Αν ρωτήσεις κάποιον: «τι είναι το ούζο;», η πιθανότερη απάντηση που θα πάρεις είναι η προφανής: «το ούζο είναι ποτό, το οποίο προκύπτει από την απόσταξη γλυκάνισου και άλλων αρωματικών σπόρων σε παραδοσιακούς χάλκινους άμβυκες».
Αυτός είναι ο τυπικός εγκυκλοπαιδικός ορισμός του ούζου. Υπάρχει, όμως, και ο άλλος, άτυπος και ουσιαστικός: «το ούζο είναι μεν χημεία, αλλά πριν απ' όλα είναι αποτέλεσμα παράδοσης, εμπειρίας, σοφίας και πολλών μικρών μυστικών». Όλα αυτά το καθιστούν κάτι παραπάνω από απλό ποτό: είναι φιλοσοφία ζωής.
Αυτή ακριβώς την ουσία επιζητεί να συλλάβει και να αποτυπώσει ο Βασίλης Βρεττός στο φωτογραφικό λεύκωμά του με τίτλο «Ούζο, εικόνες εξ αποστάξεως», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Yalos με την υποστήριξη της Ποτοποιίας Πλωμαρίου Ισίδωρος Αρβανίτης.
Απόσταγμα των θεών, εθνικό ποτό, θεματοφύλακας ιστορίας, πεμπτουσία της παράδοσης... Αυτοί είναι μερικοί μονάχα χαρακτηρισμοί, οι οποίοι συνήθως αποδίδονται στο ούζο, τα μυστικά του οποίου αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μας μέσα από φωτογραφικές διαδρομές στο λιμάνι της Μυτιλήνης, στο Πλωμάρι, στον Ασώματο, στη Γέρα, στα Μυλέλια, στον Ταξιάρχη.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι και ένα φωτογραφικό ταξίδι στη Μυτιλήνη, στους τόπους παραγωγής του υπέροχου αποστάγματος, στα χωράφια, στους ψαράδες της, αλλά και στους χώρους της «απόλαυσής» του.
Η ταυτόχρονη μετάφρασή του σε αγγλικά και γερμανικά το καθιστά ιδανικό για να «πετάξει» και να μεταδώσει το ελληνικό πνεύμα εκτός συνόρων.