Η Αθήνα παραδόθηκε το Σαββατοκύριακο στη μαγεία του Φεστιβάλ Αθηνών – Οι καλλιτέχνες που συγκλόνισαν [εικόνες]

Η πρωθιέρεια της παγκόσμιας μουσικής σκηνής Πάτι Σμιθ στο Ηρώδειο καθήλωσε, η παράσταση χορού της Μαγκύ Μαρέν συγκίνησε, ενώ η ομάδα Κανιγκούντα μίλησε για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη με μοναδική ένταση. Τρεις σπάνιες στιγμές συνυπάρξαν το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα της κρίσης, της ανασφάλειας, των αναπάντητων ερωτημάτων.

Οποιος προσπαθήσει να μεταδώσει το κλίμα από τη συναυλία της Πάτι Σμιθ στο Ηρώδειο το βράδυ του Σαββάτου δεν θα κατορθώσει να μεταφέρει το σύνολο των συναισθημάτων που πυροδότησε η σπουδαία καλλιτέχνης στο κοινό του Ηρωδείου.

Μένει η ενέργεια, η σπάνια εμπειρία ακρόασης της και βέβαια τα λόγια της προς τους Ελληνες «Μπορεί να μην κερδίζουμε πάντα τις μάχες, αλλά πρέπει να συνεχίζουμε τον αγώνα. Υπάρχουν δυσκολίες στη χώρα σας, αλλά βοηθώντας ο ένας τον άλλον, ανταλλάσσετε ενέργεια, που σας κάνει δυνατούς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Φροντίστε τον εαυτό σας, πίνετε νερό, τρώτε ψωμί και λαχανικά, πλένετε τα δόντια σας, γίνετε δημιουργοί, γίνετε ελεύθεροι».

Την ιδια ώρα, στην Πειραιώς 260, η κορυφαία χορογράφος Μαγκ Μαρέν παρουσίασε τα Nυχτερινά (nocturnes). Rιζοσπαστική όσο ποτέ δημιούργησε εικόνες σπαρταρ5ιστές με πρώτο υλικό τη νύχτα, το σκοτάδι της, που λειτουργεί και ως καθρέπτης για τα υπαρξιακά αδιέξοδά μας.

Με εργαλεία το σώμα και την ιστορία, οι χορευτές εισήλθαν σπασμωδικά στη σκηνή αρθρώνοντας σπαράγματα από το υλικό της μνήμης στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς μετάφραση. «Είμαι η Ελλάδα», γράφει σε μαυροπίνακα η Ελληνίδα χορεύτρια, σαν να ομολογεί πικρά: «Τίποτα δεν μοιάζει πιο δύσκολο να μοιραστούμε, από την καταγωγή που κουβαλάμε».

Σε άλλη αίθουσα του φεστιβάλ Αθηνών, η ελληνική ομάδα Κανιγκούντα, τοποθέτησε την παράστασή του στον Μεσοπόλεμο, επιχειρώντας μια ελεύθερη διασκευή του μυθιστορήματος του Άλφρεντ Ντέμπλιν Βερολίνο Αλεξάντερπλατς, το οποίο καταγράφει τη γέννηση του φασισμού στη μεσοπολεμική Γερμανία μέσα από την ιστορία ενός άντρα που συνθλίβεται στα γρανάζια του συστήματος. Αντιστρέφοντας τη βασική συνθήκη του κειμένου, η παράσταση έδωσε το λόγο αποκλειστικά σε γυναίκες, τις περιθωριοποιημένες «γυναίκες της ζωής» του ήρωα: αυτές πρωταγωνιστούν, μαζί με τον πάντα παρόντα καπιταλισμό.

Οι φωτογραφίες από την παράσταση της Μαγκύ Μαρέν και των Κανιγκούντα είναι από την Eurokinissi.