Οι «κινούμενες εικόνες» υπήρχαν με τη μία ή την άλλη μορφή ήδη από 900 π.Χ. Μερικά παραδείγματα από την πιο σύγχρονη ιστορία είναι το «ζωοπραξισκόπιο» του Μάιμπριτζ, ο «κινηματόγραφος» των αδελφών Λυμιέρ και το «κινητοσκόπιο» του Έντισον. Πρόκειται για τις πρώτες μηχανές παραγωγής κινούμενων εικόνων.
To Ζωοπραξισκόπιο εφευρέθηκε το 1879 απ' τον Μάιμπριτζ, έναν απ'τους πρωτοπόρους φωτογράφους της Ιστορίας. Αποτελείτο από δύο κύρια μέρη:την ξύλινη συσκευή προβολής που έμοιαζε με φανάρι περιείχε φακό, λάμπα, ρυθμιζόμενο κλείστρο, μηχανισμό περιστροφής- και τους γυάλινους δίσκους πάνω στους οποίους ζωγραφίζονταν κυκλικά παραστάσεις ανθρώπων ή ζώων με μικρές παραλλαγές στην κίνηση. Όταν οι γυάλινοι αυτοί δίσκοι περιστρέφονταν με μεγάλη ταχύτητα πάνω στη βάση του μηχανήματος η παράσταση αποκτούσε δράση και ρυθμό.
Ο Μάιμπριτζ χρησιμοποίησε το Ζωοπραξισκόπιο για να παρατηρήσει καλύτερα την κίνηση των ζώων, θέμα που αποτελούσε και επαγγελματικό φετίχ του. Ένας ιστορικός «δίσκος» μάλιστα με αποτυπωμένο τον καλπασμό ενός αλόγου κούρσας χρησιμοποιήθηκε απ' τον Μάιμπριτζ για να αποδείξει πως σε μια συγκεκριμένη στιγμή της κίνησης του ζώου και τα τέσσερα πόδια του βρίσκονται στον αέρα.
Οι αδελφοί Λιμιέρ, Λουί Ζαν και Ογκύστ Μαρί Λουί Νικολά, ήταν Γάλλοι εφευρέτες, δημιουργοί του κινηματογράφου μιας μηχανής λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.
Το 1892 ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μια μηχανή προβολής. Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινηματοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1895. Ο κινηματογράφος των Αδελφών Λιμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ.
Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ, στις 19 Μαρτίου και αποτύπωνε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895 πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών επί πληρωμής, στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο προώθησαν την εφεύρεσή τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας και πούλησαν την εφεύρεσή τους στο Ζορζ Μελιέ.
Το 1903 πατένταραν την έγχρωμη φωτογραφία, η οποία λανσαρίστηκε το 1907. Για αρκετά χρόνια η εταιρία «Λυμιέρ» κυριαρχούσε στην ευρωπαϊκή αγορά φωτογραφικών ειδών, μέχρι που συγχωνεύτηκε με την illford και ως φίρμα εξαφανίστηκε. Σαν σήμερα στις 13 Φεβρουαρίου 1894 οι αδελφοί Λιμιέρ έλαβαν το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την κατασκευή μιας μηχανής λήψης και προβολής. Στις 28 Δεκεμβρίου 1895 πραγματοποιήθηκε η πρώτη προβολή μικρού μήκους ταινίας με εισιτήριο στο Grand Café του Παρισιού. Το γεγονός αυτό έφτανε για να ανακηρύξει την ημέρα αυτή ως την επίσημη ημέρα εμφάνισης του κινηματογράφου, με την μορφή που τον γνωρίζουμε σήμερα.
Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Αναπτύχθηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο αποδίδεται και η αρχική σύλληψη της ιδέας κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου συνδύαζε τη φωτογραφία και την τεχνολογία αναπαράστασης της κίνησης της εικόνας, προβάλλοντας διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου.
Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου βασίστηκε σε προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν για αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μόνο στις ΗΠΑ και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, γεγονός που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω εξέλιξη της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξη του κινηματογράφου.
Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινηματοσκοπίου έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893 έγινε η επίσημη παρουσίαση του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν
H πραγματική επανάσταση όμως έλαβε χώρα 60 χρόνια αργότερα με την εμφάνιση της «κάμερας χειρός», την πρώτη φορητή κάμερα.
Σήμερα τις θεωρούμε δεδομένες. Υπήρχε, όμως, μία εποχή κατά την οποία οι κινηματογραφικές κάμερες είχαν το μέγεθος αυτοκινήτου, καθιστώντας αναγκαία την ύπαρξη ολόκληρων συνεργείων για την απλή καταγραφή μερικών καρέ εικόνων. Όλα άλλαξαν όταν ο Γάλλος ανθρωπολόγος Jean Rouch χρησιμοποίησε μία κάμερα χειρός για να φτιάξει το φιλμ «Εγώ ένας μαύρος» [«Moi Un Noir»].
Το ντοκυμαντέρ που ακολουθεί μας ξεναγεί στην πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία της κάμερας χειρός: