Ο αρθρογράφος στηλιτεύει το «ρουσφέτι» του υπουργού Δικαιοσύνης της ΔΗΜΑΡ Αντώνη Ρουπακιώτη προς τους πρώην συναδέλφους του δικηγόρους, με το οποίο τους επιτρέπει να χρεώνουν την υποχρεωτική παρουσία τους στη ρύθμιση χρεών προς τις τράπεζες. Ωραία χουβαρνταλίκια με τα λεφτά των άλλων!, γράφει.
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης με τίτλο «Συντεχνιακή Αριστερά»:
Το καλό με τον κ. Γιάννη Αδαμόπουλο είναι το χουβαρνταλίκι του. Το κακό είναι ότι είναι ανοιχτοχέρης με τα λεφτά των άλλων. Στην ανακοίνωση, που υπογράφει ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών –και την εξέδωσε για να υποστηρίξει τη ρύθμιση του προκατόχου του στον ΔΣΑ Αντώνη Ρουπακιώτη σχετικά με την υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου στη ρύθμιση οφειλών προς τις τράπεζες– αναφέρει: «Οσο για το επιχείρημα του υπουργού Ανάπτυξης περί δήθεν περαιτέρω επιβάρυνσης των οφειλετών, αυτό δεν αντέχει σε κανενός είδους λογικό έλεγχο, τη στιγμή που, κατά τη σχετική πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης, η "επιβάρυνση" για τους οφειλέτες ορίζεται στο "αστρονομικό" ποσό των 50 ευρώ (συν μόλις 0,3% επί του ποσού για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ)».
Ας προσέξουμε τα χουβαρνταλίδικα εισαγωγικά στη λέξη «επιβάρυνση», τον σαρκασμό για το «αστρονομικό ποσό των 50 ευρώ» και το «μόλις» πριν από το 0,3% για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ. Πιθανώς για τον πρόεδρο του ΔΣΑ το πενηντάρικο να μην είναι αστρονομικό· μπορεί να το αφήνει πουρμπουάρ στα κέντρα όπου συχνάζει. Μπορεί, επίσης, για τον ίδιο και το 0,3% για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ να είναι «μόλις», δηλαδή γελοίο ποσό. Για κάποιον άνεργο, όμως, ο οποίος χρωστάει ακόμη 100.000 ευρώ για το στεγαστικό του, το «μόλις» μαζί με το «μη αστρονομικό πενηντάρικο» αθροίζονται σε 290 ευρώ. «Ψίχουλα», που θα 'λεγαν οι νυν και αεί πρόεδροι της συντεχνίας των δικηγόρων.
Το αστείο είναι ότι μαζί με τα «μόλις» και τους αστρονομικούς σαρκασμούς, η ανακοίνωση του ΔΣΑ καταλήγει σε έναν αντιμνημονιακό δεκάρικο: «Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον εμπαιγμός να δηλώνει (Σ.Σ.: ο κ. Κωστής Χατζηδάκης) ότι δεν συνυπογράφει την "επιβάρυνση" (Σ.Σ.: νάτα πάλι τα χουβαρνταλίδικα εισαγωγικά) του οφειλέτη με 50 ευρώ, ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι σήμερα δεν δίστασε να συνυπογράψει και να υπερψηφίσει όλα εκείνα τα δυσβάσταχτα μνημονιακά μέτρα, όπως είναι οι οριζόντιες περικοπές των μισθών και των συντάξεων σε συνδυασμό με την οριζόντια υπερφορολόγηση, που δεν επιβάρυναν απλώς, αλλά εξαθλίωσαν ολόκληρο τον ελληνικό λαό, με την ανεργία να έχει ήδη ξεπεράσει το 27% –το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση– το οποίο, σε απόλυτους αριθμούς, αντιστοιχεί σε περισσότερους από 1.300.000 ανέργους».
«Αγανακτισμένος», λοιπόν, και ο πρόεδρος του ΔΣΑ και δεν ξέρουμε αν θα κρεμάσει επί της Ακαδημίας το πανό που έλεγε «Η χούντα δεν τελείωσε το '73, απόψε τελειώνει μ' αυτήν τη συντεχνία». Το θέμα είναι ότι πολλοί του λαού τα ντέρτια λένε με στόχο να φορολογούν τους πολίτες με διάφορες προσοδοθηρικές τροπολογίες. Ετσι κι αλλιώς με όχημα την «αντίθεση στο Μνημόνιο» φτιάχτηκαν πολιτικές καριέρες και διά της «αντίστασης» σ' αυτό διασώθηκαν προνόμια πολλών.
Το ερώτημα όμως αφορά τον αριστερό υπουργό και την αριστερή συνιστώσα τούτης της κυβέρνησης. Διά της αριστερής τροπολογίας Ρουπακιώτη το πενηντάρικο (συν το «μόλις» 0,3% για ποσά άνω των 20.000 ευρώ) καλούνται να πληρώσουν τα θύματα της κρίσης· αυτοί είναι που χρειάζονται ρύθμιση των δανείων τους. Πόσο αριστερή, κ. Φώτη Κουβέλη, είναι η πολιτική να χαρατσώνετε τους ανέργους προς όφελος μιας συντεχνίας; Εκτός αν δεν μιλάμε για «Δημοκρατική», αλλά για «Συντεχνιακή Αριστερά».