Η αντίδραση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Ασαντ, έχει φέρει πρωτόγνωρες αλλαγές στη Συρία, με μια από αυτές να είναι η δημιουργία του σώματος των «γυναικών με τα μαύρα», μιας ταξιαρχίας αποτελούμενη μόνο από γυναίκες, οι οποίες έχουν υποφέρει από την αιματοχυσία στη Συρία και αγωνίζονται ένοπλες για την ανατροπή του Ασαντ.
Σε δημοσίευμα της, η El Pais παρουσιάζει τα μέλη της γυναικείας ταξιαρχίας, η οποία εξακολουθεί να συγκρούεται με ένταση εναντίον του συριακού καθεστώτος στο Χαλέπι, με το δημοσίευμα της ισπανικής εφημερίδας να παρουσιάζει μια γυναίκα- πολεμίστρια την Ριχάντ, η οποία έχασε την οικογένεια της στον πόλεμο αλλά βρήκε μια καινούργια στις «γυναίκες με τα μαύρα».
Η Ριχάντ ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες που στρατολογήθηκαν. Είχε μόλις έρθει από τη Χομς, όπου είχε υποστηρίξει την επανάσταση προσφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια έως ότου έχασε όλη της την οικογένεια. «Ημαστε πέντε αγόρια και έξι κορίτσια, πέθαναν όλοι», διηγείται. Τότε ήταν που αποφάσισε να πάρει τα όπλα. «Ηρθα να πολεμήσω στο Χαλέπι και γνώρισα τη "μαμά"», λέει.
Η «μαμά» της οργάνωσης, είναι η 43χρονη Ουμ Φαντί, η οποία τον Ιούνιο του 2011, αποφάσισε να αφήσει το σπίτι της και τα δέκα παιδιά και να πάει μαζί με τον αδελφό της στην καρδιά της εξέγερσης κατά του Μπασάρ Αλ Ασαντ. Ο λόγος ήταν ότι δεν άντεχε πια αυτή την κατάσταση. Δεν ήταν εύκολο να βλέπει ανθρώπους να αφήνουν την τελευταία τους πνοή, πολύ συχνά αβοήθητοι, και η ίδια να μην κάνει τίποτα. «Μπορεί να μην ήταν ο δικός μου ο γιος, αλλά ήταν ο γιος του γείτονα», συνοψίζει.
Η «μαμά» έφτασε στο μέτωπο χωρίς καμία εκπαίδευση. Πήρε το βάπτισμα του πυρός στο πεδίο της μάχης μεταφέροντας πολεμοφόδια από το ένα μέρος στο άλλο. Στην αρχή δεν είχε όπλο αλλά κάποια στιγμή πήρε ένα τουφέκι. Τα κατάφερνε τόσο καλά, που έναν χρόνο αργότερα, όταν επέστρεψε στο Χαλέπι για να συμμετάσχει στην επίθεση, είχε φτιάξει όνομα λόγω των ικανοτήτων της. Τις επόμενες ημέρες, δεκάδες εθελόντριες της χτύπησαν την πόρτα για να ταχθούν στις υπηρεσίες της. «Εγώ τις ενθαρρύνω αλλά δεν τις πιέζω. Η απόφαση είναι δική τους», λέει για τις γυναίκες που έχει υπό τις διαταγές της, αναφέρουν τα Νέα.
Οι «γυναίκες με τα μαύρα», έχουν δημιουργήσει μια νέα οικογένεια στην ταξιαρχία τους, καθώς πολλές από αυτές έχουν χάσει τις οικογένειες τους και τα σπίτια τους και μέσα στους κόλπους της επανάστασης έχουν δημιουργήσει μια νέα οικογένεια, μεταξύ τους. Αυτό που τις ενώνει, είναι κυρίως το μίσος που έχουν για τον Ασαντ, με την Ριχάντ να δηλώνει πως «το μίσος μου γι' αυτόν είναι τόσο μεγάλο όσο ο πόνος της Συρίας».