Το Στόουνετζ, το τεράστιο πέτρινο μνημείο που κοσμεί την πεδιάδα του Γουιλτσάιρ στη Βρετανία, έχει αποτελέσει κατά καιρούς αφορμή για ιστορίες περί εξωγήινων, δρυΐδων και μαγικών τελετών. Ωστόσο νέες ανασκαφές έφεραν στο φως ευρήματα που αποκαλύπτουν μία άλλη πτυχή του μνημείου.
Παλαιότερα, επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μνημείο αποτελεί το πρώτο σύμβολο ενότητας των βρετανικών λαών, οι οποίοι μετά από αμέτρητα χρόνια μαχών και συγκρούσεων, έκαναν ανακωχή θέτοντας τα πρώτα θεμέλια για ένα Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο η νέα έρευνα φαίνεται να απορρίπτει ακόμα και αυτή τη θεωρία.
Ο Πάρκερ Πίρσον και η ομάδα των αρχαιολόγων που επιμελήθηκαν τις νέες ανασκαφές γύρω από το μνημείο ηλικίας 4.500 ετών μίλησαν στο National Geographic για τα νέα ευρήματά τους που ανατρέπουν όλα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα.
Εξερευνώντας την περιοχή γύρω από το Στόουνετζ, ο Πάρκερ εξηγεί ότι εντόπισαν τουλάχιστον 60 υπολείμματα αποτεφρώσεων και κόκαλα, η μελέτη των οποίων τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το Στόουνετζ ήταν τελικά ένα μεγάλο νεκροταφείο.
Ταυτόχρονα, στο Ντάρινγκτον Γουόλς, 3 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Στόουνετζ, υπάρχουν δύο ακόμη κτίσματα παρόμοια με το Στόουνετζ αλλά κατασκευασμένα απο ξύλο. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, οι αρχαίοι Βρετανοί συγκεντρώνονταν εκεί κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο και όπως εξηγεί ο Πίρσον, τα κτίσματα από ξύλο συμβόλιζαν τον χώρο για τους ζωντανούς, ενώ το αντίστοιχο πέτρινο κτίσμα (δηλαδή το Στόουνετζ) οριοθετούσε τον χώρο των νεκρών.
Ο Πίρσον εξηγεί επίσης το λόγο για τον οποίο επιλέχθηκε το συγκεκριμένο σημείο για να χτιστεί το Στόουνετζ: «Από το Στόουνετζ φαίνεται η ανατολή του ήλιου κατά το θερινό ηλιοστάσιο, αλλά και η δύση του κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως σημάδια από παλιότερα χτίσματα που βρίσκονταν στο σημείο 4.000 χρόνια πριν χτιστεί το Στόουνετζ και σηματοδοτούσαν έναν χώρο συνάντησης κυνηγών και τροφοσυλλεκτών. Πιστεύουμε ότι πολύ πριν το Στόουνετζ, το σημείο ήταν ήδη μια ξεχωριστή θέση. Οι κυνηγοί και οι τροφοσυλλέκτες ήταν εκείνοι που αναγνώρισαν για πρώτη φορά αυτή την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου σημείου, όπου η Γη και ο ουρανός βρίσκονται σε αρμονία».