Μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν πιο ευτυχισμένοι; Στο αιώνιο ερώτημα έχουν προσπαθήσει να δώσουν απάντηση πολλές έρευνες. Αποδεικνύεται πως είναι καταφατική. Και δεν είναι μόνο σαφές ότι ο καθένας κρατά στο χέρι του τα «κλειδιά» της ευτυχίας, αλλά αυτά κρύβονται τελικά στα πιο απροσδόκητα πράγματα.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Ρότερνταμ Ρούουτ Βεενχόβεν και διευθυντής της Παγκόσμιας βάσης δεδομένων ευτυχίας που έχει δημιουργήσει. Σε αυτή συγκεντρώνει συμπεράσματα από αντίστοιχες έρευνες που γίνονται σε όλο τον κόσμο.
Αν και η γενική εντύπωση είναι πως οι άνθρωποι που έχουν στόχους νιώθουν περισσότερο ευτυχισμένοι όταν τους πετύχουν, ο καθηγητής κατέληξε πως ολοένα και λιγότεροι συσχετίζουν τη χαρά τους με αυτό το δεδομένο.
Ο Βεενχόβεν λοιπόν θεωρεί πως οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πιο ευτυχισμένοι όχι με βάση τις συνθήκες της ζωής τους, αλλά από το πώς την χειρίζονται οι ίδιοι.
Από τα συμπεράσματα πολλών ερευνών λοιπόν προκύπτει πως οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν:
- Βρίσκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις.
- Συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική.
- Είναι δραστήριοι τόσο στη δουλειά τους, όσο και στον ελεύθερο χρόνο τους.
- Βγαίνουν έξω για δείπνο.
- Εχουν καλούς φίλους, αν και η ευτυχία δεν αυξάνεται όταν ο αριθμός τους ανεβαίνει.
Παράλληλα όμως προέκυψαν και κάποια συμπεράσματα που αιφνιδίασαν τους ερευνητές σχετικά με το κυνήγι της ευτυχίας:
- Οσοι καταναλώνουν αλκοόλ με μέτρο είναι πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που δεν πίνουν καθόλου.
- Οι άνδρες έχουν την τάση να νιώθουν πιο ευτυχισμένοι σε κοινωνίες στις οποίες οι γυναίκες απολαμβάνουν μεγαλύτερη ισότητα.
- Το να θεωρείται κανείς ευπαρουσίαστος κάνει περισσότερο χαρούμενους τους άνδρες παρά τις γυναίκες.
- Πιο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που θεωρούν ότι είναι όμορφοι παρά εκείνοι που είναι πραγματικά ευπαρουσίαστοι με αντικειμενικά κριτήρια.
- Τα παιδιά μειώνουν το επίπεδο ευτυχίας, αλλά αυτό αυξάνεται όταν εκείνα μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι.
- Υπάρχει άμεση συνάρτηση ανάμεσα στην ευτυχία και τη διαδρομή προς τον εργασιακό χώρο. Οσο πιο μακριά δουλεύει κανείς, τόσο λιγότερο ευτυχισμένος είναι. Αποτέλεσμα που δεν επηρεάζεται ούτε αν αυτό σημαίνει και αυξημένες αποδοχές.
Τέλος, αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως η λύπη δεν είναι απαραίτητα ανεπιθύμητο συναίσθημα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βεενχόβεν, αν κάποιος νιώθει έτσι στο 10% του χρόνου του μπορεί να ωφεληθεί, καθώς η λύπη είναι σαν ένας κόκκινος σηματοδότης που σταματά την κακή συμπεριφορά.