Εκπληξη και αμηχανία προκαλεί η τοποθέτηση του Αντώνη Ρουπακιώτη για τις ευθύνες που του αποδίδουν κάποιοι ότι οριστικά οδήγησε την τρικομματική κυβέρνηση σε αδιέξοδο, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη να σπρώξει ούτε μια κουβαρίστρα.
Με γλαφυρό ύφος, και επικαλούμενος τη μαρτυρία και συνδρομή του οδηγού του Παναγιώτη, είπε μεταξύ άλλων στην τελετή παράδοσης παραλαβής στο υπουργείο Δικαιοσύνης:
«Λένε πως ο Ρουπακιώτης είναι για γέλια και για κλάματα, πως έσπρωξα το καράβι στην ξέρα... Είχα πρόβλημα συνείδησης, πώς εγώ που δεν έχω τη δύναμη να σπρώξω ούτε μια κουβαρίστρα μπόρεσα να ρίξω μια κυβέρνηση. Ενιωσα απελπισμένος, αφού δημοσιεύματα έλεγαν πως ως πολιτικός, συνδικαλιστής και μεγαλοδικηγόρος έκανα μια τρύπα στο νερό και μήπως κατέστρεψα την Ελλάδα. Ρώτησα τον οδηγό μου, τον Παναγιώτη: "οδήγησα την Ελλάδα σε αδιέξοδο;". "Ασ' το", μου είπε, "το παίρνω επάνω μου"...»
Σχολιάζοντας αυτό το απόσπασμα από την ομιλία Ρουπακιώτη, ο Φαληρεύς γράφει σήμερα στην Καθημερινή «Διαβάζοντας το παράπονό του, λοιπόν, μένω με την εντύπωση ότι η απαλλαγή του από τα υπουργικά καθήκοντα ήταν επιβεβλημένη για λόγους ανθρωπιστικούς: τόσο για τον ίδιο τον Α. Ρουπακιώτη όσο και τον Παναγιώτη τον οδηγό του. Υστερα από όσα πέρασε, ο τελευταίος ίσως θα εδικαιούτο, αν ζούσαμε ακόμη στον παράδεισο της αστακομακαρονάδας, να πάρει τιμητική σύνταξη αναπηρίας. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αν ο Παναγιώτης ξεπεράσει το σοκ της δεινής εμπειρίας του, το οφείλει στην Ιστορία να γράψει τα απομνημονεύματα του: «Διάλογοι φιλοσοφικοί και άλλοι με τον Αντώνη Ρουπακιώτη».