Τα στοιχεία δόθηκαν από το Υπουργείο Υγείας βασανιστικά αργά, παρά τη ρητή υποχρέωση όλων των κρατικών νοσοκομείων να δημοσιεύουν ετησίως ισολογισμούς.
Οι λόγοι της κωλυσιεργίας είναι κάτι περισσότερο από ευνόητοι: τα ελλείμματα είναι δυσθεώρητα. Το πρώτο δημόσιο υγειονομικό κατάστημα που τόλμησε να παρουσιάσει τον ισολογισμό του έτους 2008 ήταν το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών ή άλλως πώς γνωστόν ως Δαφνί. Τα αποτελέσματα, όπως μπορεί να φαντασθεί κανείς, ήταν αποκαρδιωτικά. Έσοδα από νοσήλια 9.850 εκατ. ευρώ και έξοδα 74.906 εκατ. ευρώ. Κρατική επιχορήγηση 61.153 εκατ. ευρώ και έλλειμμα 3.277 ευρώ. Ακολούθησαν με χαρακτηριστική καθυστέρηση κι άλλα κρατικά νοσοκομεία, όπως το Θριάσιο, το Λαϊκό, το Συγγρού, το Αλεξάνδρας και ο «πρωταθλητής» Ευαγγελισμός στην Αθήνα ή τα περιφερειακά νοσοκομεία Λαμίας, Άρτας, Πρέβεζας, Θήβας και Κέρκυρας, με εξίσου ανορθολογική διαχείριση. Κάνοντας μία προβολή των ετήσιων ζημιών για τα 132, συνολικώς, κρατικά καταστήματα υγείας, αγγίζουμε το αστρονομικό ποσό των 6 περίπου δις. ευρώ μόνο για το έτος 2009. Διερωτάται κανείς πώς προτίθεται να μειώσει το κόστος της υγείας που παρέχεται στην Ελλάδα ο Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος και γιατί ενώ έχει στα χέρια του συγκεκριμένες μελέτες, δεν προχωρεί στην εφαρμογή τους. Μήπως η έως τώρα προτεραιότητα του πολιτικού κόστους θα πρέπει να δώσει τη θέση της στη ριζική αναδιάρθρωση της δημόσιας υγείας, ώστε να πάψει να αποτελεί την «Πίθο των Δαναΐδων»;