Ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, είτε μέσω της αλλαγής του Συντάγματος είτε μέσω της νομοθεσίας εξήγγειλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματός του στα Χανιά.
Ο κ. Τσίπρας μεταξύ άλλων έκανε λόγο καθιέρωση δημοψηφισμάτων, για απλή αναλογική και κατάργηση του ορίου 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή, για τρεις βουλευτικές θητείες, για κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, για αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των κομμάτων και επιφυλάχθηκε για την άμεση εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό.
Αναλυτικά οι προτάσεις που κατέθεσε ο κ. Τσίπρας έχουν ως εξής:
- Η εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών.
Οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα με έναν ορισμένο αριθμό υπογραφών να καταθέτουν σχέδια νόμου στη κρίση της Βουλής, να αποπέμπουν νόμους, να επιβάλουν δημοψηφίσματα για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα.
- Η αποφασιστική ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας.
Με τη δραστική μείωση της χρήσης διαδικασίας του κατ επείγοντος στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία.
Με τη δυνατότητα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου όχι μόνο από τη κυβέρνηση αλλά και από συγκεκριμένο αριθμό βουλευτών, με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτηση και ψήφισή τους στην ολομέλεια.
Με δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.
Με διασφάλιση δυνατότητας σύστασης εξεταστικής επιτροπής από μικρότερο αριθμό βουλευτών.
Με δυνατότητα πρόσβασης του βουλευτή σε κάθε κρατικό έγγραφο.
- Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και της δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες χωρίς μεσολαβητές και μεσολαβήσεις.
Τέρμα η αδιαφάνεια, τέρμα οι αποφάσεις στο παρασκήνιο. Όλα στο φως.
Όλα όσα αφορούν κρατικές αποφάσεις, έγγραφα ή πληροφορίες σχετικές με τη δημόσια διοίκηση σε γνώση των πολιτών.
- Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση.
Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με τη κατάργηση των μονοεδρικών- διεδρικών αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Τη κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας. Τη κατάργηση των εκλογικών ορίων.
Αλλά και τη δυνατότητα στους εκλογείς να ανακαλέσουν τους αιρετούς τους, αν προκύψει σοβαρός λόγος.
Με δυο λόγια κάθε ψήφος ίδια ισχύς και κανένας έξω από τον έλεγχο του λαού.
Κανένας χωρίς λογοδοσία των πεπραγμένων του στο λαό.
- Η καθιέρωση ανώτατου ορίου συνολικής βουλευτικής θητείας, η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας. Και η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων στην αποζημίωση, στη σύνταξη, στη συμμετοχή σε επιτροπές κλπ.
Ο βουλευτής δε θα είναι επάγγελμα. Δε θα είναι προνόμιο, αλλά λειτούργημα. Από το λαό για το λαό.
- Τέλος στον άθλιο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Τέλος στην ανισότητα απέναντι στο νόμο ανάμεσα στο Βουλευτή και τον απλό πολίτη. Δραστικός περιορισμός χρήσης της βουλευτικής ασυλίας, που θα χρησιμοποιείται μόνον σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων. Τα ποινικά αδικήματα υπουργών δεν θα έχουν πια χρόνο παραγραφής. θα μπορούν να διερευνηθούν οποτεδήποτε προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία.
Στην περίπτωση που η Δικαιοσύνη διερευνά ποινικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται Υπουργοί, δεν θα αποστέλλεται ο φάκελος στη Βουλή, ώστε αυτή να αποφασίσει την πορεία της υπόθεσης.
Όπως αν διαπράξει ένα αδίκημα ένας φούρναρης ή ένας ελαιοχρωματιστής, δεν τον κρίνουν οι σύλλογοι των φουρνάρηδων και των ελαιοχρωματιστών αλλά η δικαιοσύνη, έτσι και με τους υπουργούς και τους βουλευτές, δε θα τους κρίνουν οι συνάδελφοί τους αλλά η δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη που θα συνεχίζει κανονικά το έργο της και θα απαγγέλλει κατηγορίες, εφόσον θεμελιώνει ανάλογη άποψη.
- Η ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας και όχι ως γραφειοκρατιών με ίδια συμφέροντα.
Το κράτος δε θα χρηματοδοτεί τα κόμματα αλλά θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους.
Τα κόμματα αποτελούν θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας. Δε θέλουμε κόμματα κρατικοδίαιτα. Αλλά κόμματα που να λειτουργούν με κανόνες δημοκρατίας και διαφάνειας. Για αυτό και πρέπει να τελειώσει αυτό το πανηγύρι διασπάθισης δημόσιου χρήματος μέσω τραπεζικού δανεισμού με υποθήκευση των υποτιθέμενων μελλοντικών κρατικών χρηματοδοτήσεων.
Το δικομματικό καρτέλ που σήμερα μας κυβερνά, χρωστά αθροιστικά στις τράπεζες που τις πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος κοντά στα 250 εκ ευρώ. Λεφτά που δε σκοπεύουν να επιστρέψουν. Αλλά θα τους αναγκάσουμε εμείς να τα επιστρέψουν.
- Η ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της δημόσιας διοίκησης. Τρία επίπεδα διοίκησης: Κεντρικό Κράτος – Περιφέρειες – Δήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.
Η νέα αρχιτεκτονική θα επιχειρήσει μια βαθιά ανακατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων προς «τα κάτω». Όσο περισσότερες εξουσίες, πόροι ή αρμοδιότητες κατευθύνονται προς τις Περιφέρειες και ιδιαίτερα τους Δήμους, τόσο το πολιτικό σύστημα θα γίνεται πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό και επιπλέον πιο αποτελεσματικό. Με την κατάργηση του Καλλικράτη και της μη αιρετής αποκεντρωμένης διοίκησης.
Με την καθιέρωση δυνατότητας τοπικών δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για κρίσιμα τοπικά ζητήματα με δεσμευτικό για τις αρχές χαρακτήρα. Και με την καθιέρωση της ανακλητότητας για όλους τους αιρετούς, κατόπιν αιτήματος του οικείου εκλογικού σώματος.
- Η εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα, με συμμετοχή της Ολομέλειας του αντίστοιχου δικαστηρίου, των Προεδρείων των Δικηγορικών Συλλόγων και των Καθηγητών Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των δημόσιων ΑΕΙ της χώρας.
- Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας – Υπηρεσιών.
Η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών.
Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θα θωρακιστούν ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων.
Ορίζεται ότι οι κρατικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, κατοικία θα εξαιρούνται από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Και το κράτος θα παρέχει δωρεάν υπηρεσίες παιδείας, υγείας και περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της χώρας.
- Η δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού τοπίου για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Στόχοι μας :
Η ίση πρόσβαση όλων σε όλες τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης.
Η κατοχύρωση του δικαιώματος δίκαιης και ισότιμης μεταχείρισης των πολιτών και των κοινωνικών οργανώσεων από όλα τα ΜΜΕ.
Η Αποκατάσταση όσων θίγονται από τα ΜΜΕ, η προστασία όσων βρίσκονται σε δίκη.
Η Δραστική καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στα ΜΜΕ.
- Θα προχωρήσουμε επίσης σε επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των ΜΜΕ. Με αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση και με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και με αυστηρά κριτήρια.
Στόχος μας να βάλουμε επιτέλους τέλος στη ΔΙΑΠΛΟΚΗ οικονομικής και πολιτικής εξουσίας μέσω των μίντια. Στόχος μας να ενισχύσουμε τα πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Επαναλειτουργώντας την ΕΡΤ. Για όλους τους πολίτες και όλες τις πολιτικές απόψεις και πολιτιστικές προτιμήσεις.
Τέλος
Έχει ανοίξει συζήτηση σχετικά με το αν θα εκλέγεται ή όχι απευθείας από το λαό ο ΠτΔ.
Όπως κατανοήσατε οποιαδήποτε πρόταση που δίνει περισσότερη δύναμη και δυνατότητα επιλογής στο λαό είναι για μας συζητήσιμη.
Εντούτοις η πρόταση αυτή, ξεκομμένη από τις αλλαγές και τις τομές που μόλις παρουσιάσαμε, χωρίς θεσμικά αντίβαρα, χωρίς την ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου, καθώς και των αμεσοδημοκρατικών θεσμών παραγωγής πολιτικής, θα οδηγήσει στην ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση της εκτελεστικής εξουσίας και στην αυτονόμησή της από διαδικασίες κοινωνικού, κοινοβουλευτικού ή νομοθετικού ελέγχου.
Απεναντίας η πρόταση αυτή θα είχε σαφές χαρακτήρα ενίσχυσης της λαϊκής ετυμηγορίας, μόνο στο βαθμό που θα είχε υλοποιηθεί μια ριζικά διαφορετική αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος.
Με δυο λόγια μόνον αν υλοποιηθεί το σύνολο των προτεινόμενων αμεσοδημοκρατικών τομών και θεσμικών ισορροπιών που έχουμε περιγράψει με τις 11 προτάσεις, η άμεση εκλογή Προέδρου θα έπαιρνε το χαρακτήρα ενός θεσμού ενταγμένου σε μια «αμεσο-δημοκρατική» δομή παραγωγής αποφάσεων.
Και υπ' αυτήν την έννοια, τότε θα αποτελεί μια πρόταση, μια σκέψη που εντάσσεται στο προβληματισμό και στη στρατηγική μας για τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του.