Μία συγκλονιστική όαση ιστορίας, πολιτισμού και πρασίνου, μόλις «δυο βήματα» από το κέντρο της Αθήνας, παραμένει ανεκμετάλλευτη εδώ και δεκαετίες, περιμένοντας την ορθή αναβίωση/ανάπλασή της. Ο λόγος για την ιδιαίτερης βαρύτητας και εξέχουσας ιστορικής σημασίας Ακαδημία Πλάτωνος, μια από τις παλαιότερες γειτονιές της Αθήνας με λαμπρό παρελθόν.
Ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο οικιστή, τον ήρωα Ακάδημο (ή Εκάδημο), αλλά έμεινε στην ιστορία εξαιτίας της ομώνυμης φιλοσοφικής σχολής, που ίδρυσε στην περιοχή ο Πλάτωνας το 387 π.Χ. και η οποία λειτούργησε μέχρι την παύση της από τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό το 529, έχοντας προλάβει ωστόσο να καθορίσει με ριζικό τρόπο τη φιλοσοφική σκέψη του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, και το πρότυπο οργάνωσης των μετέπειτα πανεπιστημιακών κέντρων της Δύσης.
«Στην σημερινή Αθήνα, η Ακαδημία Πλάτωνος είναι μια υποβαθμισμένη περιοχή, με πολλά και σοβαρότατα προβλήματα, άλλα χρόνια - όπως της πρόσβασης, των υποδομών, του καθορισμού χρήσεων γης και της διαχείρισής της, της καθαριότητας, της προστασίας και ανάδειξης του αρχαιολογικού πάρκου, της συντήρησης των αρχαιολογικών ευρημάτων του χώρου, του πρασίνου, της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, της ποιότητας ζωής - και άλλα σχετικά πιο πρόσφατα, όπως αυτά της μεγάλη ανόδου της εγκληματικότητας, λόγω και της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού μεταναστών στη γειτονική συνοικία του Κολωνού. Έτσι μια περιοχή που θα έπρεπε να ακτινοβολεί και να είναι πόλος έλξης τουριστών απ' όλο των κόσμο, γίνεται δυστυχώς ο καθρέφτης της έλλειψης πολιτισμού, και οράματος για την πόλη μας», μας πληροφορεί σχετικό άρθρο του αντιπροέδρου δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αθηναίων, Χρήστου Τεντόμα, στην εφημερίδα «Ημερησία».
«Για το δήμο της Αθήνας λοιπόν η ανάπλαση της Ακαδημίας Πλάτωvoς, είvαι ένα από τα πιο σημαvτικά θέματα, που μπορεί να δώσει μια νέα πνοή στην εγκαταλειμένη στην ασχήμια πόλη μας, με πρόσχημα για την αδιαφορία μας την οικονομική κρίση.
Η Ακαδημία Πλάτωνος με την τεράστια πολιτιστική της σημασία, αν αναδειχθεί και αξιοποιηθεί θα αποφέρει πολλαπλά οφέλη, τόσο οικονομικά από την τουριστική της εκμετάλευση όσο κυρίως από το μήνυμα που θα εκπέμψει στο εσωτερικό και εξωτερικό ότι η Αθήνα δεν αργοπεθαίνει, αλλά έχει τη δύναμη να αναγεννάται.
Ενα συνολικό σχέδιο παρέμβασης και άμεσης ανάπτυξης πλαισίων δράσης από τον δήμο Αθηναίων προς τις ακόλουθες κατευθύνσεις, μπορεί και πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή», επισημαίνει ο αρθρογράφος και προσθέτει:
«Πέραν της αξιοποίησης της περιοχής ως αρχαιολογικού χώρου, στρατηγικής σημασίας είναι το έκτασης 135 στρεμμάτων πάρκο, το οποίο πληροί όλες τις ιστορικές, γεωγραφικές και πολιτιστικές προϋποθέσεις για να αναδειχθεί σε πολλαπλών χρήσεων δημόσιο, ανοικτό χώρο διεθνούς βεληνεκούς, στα πρότυπα πάρκων μεγάλων ευρωπαϊκών μητροπόλεων.
Πρόκειται για χώρο, ο οποίος διαθέτει όλες τις αναγκαίες προδιαγραφές για να αποτελέσει σημαντικό πόλο έλξης δημόσιου ενδιαφέροντος και ποικίλων δράσεων: πολιτιστικών (διάθεση του χώρου σε σχολεία, φορείς και συλλόγους για εκδηλώσεις, παραστάσεις, μαθήματα, διαλέξεις και συζητήσεις), περιβαλλοντικών (απαγόρευση εισόδου στο χώρο μηχανοκίνητων οχημάτων μέσω της τοποθέτησης ειδικών μπαρών, επιλεκτική και κατόπιν μελέτης φύτευση δέντρων και φυτών), αθλητικών (δημιουργία ποδηλατόδρομου ως συνέχεια της εγκεκριμένης από την ΕΑΧΑ διαδρομής του Δημόσιου Σήματος).
Μία από τις πλέον μεγαλόπνοες προτάσεις ανάπλασης μεγάλης κλίμακας που έχουν τεθεί εδώ και πολύ καιρό είναι η δημιουργία του Μουσείου της Πόλης των Αθηνών, το οποίο φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως υπερτοπικός πόλος πολιτιστικών δραστηριοτήτων, αλλά και ως παράγων προβολής της λαμπρής ιστορίας της Ακαδημίας Πλάτωνος».
«Εκεί θα φιλοξενηθεί ιδανικά ο ανεξάντλητος αρχαιολογικός πλούτος (ή μέρος αυτού) των συνολικά 250.000 ευρημάτων από την κλασική και πρώϊμη ελληνιστική εποχή, ο οποίος «αναπαύεται» σήμερα ανεκμετάλλευτος στις κλειστές αποθήκες της αρχαιολογικής υπηρεσίας στην Ακαδημία Πλάτωνος και αναμένεται να αποτελέσει αδιαμφισβήτητο πόλο έλξης αφενός για τους πολίτες και τους τουρίστες, αφετέρου για τους φοιτητές, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τους ερευνητές», καταλήγει ο αρθρογράφος.