy Economics.
Το άρθρο γνώμης υπογράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου πρόεδρος του Levy Economics Institute και καθηγητής στο Bard College στην Νέα Υόρκη που σχετικά με την συνάντηση Ομπάμα – Σαμαρά κάνει λόγο για αμερικανική στήριξη μεν, που ωστόσο, πρέπει να εκφραστεί στην πράξη.
«Οι ΗΠΑ πρέπει να προσυπογράψουν ένα νέο σχέδιο για την ανάκαμψη βασισμένο σε ένα από τα πιο επιτυχημένα προγράμματα οικονομικής βοήθειας της σύγχρονης εποχής, το Σχέδιο Μάρσαλ», γράφει και συνεχίζει: «Είναι ήδη σαφές ότι οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα έχουν αποτύχει. Οι προβλέψεις ότι οι περικοπές των κρατικών δαπανών θα σταματήσουν την ελεύθερη πτώση της οικονομίας αποδείχθηκαν υπερβολικά αισιόδοξες. Το σχέδιο διάσωσης ύψους 240 δισ. ευρώ έχει επιδείξει ελάχιστα σημάδια επιτυχίας, καθώς η Ελλάδα βιώνει το έκτο έτος της ύφεσης».
Ο κ. Παπαδημητρίου κάνει λόγο για «ένα εντυπωσιακό ρεκόρ από λάθος παραδοχές που οδήγησε στην αποτυχία του σήμερα» και τονίζει ότι «παρά την παραδοχή ότι έχουν γίνει λάθη από πλευράς Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το ενδεχόμενο τερματισμού των μέτρων λιτότητας εξακολουθεί να μην εξετάζεται, ούτε και υπήρξε κάποια προσπάθεια να εκπονηθεί ένα ανανεωμένο πρόγραμμα για την Ελλάδα».
Το άρθρο έχει ως εξής:
«Το σχέδιο Μάρσαλ επέτρεψε την αναγέννηση της Ελλάδας, ενισχύοντας τους φτωχούς, χρηματοδοτώντας τις επιχειρήσεις και βοηθώντας την ανάπτυξη των εταιρειών ενέργειας. Η Ελλάδα βίωσε την ανάπτυξη σε μια κλίμακα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ μέχρι τώρα. Η εκπληκτική μεταμόρφωση χαιρετίστηκε ευρέως ως ένα 'οικονομικό θαύμα', βοηθώντας την ανάπτυξη της χώρας ακόμη και είκοσι χρόνια μετά το πέρας της βοήθειας.
Το Ινστιτούτο Levy Economics συνέταξε ένα μακροοικονομικό μοντέλο για το τι θα μπορούσε να προσφέρει σήμερα στην Ελλάδα ένα σχέδιο αποκατάστασης τύπου Μάρσαλ. Οι μετριοπαθείς προβλέψεις του Ινστιτούτου κάνουν λόγο για μια ώθηση ύψους 30 δισ. ευρώ από τα όργανα της ΕΕ από το 2013 και το 2016 με κατεύθυνση τη δημόσια κατανάλωση και τις επενδύσεις, και ιδίως την απασχόληση.
Η διαφορά του σχεδίου αυτού είναι ότι σε αντίθεση με τα άλλα προγράμματα, τα οποία ωφελούσαν τις τράπεζες και τους οικονομικούς οργανισμούς, το νέο πρόγραμμα θα επικεντρώνεται στην άφεση του χρέους και στη συνέχεια σε έργα ανοικοδόμησης, σε εθνικές υποδομές και στη δημιουργία δημοσίων έργων σε τοπικό επίπεδο.
Το νέο πρόγραμμα θα ικανοποιούσε τις τεράστιες ανάγκες της Ελλάδας στην ανανέωση σχολείων, νοσοκομείων, βιβλιοθηκών, οδών και γεφυρών, ακόμη και στην προστασία των δασών από τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Τα αποτελέσματα της άσκησης που συνέταξε το Ινστιτούτο ήταν σαφή: Με τις πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα, η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται, φθάνοντας σχεδόν το 34% μέχρι το τέλος του 2016. Με ένα σενάριο τύπου Σχέδιο Μάρσαλ, το ποσοστό θα μειωθεί σε περίπου 20%.
Ομοίως, αν εφαρμοστούν τα σχεδιαζόμενα επί του παρόντος μέτρα λιτότητας, υπολογίζουμε ότι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας θα φθάσει τα 158 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2016, σε σύγκριση με 162 δισ. ευρώ που προβλέπεται για το 2013. Το οποίο σημαίνει πάνω από 15 δισ. λιγότερα σε σχέση με το στόχο της τρόικας.
Το πρώτο σχέδιο Μάρσαλ δεν ήταν μια πράξη φιλανθρωπίας ή ένα σχέδιο διάσωσης. Ηταν μια αποτελεσματική στρατηγική επενδύσεων για τη δημιουργία μιας δυναμικής ευρωπαϊκής οικονομικής αγοράς και την πρόληψη της πολιτικής αποσύνθεσης. Προϋπόθεση όμως για να εφαρμοστεί μια σύγχρονη εκδοχή του είναι να αναθεωρήσουμε τις ανυπόληπτες θεωρίες λιτότητας -ή τα ινστιτούτα της Ευρωζώνης που τις προωθούν».