Μεγάλες ανακατατάξεις αναμένονται στον ΟΠΑΠ, αφού ένας καυτός φάκελος για τη διοίκηση Σπανουδάκη έχει φτάσει στα χέρια του νέου υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου.
Σύμφωνα με πληροφορίες η διοίκηση Σπανουδάκη που επελέγη και καθοδηγείται από το διευθύνοντα σύμβουλο της EGON κύριο Ανδρέα Γαβριηλίδη, κατηγορείται για αδιαφάνεια στη διαχείριση μεγάλων κονδυλίων, ότι συνθηκολόγησε πλήρως με το σύστημα Κόκκαλη και κατηγορείται ταυτόχρονα ότι μοιράζει τεράστιους μισθούς σε ημετέρους σε μία εποχή βαθιάς κρίσης για τη χώρα. Ο Γιάννης Σπανουδάκης, ένας κατά γενική ομολογία μετρίων δυνατοτήτων μάνατζερ, που υπηρέτησε στον αμαρτωλό οργανισμό «2004», υποβαθμίστηκε τότε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Γιάννα Αγγελοπούλου, όταν διαπιστώθηκε ότι οι ικανότητες του δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις ενός τόσο μεγάλου οργανισμού.
Στη συνέχεια ο κ.Σπανουδάκης επελέγη από τον Κύπριο Ανδρέα Γαβριηλίδη, ο οποίος συνδέεται με στενούς επαγγελματικούς δεσμούς με τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο (ο υπουργός υπήρξε έμμισθος υπάλληλος της EGON) και σύμφωνα με πληροφορίες ο κύριος Σπανουδάκης δεν πάει ούτε στην τουαλέτα αν δεν ρωτήσει πρώτα τον κ.Γαβριηλίδη.
Υπόθεση «ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ»
Το «Πάμε Στοίχημα» ήρθε να καλύψει το κενό που έφερε στην «μαύρη» οικονομική ζωή του τόπου, το σπάσιμο της φούσκας του Χρηματιστηρίου. Ίσως να πρόκειται για τυχαίο γεγονός, ίσως και για σατανική σύμπτωση, αλλά το παιγνίδι του ΟΠΑΠ ξεκίνησε τη διαδρομή του το 2000 δίνοντας διέξοδο σε όσους ήθελαν εναλλακτικές μεθόδους τοποθέτησης των χρημάτων τους. Από κοντά ακολούθησε και μια σειρά παράπλευρων δραστηριοτήτων που καλύπτονται με πέπλο νομιμότητας, αλλά στηρίζονται σε καθόλου ηθικές βάσεις. Το σύμπαν συνωμότησε ακόμη περισσότερο καθώς στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η διείσδυση του internet έδωσε ακόμη περισσότερες επιλογές στους λάτρεις του παιχνιδιού, που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν μόνον τυχερό...
Με βάση τον αθλητικό στοιχηματισμό στήθηκε μια σκιώδης επιχείρηση με αμέτρητα πλοκάμια και παραφυάδες που εκτεινόταν από τα δημόσια έσοδα μέχρι το οργανωμένο έγκλημα. Ακολουθώντας τις διαδρομές του χρήματος, είναι βέβαιο ότι οι διωκτικές αρχές θα καταλήξουν σε περίτεχνες μεθόδους ξεπλύματος. Χρήματα από παράνομες δραστηριότητες περνούσαν από το καθαρτήριο των «μπούκ» είτε μέσω διαδικτύου είτε μέσω του νόμιμου παιχνιδιού του ΟΠΑΠ. Σε ότι αφορά στο τελευταίο, η εφαρμογή του πόθεν έσχες και της ονομαστικοποίησης των δελτίων θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα, ή τουλάχιστον αν το περιορίσει στο στοιχηματισμό μέσω των διαδικτυακών εταιρειών. Ωστόσο καμία πολιτική ηγεσία ή διοίκηση του Οργανισμού Προγνωστικών δεν τόλμησε να το κάνει γνωρίζοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα έπληττε τα έσοδα του Οργανισμού και κατ επέκταση του δημοσίου.
Σ' αυτά τα έσοδα στηρίχτηκε ένα ολόκληρο πανηγύρι. Οι χορηγίες του ΟΠΑΠ για θέματα που αφορούν στην προώθηση του πολιτισμού περνούσαν εν πολλοίς από υπουργικά γραφεία και γραφεία μεγαλοπαραγόντων με το αζημίωτο. Αφορούσαν δε σε πολλές περιπτώσεις εκδηλώσεις που αγγίζαν το όριο του γελοίου. Από το πάρτι του μεγαλύτερο διαφημιζόμενου στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσαν να λείψουν φυσικά και οι διαφημιστικές εταιρείες που διακινούσαν χρήματα προς διάφορες κατευθύνσεις, πάντα με το αζημίωτο. Για τις ίδιες, τους εντολείς και τους εκδότες.
Η αγάπη του ελληνικού κοινού για ένα παιχνίδι με ιστορία τουλάχιστον ενός αιώνα σε πολλές χώρες της βρετανικής κοινοπολιτείας (και όχι μόνον) έδωσε τεράστια ώθηση στον ΟΠΑΠ και δημιούργησε την ανάγκη για συνεχώς αυξανόμενες επενδύσεις. Οι συμβάσεις του Οργανισμού με την Intralot ήδη απασχολούν τη δικαιοσύνη χωρίς ωστόσο ακόμη να έχουν καταλήξει κάπου.
Στην ίδια αγάπη στηρίχθηκε και ένας εσμός νέο-εκδοτών που βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να γεμίσουν τα περίπτερα με στοιχηματικές-αθλητικές εφημερίδες και τις οθόνες των υπολογιστών με ανυπόληπτα website προβλέψεων που σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρούσαν ούτε την απαιτούμενη δεοντολογία. Αιμοδότης βεβαίως δεν ήταν πλέον ο «ξεπερασμένος» (ή πεπερασμένος αν προτιμάτε) ΟΠΑΠ αλλά τα δεκάδες on line στοιχηματικά πρακτορεία που με έδρα φορολογικούς παραδείσους δεν δίσταζαν να δίνουν πακτωλό (κυρίως μαύρων) χρημάτων σε όποιον κατάφερνε να προσελκύσει πελάτες.
Καθώς ολοένα και περισσότερες «γκρίζες» δραστηριότητες περιτριγύριζαν το ελληνικό ποδόσφαιρο (και τον αθλητισμό εν γένει) ήταν αναπόφευκτο να ευδοκιμήσουν εγκληματικές δραστηριότητες και μέσα σ' αυτόν. Βλέποντας μέσα από οπαδικά γυαλιά, η κοινωνία δεν μπορούσε να δει τις επιπτώσεις αυτές στον αγωνιστικό χώρο, αν και ήταν σε πολλές περιπτώσεις πεντακάθαρες εδώ και χρόνια. Τώρα όλοι περιμένουν την κάθαρση αλλά είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς αν οι «καθαριστές» έχουν τα κότσια να τα βάλουν με ένα τόσο δυνατό σύστημα...