Διαφορετικά εκτιμούν πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η οικονομική κρίση στην Ελλάδα οι Financial Times, οι οποίοι σε δημοσίευμα τους αναφέρουν αναφέρουν πως «εάν οι δανειστές είχα αναγκαστεί να δεχθούν γρήγορα απώλειες στα δάνεια τους», η «χρεοκοπία» θα τελείωνε με διαφορετικό τρόπο, καθώς θα υπήρχε νέο επενδυτικό ενδιαφέρον, ενώ θα μπορούσε να μειωθεί το χρέος με ένα «κούρεμα» στα υπάρχοντα δάνεια.
Στο άρθρο των Financial Times, γίνεται λόγος για τα σοβαρά λάθη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την διάσωση της ελληνικής οικονομίας το 2010, τονίζοντας πως το ελληνικό χρέος έπρεπε να αναδιαρθρωθεί νωρίτερα και να μειωθεί σε επίπεδο που θα επέτρεπε να εξυπηρετηθεί νωρίτερα, ενώ παράλληλα σημειώνεται πως το ΔΝΤ «δεν έπρεπε να βρεθεί προ εκπλήξεως καθώς η βαθιά ύφεση στην Ελλάδα και η επιδείνωση του χρέους ήταν προβλέψιμα αποτελέσματα».
Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για μια σειρά λάθος υπολογισμών του ΔΝΤ σχετικά με το ενδεχόμενο επιδείνωσης του χρέους, όπως το 1982 στο Μεξικό και το 1999 στην Ασιατική κρίση, όπου δεν υπολογίσθηκε σωστά το μέγεθος της ύφεσης στην Ταϊλάνδη, την Νότιο Κορέα και την Ινδονησία.
«Υπάρχει μια κοινή συνισταμένη σε αυτά τα λάθη», αναφέρει το άρθρο, το οποίο καταλογίζει στο ΔΝΤ πως «παραδοσιακά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα έγκειται στην έλλειψη ρευστότητας, όταν στην πραγματικότητα οι κρίσεις ενέχουν πάντα την απώλεια πιστοληπτικής αξιοπιστίας».
Για τους Financial Times, η ιστορία της ελληνικής οικονομικής κρίσης θα μπορούσε να είχε τελειώσει διαφορετικά. «Αν οι δανειστές είχαν αναγκαστεί να δεχθούν γρήγορα απώλειες στα δάνεια τους, η ιστορία μπορεί να είχε τελειώσει διαφορετικά. Νέοι επενδυτές θα είχαν προσφέρει κεφάλαια με καλύτερες αποτιμήσεις και το κούρεμα στα υπάρχοντα δάνεια θα μείωνε το λόγο του χρέους. Επίσης, η κεφαλαιακή δομή της Ελλάδα θα είχε βελτιωθεί, καθώς οι εισροές κεφαλαίων θα αντικαθιστούσαν το μειούμενο χρέος. Η αυξανόμενη εξάρτηση από το χρέος από τότε που η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης το 2001, ήταν μια από τις βασικές αιτίες της κρίσης», επισημαίνεται.
Κλείνοντας, το δημοσίευμα υποστηρίζει πως η παραδοχή του ΔΝΤ για το λάθος του μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο αν δημιουργηθεί μια «νέα δομή διαχείρισης κρίσεων που θα περιορίζει την οικονομική πτώση και ευθυγραμμίζει καλύτερα τα συμφέροντα των διάφορων εμπλεκομένων μερών μέσα από μια γρήγορη εισαγωγή του μηχανισμού της αγοράς».