Εξορίζει τους οίκους ανοχής από τις περιοχές αμιγούς κατοικίας το υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο σε απόφαση του αναφέρει πως πρέπει να διαφυλαχθεί αυστηρά η κατοικία, την ίδια στιγμή που ο Συνήγορος του Πολίτη υποστηρίζει ότι η ίδρυση των οίκων ανοχής δεν αντίκειται στο γράμμα του νόμου.
Ειδικότερα, η απόφαση του Συνηγόρου του Πολίτη υποστηρίζει πως η αύξηση των περιορισμών στην ίδρυση οίκων ανοχής, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία παράνομων οίκων ανοχής, ωστόσο το θέμα «κολλάει» και από την διεύθυνσης πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ, η οποία εκτιμά ότι οι οίκοι ανοχής δεν επιτρέπονται σε περιοχές αμιγούς κατοικίας γιατί ως προς την πολεοδομική τους λειτουργία υπάγονται στα καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών. Για τον ίδιο λόγο δεν επιτρέπονται σε αυτές τις περιοχές χρήσεις όπως καφετέριες, κομμωτήρια και κέντρα αισθητικής, αναφέρει η Καθημερινή.
Αφορμή για την επαναφορά του ευαίσθητου αυτού ζητήματος, ήταν η καταγγελία γυναίκας στον Συνήγορο του Πολίτη για την άρνηση του Δήμου Μυτιλήνης να της χορηγήσει άδεια ίδρυσης οίκου ανοχής σε περιοχή αμιγούς κατοικίας. Ερευνώντας το ζήτημα ο Συνήγορος απευθύνθηκε μεταξύ άλλων και στο ΥΠΕΚΑ, οι υπηρεσίες του οποίου είχαν διαφορετική άποψη, με αποτέλεσμα να ζητηθεί η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Τι λέει το ΥΠΕΚΑ, ο Συνήγορος του Πολίτη και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους:
• Η διεύθυνση πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ υποστήριξε ότι οι οίκοι ανοχής δεν επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, γιατί ως προς την πολεοδομική τους λειτουργία υπάγονται στα καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών. Σημείωσε δε ότι δεν επιτρέπονται στις περιοχές αυτές χρήσεις όπως καφετέριες, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής κ.λπ.
• Η διεύθυνση νομοθετικού έργου του ΥΠΕΚΑ διαφώνησε: «Από τη νομοθεσία και τη νομολογία του ΣτΕ προκύπτει ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν εντάσσεται στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ούτε στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών» ανέφερε.
• Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους υποστηρίζει ότι οι χρήσεις που επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας αφορούν την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών των κατοίκων. Ο οίκος ανοχής «δεν δύναται να θεωρηθεί ως εμπορικό κατάστημα που εξυπηρετεί καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής» αναφέρει. Τέλος, υπογραμμίζει ότι η ίδρυση οίκου ανοχής δεν επιτρέπεται σε κτίριο που χρησιμοποιείται ως κατοικία, επομένως είναι ασύμβατη με τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως αμιγούς κατοικίας.
• Ο Συνήγορος του Πολίτη, πάντως, εκφράζει τον προβληματισμό του σχετικά με τη διαχείριση των οίκων ανοχής. Ως προς το τυπικό σκέλος, επισημαίνει ότι κατά την αδειοδότηση ενός οίκου ανοχής δεν ερωτάται το καθεστώς των χρήσεων γης σε μια περιοχή, άρα δεν υπάρχει περιορισμός. Ως προς την ουσία της υπόθεσης παρατηρεί: «Είναι κοινός τόπος ότι η δραστηριότητα των εκδιδόμενων επ' αμοιβή προσώπων ασκείται κατά κόρον χωρίς την απαραίτητη αδειοδότηση σε κτίρια ακατάλληλα από πολεοδομικής και υγειονομικής άποψης. Η προσθήκη ενός παραπάνω περιορισμού (σ.σ. εκτός από την ελάχιστη απόσταση των 200 μ. από ναούς και σχολεία) θα επιτείνει την υφιστάμενη κατάσταση παρανομίας». Τελικά, ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ κ. Καλαφάτης δέχθηκε τη θέση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.