Το αρχαιότερο περιστατικό παιδικής κακοποίησης, έφεραν στο φως αρχαιολόγοι [εικόνες]

Μία συγκλονιστική αποκάλυψη έκαναν Αμερικάνοι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην Αίγυπτο. Οι έρευνες έφεραν στον φως έναν σκελετό που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα παιδικής κακοποίησης στα χρονικά.

Ο σκελετός, εντοπίστηκε στο κοιμητήριο όασης Ντάκλεχ, γνωστό και ως «κοιμητήριο Κέλις 2» το οποίο χρησιμοποιούνταν την περίοδο 50μΧ με 450μχ.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πρόκειται για ένα παιδί ηλικίας 2-3 ετών, το οποίο φαίνεται πώς έζησε περίπου 2.000 χρόνια πριν. Ο σκελετός του παιδιού (που ονομάστηκε ταφή Νο519) έφερε πολλαπλά κατάγματα και ραγίσματα σε πολλά μέρη του σώματός του, τα οποία ωστόσο δε δικαιολογούνταν από το πέρασμα των χρόνων.

Οι ερευνητές αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μια σειρά εξετάσεων στην «ταφή 519», συμπεριλαμβανομένων ακτίνων Χ, ιστολογία (μικροσκοπική μελέτη των ιστών) και ισοτοπικές αναλύσεις, οι οποίες εντοπίζουν μεταβολικές αλλαγές που δείχνουν ότι το σώμα προσπάθησε να επιδιορθώσει μόνο του κάποιο πρόβλημα. Βρήκαν έναν αριθμό καταγμάτων οστών σε όλο το σώμα, σε μέρη όπως το βραχιόνιο οστούν (αντιβράχιο), τα πλευρά, τη λεκάνη και την πλάτη.

Επιπλέον, οι τραυματισμοί είχαν συμβεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, γεγονός που σηματοδοτεί ότι τα τραύματα δεν ήταν ατύχημα και γίνονταν εσκεμμένα και κατ' επανάληψη.

«Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κατάγματα βρισκόταν στους βραχίονες του παιδιού, στο ίδιο σημείο σε κάθε χέρι» αναφέρει η Σάντρα Γουίλερ, βιοαρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα: «Τα κατάγματα ήταν πλήρη και εμφανή σε ολόκληρο το οστό. Δεδομένου ότι τα παιδιά είναι πιο ευέλικτα από ότι οι ενήλικες, ένα τέτοιο τραύμα θα χρειάστηκε πολλή δύναμη για να γίνει.»

Μετά από τη σύγκριση των τραυμάτων με την κλινική βιβλιογραφία, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάποιος άρπαξε τα χέρια του παιδιού και τα χρησιμοποίησε ως λαβές για να ταρακουνήσει το παιδί βίαια. Τα υπόλοιπα κατάγματα προκλήθηκαν πιθανώς από το ταρακούνημα, ενώ οι υπόλοιποι τραυματισμοί, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στα πλευρά και στην πλάτη, πιθανώς προήλθαν από άμεσα χτυπήματα.

Οι αρχαιολόγοι ωστόσο δεν είναι βέβαιοι τι τελικά σκότωσε το παιδί αλλά υποθέτουν ότι θα μπορούσε να είναι το κάταγμα στην κλείδα.

Η καταγεγραμμένη κακοποίηση παιδιών στο αρχαιολογικό αρχείο είναι σπάνια. Ένας πιθανός λόγος, εξηγεί η Γουίλερ, είναι ότι «οι αρχαιολόγοι δεν έδιναν πολύ μεγάλη προσοχή στους σκελετούς παιδιών μέχρι περίπου πριν από 20 χρόνια, γιατί πίστευαν λανθασμένα, οτι τα παιδιά δε θα μπορούσαν να τους πουν πολλά για το παρελθόν»