«Στα τελευταία του χρόνια μάζευε γύρω του ανθρώπους να τον υμνούν, πρόσωπα χωρίς κοινωνική καταξίωση και αποδοχή, πρόσωπα πολιτικά ανεπαρκή». Διόλου κολακευτική διαπίστωση από τον Παρασκευά Αυγερινό, που περιγράφει την ψυχοσύνθεση του Ανδρέα Παπανδρέου στο βιβλίο του «Η Αλλαγή τελείωσε νωρίς».
Εκ των στενών συνεργατών του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ο Αυγερινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Hταν η προσωπικότητα που προκάλεσε και τάραξε την πολιτική της εποχής του με τα μεγάλα άλματα, αλλά και τις συνεχείς... υποχωρήσεις». Παράλληλα, ωστόσο, σημειώνει:«Τον τυραννούσε η κατάθλιψη, δεν πίστευε στον εαυτό του, την είχε ανάγκη και τη ζητούσε την επιβεβαίωση».
Σύμφωνα με τον Βηματοδότη, αναφέρει ακόμα το βιβλίο: «Ηταν προσωπικότητα που γοήτευε. Ενα μείγμα ρητορικής δεινότητας και προσαρμοστικότητας στις προσδοκίες του ακροατή. Ενας ηγέτης με πυγμή, με ακαδημαϊκή αναγνώριση στο εξωτερικό, και ταυτόχρονα άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο μάγκας που με πάθος χόρευε ζεϊμπέκικο, που ερωτευόταν νέες και όμορφες γυναίκες, που ήθελε να ζήσει και να χαρεί».
Για τις προσωπικές σχέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου γράφει: «Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του είχε πολλά στερητικά πλέγματα από την εφηβεία του κι αυτά τα κενά δεν τον βοηθούσαν καθόλου να δημιουργήσει ανθεκτικές και αυθεντικές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω του και ίσως με τα ίδια τα παιδιά του».