Έχουν αναμφίβολα γραφτεί «τόνοι» υπέροχων απελπισμένων τραγουδιών και απεγνωσμένων μελωδιών από αμέτρητους λιωμένους από την ερωτική μελαγχολία δημιουργούς. Τραγούδια και μελωδίες που έχουν εισχωρήσει τόσο βαθιά στο «μεδούλι» μας ώστε πρώτα μας έρχεται στο νου η μελωδία κι έπειτα ο «πόνος» και η «ανάμνηση». Σε αυτή όμως τη μακρά παράδοση οι Γάλλοι κατέχουν αναμφίβολα τα σκήπτρα...
Πράγματι, μπορεί να εννοηθεί η ένταση της ερωτικής εξομολόγησης χωρίς το τίναγμα της καμμένης από την περμανάντ χαίτης του Τζονί Χάλιντέι, του ιδρωμένου και καμένου από τον ήλιο της γαλλικής Ριβιέρας προσώπου του, καθώς διαλύεται κάτω από την ένταση μορφασμών πόνου, ενώ τραγουδάει το «Que Je t'aime»;
Μπορεί να εννοηθεί ο «μικρός θάνατος» της ανεπιστρεπτί απουσίας του ερωτικού αντικειμένου χωρίς το χαμένο στο διάστημα, θολωμένο από το αλκοόλ βλέμμα του Σερζ Γκαινσμούργκ, με το χιλιοστό τσιγάρο να σιγοκαίει ανάμεσα στα κιτρινισμένα δάκτυλά του, καθώς με σκυμμένο το κεφάλι παραδέχεται ότι δεν μπορεί χωρίς εκείνη αλλά ούτε και μαζί της, ότι «Je suis venu te dire que Je m'en vais»;
Μπορεί να εννοηθεί εκείνο το βαρύ κενό στο στομάχι χωρίς την απαράμιλλη κώμη του Κριστόφ, που με τη συνοδεία του πιο βασανιστικού μονότονου μπουζουκιού που έχει παιχτεί ποτέ απαγγέλλει το «Oh mon amour»; Χωρίς τη θεσπέσια βλακώδη φάτσα του Τζο Ντασέν που μάλλον έχει ξεχάσει ότι τραγουδά άσμα για την απογοήτευση και την απουσία, ειδάλλως δεν εξηγείται γιατί έχει στο πρόσωπό του διαρκώς καρφωμένο εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο; Χωρίς τις αλγεινές κινήσεις εκείνου του μελαγχολικού, καταθλιπτικού τσουλιού που ακούει στο όνομα Μιλέν Φαρμέρ;
Σε κάθε περίπτωση, στην ερωτική πτώση μας έχουμε ανάγκη από το κατάλληλο ηχητικό ντοπάρισμα που θα μας ωθήσει ακόμη πιο κάτω, ακόμη πιο χαμηλά, που θα μας δώσει την αποφασιστική κλωτσιά προς την ηδονική κόλαση του μαζοχιστικού μαρτυρίου που ονομάζεται «έρωτας».
Μοναδικό ίσως κέρδος του «απεγνωσμένου» από όλη αυτή την κατάσταση το γεγονός ότι τελικά καταφέρνει μονάχα να χάσει κιλά με το τσουβάλι, ετοιμάζοντας έτσι τον εαυτό του για την επόμενη περιπέτεια και, άρα, το επόμενο δράμα...