Έως ποιο βαθμό μπορεί ένα άτομο, το οποίο διέπραξε κάποτε μία στυγερή μαζική δολοφονία, να εξιλεωθεί και να μεταστραφεί; Τέτοια δύσκολα ερωτήματα εγείρει η ιστορία του Τζέιμς Ουόλκοτ και του φρικτού παρελθόντος του.
Μία ζεστή καλοκαιρινή νύχτα της 4ης Αυγούστου του 1967 σε μία κατοικία έξω από την πόλη Ώστιν του Τέξας, ο 15χρονος τότε Τζέιμς Ουόλκοτ δολοφόνησε με όπλο τη μητέρα του, τον πατέρα του και τη μικρή αδελφή του έτσι αδικαιολόγητα ή τουλάχιστον χωρίς άμεσα προφανές κίνητρο. Σήμερα, πέντε δεκαετίες αργότερα, ο Ουόλκοτ απολαμβάνει το κύρος ενός αξιοσέβαστου καθηγητή κολεγίου.
Οι φόνοι της οικογένειας Ουόλκοτ ανήκουν σε εκείνο το είδος τραγικών γεγονότων που σημαδεύουν ανεξίτηλα τη συλλογική συνείδηση μιας κοινότητας.
Ο πατέρας, Δρ. Γκόρντον Ουόλκοτ, ήταν διευθυντής του τμήματος βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Σάουθγουέστερν του Τζορτζτάουν στο Τέξας.
Η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Ουόλκοτ, ήταν ενεργό μέλος της τοπικής ενορίας και η μικρή του αδελφή, Λίμπι, ήταν μόλις 17 χρονών.
Τα αδέλφια είχαν μόλις επιστρέψει από ένα σόου στο Ώστιν. Ήταν 4η Αυγούστου. Η Λίμπι και η μητέρα της πήγαν να κοιμηθούν, ενώ ο πατέρας έμεινε να διαβάζει στην πολυθρόνα.
Τότε, ο Τζέιμς αποσύρθηκε, «σνίφαρε» κόλλα, πήρε μία 22άρα καραμπίνα, πήγε στο σαλόνι, όπου καθόταν ο πατέρας του, σημάδεψε και τον πυροβόλησε δύο φορές.
Έπειτα, κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της αδελφής του, φυτεύοντάς της δύο σφαίρες, μία στο στήθος και μία δεύτερη στο πρόσωπο.
Όταν τελείωσε, αναζήτησε τη μητέρα του, την οποία πυροβόλησε δύο φορές στο πρόσωπο και μία στο στήθος.
Λίγη ώρα αργότερα, μία παρέα κολεγιόπαιδων που επέβαινε σε διερχόμενο αυτοκίνητο τον βρήκε να ουρλιάζει υστερικά και να υποστηρίζει πως κάποιος ξένος μπήκε στο σπίτι του και σκότωσε όλη του την οικογένεια.
Με την παρέμβαση των αρχών η αλήθεια δεν άργησε να έρθει στο φως: ο Ουόλκοτ παραδέχθηκε την ενοχή του, ενώ μάλιστα δήλωσε ότι είχε σχεδιάσει προ πολλού την πράξη του.
Εν τέλει, διεγνώσθη με παρανοϊκή σχιζοφρένεια και εγκλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική, απ' όπου πήρε εξιτήριο έξι χρόνια μετά, έπειτα από εικοσάλεπτη συνέντευξή του από ειδικούς ψυχιάτρους που τον έκριναν «σώας τα φρένας».
Ο Ουόλκοτ επέστρεψε στο σπίτι του, άλλαξε το όνομά του σε James St. James και άρχισε να ζει μία φυσιολογική ζωή με τη σύνταξη του πατέρα του. Κατάφερε να κάνει ανώτερες σπουδές και να διοριστεί καθηγητής ψυχολογίας σε κολέγιο στο οποίο διδάσκει επί 27 ολόκληρα χρόνια.
Η δημοφιλία του στις τάξεις των φοιτητών του είναι πρωτοφανής, έχει φανατικούς λάτρεις του μαθήματός του, έχει βραβευτεί πολλάκις για το επιστημονικό έργο του, ενώ χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού από την πλευρά του ακαδημαϊκού περιβάλλοντός του.
Δείτε πώς ήταν και πώς μοιάζει σήμερα: