Η φήμη που κυκλοφορούσε επί εβδομάδες επιβεβαιώθηκε: Ο καταξιωμένος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης (και πρώην μέλος στην κεντρική επιτροπή της ΔΗΜΑΡ, θα είναι ένα από τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου στη ΝΕΡΙΤ. Με απολαυστικό κείμενό του στο protagon όπου περιγράφει έναν διάλογο με τον θείο του Νώντα, εξηγεί γιατί κάνει αυτό το βήμα.
Το κείμενο έχει τίτλο «Με τα χέρια στη φωτιά» και επιβεβαιώνει την επίγνωση του συγγραφέα για το ρίσκο που παίρνει αλλά και τις προθέσεις του. Ακολουθεί χαρακτηριστικός διάλογος από το κείμενο στο protagon, ανάμεσα στον Χρήστο Χωμενίδη και στον Θείο Νώντα, τον οποίο περιγράφει ως πρώην μπασκετμπολίστα, σημαιοφόρο στο Βέλος που συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού εναντίον της χούντας και σήμερα ιδιοκτήτη ποδηλατάδικου στην Αθήνα.
«Δίκιο έχεις, θείε Νώντα. Εάν μεριμνούσα για την πάρτη μου, θα είχα εδώ και τρία χρόνια προσχωρήσει στους αγανακτισμένους. Και ξοφλημένοι ακόμα καλλιτέχνες σηκώσανε τα κόκκινα και τα μαύρα φλάμπουρα και είδαν άσπρη μέρα... Ή θα είχα κρατηθεί επιμελώς στην απέξω - "μη μου τους κύκλους τάραττε, εγώ ασχολούμαι μόνο με την έμπνευση μου" θα έλεγα. Και τότε δεν θα με έβριζε κανείς...»
«Αφού σε τρώει ο κώλος σου!»
«Κι εσένα σε έτρωγε στο "Βέλος"...»
«Ήμουν εικοσιπέντε χρόνια νεότερος από ό,τι εσύ. Μόλις συνειδητοποίησα πως από τις 24 Ιουλίου του '74, το "αντιστασιακός" έγινε επάγγελμα, ξέκοψα οριστικά. Εγώ ούτε πολιτική καριέρα ονειρευόμουν, ούτε άλλοθι θα καταντούσα για την καριέρα κανενός...»
«Παρομοίως, θείε Νώντα! Μόλις τυχόν αντιληφθώ πως με θέλουν ως άλλοθι, θα παραιτηθώ και θα τους καταγγείλω. Το έχω ξανακάνει...»
«Γιατί όμως να μπλέξεις σε όλο αυτό;»
«Ίσως επειδή θέλω να διαφυλαχθεί το αρχείο της ΕΡΤ, που πολλοί λιγουρεύονται να διαμοιράσουν τα ιμάτια του; Ίσως επειδή θέλω να διατηρηθούν τα Μουσικά Σύνολα και το Τρίτο Πρόγραμμα; Ίσως για να εξακολουθήσει η δημόσια ραδιοτηλεόραση να υποστηρίζει τον ελληνικό κινηματογράφο; Και να προβάλλει εκπομπές σαν το "Παρασκήνιο" και σαν τον "Εξάντα"; Ίσως για να προσληφθεί το προσωπικό της με διαφανείς διαδικασίες και αξιοκρατικά κριτήρια και να μην διορίζει κάθε κόμμα τους δικούς του σε ποσόστωση;»
Είχα πάρει φόρα. Ο θείος Νώντας με παρακολουθούσε μασουλώντας το μουστάκι του.
«Έχεις πλάνα, διαπιστώνω, ανηψιέ...» μού είπε, όχι ειρωνικά μα με θυμόσοφη επιείκεια.
«Όλοι έχουν πλάνα. Κάποιοι σχεδιάζουν –υποθέτω- να μετατρέψουν και την καινούργια δημόσια ραδιοτηλεόραση σε προπαγανδιστικό εργαλείο για αυτήν την κυβέρνηση, ασφαλώς δε και για τις επόμενες...»
«Κι εσύ θα τους τα χαλάσεις; Κούνια που σε κούναγε!»
«Έτσι και δεν τα καταφέρω –στο επαναλαμβάνω- θα παραιτηθώ.»
«Όποιος βάζει τα χέρια του στη φωτιά, καίγεται.»
«Ας βγάλεις κανένα κάστανο από τη φωτιά και ας καείς...»
«Χαρά στο κουράγιο σου... Εγώ πάντως εάν σε άκουγα να τα ξεφουρνίζεις όλα αυτά, δεν θα σε ενέκρινα για τέτοια θέση...»
«Λες να μάς ακούν κάποιοι από καμιά μεριά και να το κάνουν; Κοντός ψαλμός...»