«Ξηλώνουν πεζοδρόμια και καταστρέφουν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Είναι αυτό δημοκρατία; Ισχυρίζονται ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι δικτάτορας. Δεν έχω να πω κάτι αν αποκαλούν τον άνθρωπο που έχει δεσμευθεί να υπηρετήσει αυτό το έθνος δικτάτορα».
Τάδε έφη Ταγίπ Ερντογάν, ο πρωθυπουργός που μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των διεθνών ΜΜΕ, με αφορμή την ανυποχώρητη στάση του απέναντι στους διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ, πίσω από τους οποίους ο ίδιος βλέπει πολιτικά κίνητρα και συμπεριφορές που ανατρέπουν την έννοια της «δημοκρατίας», όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος.
Απόδειξη η έτερη δήλωσή του: «Προφανώς δεν θα ζητήσω την άδεια για το εάν θα γίνει μια αλλαγή σε ένα πάρκο, από τον αρχηγό του CHP -δηλαδή το Ρεπουμπλικανικό κόμμα- ή από μερικούς πλιατσικολόγους», ενώ δεν παρέλειψε να διατρανώσει τις αντιλήψεις του περί δημοκρατίας, λέγοντας, αναφορικά με τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, πως: «το twitter είναι το μεγαλύτερο βάσανο των κοινωνιών».
Ο γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου του 1954 Τούρκος πρωθυπουργός από το 2003, η σύζυγος του οποίου φέρει πεισματικά την ισλαμική μαντίλα, προκαλώντας τις αντιδράσεις του «κεμαλικού κατεστημένου» στις τάξεις του στρατού, ξεκίνησε ως... ποδοσφαριστής για να μεταπηδήσει στην πολιτική αρένα με το ισλαμικών καταβολών κόμμα του (AKP, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης).
Διετέλεσε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, ενώ το 2002 κέρδισε τις εκλογές, χωρίς όμως να μπορέσει να γίνει άμεσα πρωθυπουργός, λόγω κωλύματος εκλογιμότητας. Πρωθυπουργός ορίστηκε αρχικά ο στενός του συνεργάτης Αμπντουλάχ Γκιουλ.
Ο Ερντογάν έγινε ο 57ος πρωθυπουργός της Τουρκίας στις 14 Μαρτίου 2003. Τον Μάιο του 2004, έγινε ο πρώτος Τούρκος πρωθυπουργός που επισκέφθηκε επίσημα την Ελλάδα από το 1988 και ο πρώτος που είδε τους μουσουλμάνους της Θράκης από το 1952. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης πέτυχε μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν πρόωρα στις 22 Ιουλίου 2007, αποσπώντας ποσοστό 46,54% και καταλαμβάνοντας 340 έδρες. Το κεμαλικό Ρεμπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα έλαβε το 20,79% των ψήφων και 112 έδρες, ενώ 14,25% και 71 έδρες πήραν οι Γκρίζοι Λύκοι του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης. Κατόπιν της νίκης αυτής, ο Ερντογάν ορκίστηκε ξανά πρωθυπουργός.
Το κόμμα του Ερντογάν ήρθε πρώτο στις δημοτικές εκλογές, που διενεργήθηκαν στις 29 Μαρτίου του 2009, αλλά με μειωμένη τη δύναμή του σε σχέση με τις βουλευτικές του 2007. Οι εκλογές αμαυρώθηκαν από επεισόδια βίας στις κουρδικές επαρχίες, με απολογισμό έξι νεκρούς και πολλούς τραυματίες.
Ο Ερντογάν έχει συνδέσει το όνομά του με μία υπέρ το δέον «φιλόδοξη» πολιτική γραμμή, με το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου να χτίζουν το μύθο μιας Τουρκίας ηγεμονικής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Εχοντας ενισχυθεί από δύο εκλογικούς θριάμβους του 2007 και του 2011, ο κυριαρχικός, μεγαλομανής Ερντογάν κατάφερε να εξουδετερώσει κάθε αντίπαλον δέος στο εσωτερικό της τουρκικής πολιτικής αρένας, μετατρέποντας άλλοτε εχθρικές δομές του τουρκικού κράτους (στρατό, γραφειοκρατία, δικαιοσύνη και Τύπο) σε όργανα στην υπηρεσία των σκοπιμοτήτων του, των δικών του και του κόμματός του.
Τα εκρηκτικά γεγονότα, όμως, των τελευταίων ημερών στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό με τα τεκταινόμενα στην τουρκο-συριακή μεθόριο, φανερώνουν αν μη τι άλλο περιπλοκές για τη φιλόδοξη αυτοκρατορία Ερντογάν.