Μία μικρή διαμάχη έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό στους βρετανικούς λογοτεχνικούς -και όχι μόνο- κύκλους σχετικά με τη φύση της ψυχοπαθολογίας της μεγάλης μοντερνίστριας συγγραφέως Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία ως γνωστόν αυτοκτόνησε τον Μάρτιο του 1941 σε ηλικία 59 ετών.
Μανιοκατάθλιψη, διπολική διαταραχή, νευρασθένεια και εσχάτως νευρική ανορεξία είναι οι παθολογικοί προσδιορισμοί που συνοδεύουν παραδοσιακά το όνομα «Βιρτζίνια Γουλφ» και έχουν πυροδοτήσει πλήθος μελετών και βιογραφιών για το ρόλο του διαταραγμένου ψυχισμού της στο βαρύνον έργο της, αλλά και στη ζωή της με το σύζυγό της Λέοναρντ Γουλφ, ο οποίος ευθύνεται για μία από τις σημαντικότερες μαρτυρίες σχετικά με τον άνθρωπο Βιρτζίνια Γουλφ πίσω από το μύθο: την αυτοβιογραφία του Beginning Again: An Autobiography of the Years 1911 to 1918.
Η δημιουργός είχε περάσει αρκετές μείζονες νευρικές κρίσεις στη ζωή της, οι οποίες την είχαν οδηγήσει σε ισάριθμες καταρρεύσεις του νευρικού της συστήματος, γεγονός που είχε σοβαρό αντίκτυπο και στη σχέση της με το φαγητό - κάτι που αναφέρει και η επίσης πάσχουσα από ανορεξία επί μία δεκαετία μικρανιψιά της, Εμμα:
«Ξεφύλλιζα μια εφημερίδα όταν είδα εκεί μια φωτογραφία της θείας μου δίπλα στον Τ. Σ. Ελιοτ και τη γυναίκα του, το 1932. Είχα δει πολλές φωτογραφίες της, αλλά αυτή ήταν η στιγμή μιας επώδυνης αναγνώρισης: συνειδητοποίησα ότι Βιρτζίνια Γουλφ έπασχε από ανορεξία».
Οπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Το Βήμα:
«Μεταξύ 1913 και 1915 έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας. Αυτές τις περιόδους που την κυρίευε η «τρέλα» της το φαγητό γινόταν μια εξοντωτική υπόθεση για τον Λέοναρντ, που καθόταν ώρες δίπλα στη Βιρτζίνια και την τάιζε. «Αν δεν την ανάγκαζα να φάει, θα πέθαινε από την πείνα».
Βέβαια ο Λέοναρντ Γουλφ δεν κάνει λόγο για ανορεξία, παρότι ο ιατρικός όρος «νευρική ανορεξία» καταγράφεται από το 1873. «Δεν είχε εισαχθεί στο καθημερινό λεξιλόγιο όπως σήμερα», λέει η Εμμα Γουλφ.
Η Εμμα Γουλφ που έχει γράψει δύο βιβλία για το πώς κατάφερε να θεραπευθεί από τη νευρική ανορεξία και αρθρογραφεί σχετικά στο βρετανικό Τύπο, ισχυρίζεται ότι επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν την άποψη ότι η ανορεξία αποτελεί κληρονομική ασθένεια και οι μαρτυρίες για την αποστροφή της Βιρτζίνια προς το φαγητό ενισχύουν αυτή την άποψη.
Εχει μάλιστα επιχειρήματα για όσους μπορεί να αντιτείνουν ότι προβάλλει αβάσιμα στη διάσημη πρόγονό της τη δική της ασθένεια: «Στην εξαιρετική βιογραφία της για τη Βιρτζίνια Γουλφ η Ερμάιονι Λι λέει ότι "η ανορεξία προκύπτει από μια εμμονή που έχει κάποιος με το σώμα του. Αυτό δεν μοιάζει να ισχύει για την Βιρτζίνια Γουλφ. Απλώς δεν μπορούσε να φάει". H Λι έχει δίκιο, η Βιρτζίνια δεν είχε εμμονή με το σώμα της. Αλλά ούτε εγώ είχα, και έπασχα από ανορεξία. Πολλές φορές στη ζωή μου αδυνατούσα να φάω. Η αιτία της ανορεξίας είναι το άγχος ή η συναισθηματική αναστάτωση, όχι η επιθυμία να είσαι λεπτή. Πιστεύω ότι αυτό ίσχυε και για την Βιρτζίνια: όταν η ζωή γινόταν πολύ δύσκολη, σταματούσε να τρώει», δηλώνει σε ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας Mail Online».