Από τα πιο δύσκολα προϊόντα ως προς τη διαχείρισή τους μετά το τέλος της ζωής τους είναι τα λάστιχα των αυτοκινήτων. Ο βασικός λόγος γι' αυτό είναι η μεγάλη ανθεκτικότητά τους, που τα κάνει ουσιαστικά να μην αποικοδομούνται ποτέ.
Μια μέθοδος ανακύκλωσής τους είναι η κατάτμησή τους σε πολύ μικρά κομμάτια ώστε στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως υπόστρωμα σε δρόμους ή αθλητικές εγκαταστάσεις (π.χ. ταρτάν), ενώ μια άλλη η καύση τους προκειμένου να γίνει εκμετάλλευση του ενεργειακού τους περιεχομένου. Μιας και οι παραπάνω τρόποι είναι και σύνθετοι και ακριβοί υπάρχει και η πιο απλή, αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνη μέθοδος της απλής απόρριψής τους. Σε χωματερές όπως οι πραγματικά τεράστιες –είναι τόσο μεγάλες που το περίγραμμά τους φαίνεται από το διάστημα, όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία μας- που υπάρχουν στην έρημο κοντά στην πόλη Sulaibiya του Κουβέιτ. Τα ελαστικά που έχουν πεταχτεί σε αυτές ανέρχονται σε εκατομμύρια, ίσως και πάνω από δέκα, ενώ κάθε μήνα προστίθενται δεκάδες χιλιάδες.
Οι χωματερές αυτές λειτουργούν σαν ένα είδος ωρολογιακής βόμβας, ειδικά κάτω από τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή. Πριν από περίπου 1 χρόνο σε μια από αυτές, που βρίσκεται στην περιοχή Al-Jahra, 30 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης του Κουβέιτ, πήραν φωτιά και κάηκαν περίπου 500.000 λάστιχα. Ο καπνός ήταν ορατός από πολλά χιλιόμετρα μακριά, ενώ σύμφωνα με τις αρχές του εμιράτου αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι ζούσαν στην πλησιέστερη κατοικημένη περιοχή, σε απόσταση μόλις 4 χιλιομέτρων από τη χωματερή, μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία με έντονα αναπνευστικά προβλήματα.
Η φωτιά σβήστηκε με τον πιο απλό τρόπο που είχαν οι υπηρεσίες του Κουβέιτ στη διάθεσή τους: η εστία της καλύφθηκε με άμμο! Και φυσικά η φωτιά μπορεί να έσβησε αλλά το βασικό πρόβλημα παρέμεινε και απ' ότι φαίνεται θα διαιωνιστεί αν δεν ληφθούν μέτρα, μιας και όπως είπαμε τα λάστιχα των αυτοκινήτων είναι (σχεδόν) αθάνατα!