Τη φρικτή κατάσταση που επικρατεί στις τάξεις των πολυπροσοντούχων ανέργων νέων της Ευρώπης επιχειρεί να σκιαγραφήσει εκτενές ρεπορτάζ της ειδησεογραφικής ιστοσελίδας CNBC, παραθέτοντας παραδείγματα αντλημένα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που κατά παράδοση θεωρούνται οικονομικά ευημερούσες, όπως λόγου χάρη η Σουηδία.
Διδάκτορες που έπειτα από πολυετείς σπουδές υποχρεώνονται να εργαστούν σε κατ' ευφημισμό χαρακτηριζόμενες ως «ταπεινές» δουλειές, πολυπτυχιούχοι που κάθονται σπίτι τους μη δυνάμενοι να διοχετεύσουν θετικά τη γνώση και παραγωγικότητά τους στην αγορά, ασκούμενοι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους αμισθί, προσβλέποντας σε ενδεχόμενη μονιμοποίηση η οποία δεν έρχεται ποτέ...
Πρόκειται για μία απάνθρωπη κατάσταση που σημαδεύει καθημερινά την Ευρώπη και, καθώς προβλέπεται, θα εξακολουθήσει να το κάνει για πολύ καιρό ακόμα.
«Οι στατιστικές μελέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν περιλαμβάνουν στοιχεία που να αφορούν τους νέους με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, οι οποίοι εργάζονται part-time σε χαμπουργκεράδικα, καφετέριες και μπαρ, προσβλέποντας σε μία full-time θέση.
Ειδικοί όμως υποστηρίζουν πως, πέραν των ανέργων, ο αριθμός των υποαπασχολούμενων ατόμων διογκώνεται πλέον με ανησυχητικά ραγδαίους ρυθμούς για να τον αγνοήσει κανείς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αντικατοπτρίζουν μία τεράστια απώλεια δυνάμει οικονομικού οφέλους», αναφέρει το δημοσίευμα.
«Για να καταλάβει κανείς πού "κολλάει" το ζήτημα της υποαπασχόλησης, αξίζει κανείς να σταθεί για λίγο σε αυτό που υποδεικνύουν εμμέσως τα στατιστικά στοιχεία της Ε.Ε.:
Τον προηγούμενο Δεκέμβριο, τα πιο πρόσφατα άμεσα διαθέσιμα νούμερα έδειχναν ότι 25 από τους συνολικά 240 εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι απαρτίζουν το εργατικό δυναμικό της Ε.Ε., ήταν άνεργοι και αναζητούσαν εργασία, εκτινάσσοντας το ποσοστό της ανεργίας στο 11%.
Άλλα 11 εκατομμύρια ήταν άνεργοι που είτε είχαν εγκαταλείψει τις προσπάθειες εύρεσης εργασίας είτε δεν ήταν έτοιμοι ακόμη να εργαστούν και οι οποίοι γι' αυτό το λόγο δεν καταχωρήθηκαν ως άνεργοι. Συμπεριλαμβανομένων των τελευταίων, το ποσοστό ανεργίας ανεβαίνει στο 15%.
Έπειτα, υπάρχουν άλλα 9 εκατομμύρια part-time εργαζομένων που επιθυμούσαν να εργαστούν περισσότερες ώρες, αλλά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία. Αυτοί καταχωρήθηκαν μεν ως εργαζόμενοι, οι ίδιοι ωστόσο αισθάνονταν υποαπασχολούμενοι.
Τέλος, υπήρχαν κι εκείνοι που διέθεταν περισσότερα από τα απαιτούμενα προσόντα για την εργασία που έκαναν και οι οποίοι θα μπορούσαν να πληρώνονται πολύ καλύτερα αν μπορούσαν να βρουν κάποια άλλη εργασία στα μέτρα των ικανοτήτων τους».
Το δημοσίευμα καταλήγει:
«Σύμφωνα με τον Ντάνιελ Φέλντμαν, καθηγητή Management στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια και ειδικό σε εργασιακά θέματα, η Ευρώπη κάνει το λάθος να εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στο φαινόμενο της ανεργίας, παραβλέποντας το εξίσου κρίσιμο της υποαπασχόλησης, καθώς το κόστος της τελευταίας για τις ευρωπαϊκές οικονομίες ανέρχεται σε πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως».