H εφημερίδα Wall Street Journal σε σημερινό της πρωτοσέλιδο δημοσίευμα αναφέρει ότι η Ελλάδα ξεπουλά τα πάντα από αεροδρόμια μέχρι μαγευτικές ακτές!
Μάλιστα το δημοσίευμα περιλαμβάνει και βίντεο με τις όμορφες παραλίες για να προσελκύσει τους ενδιαφερόμενους αγοραστές.
«Προς πώληση: τέσσερα Airbus, μια κρατική εταιρεία στοιχημάτων και ένας ιππόδρομος, μερίδια συμμετοχής σε καζίνο, λιμάνια, ταχυδρομεία, δύο εταιρείες ύδρευσης, μια εταιρεία εξόρυξης και κατεργασίας νικελίου, καλυκοποιείο, μονοπώλια ηλεκτρισμού και αερίου, ένας τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, μετοχές σε αρκετές τράπεζες, εκατοντάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών, ένα πρώην αεροδρόμιο, ολυμπιακά ακίνητα, χιλιάδες στρέμματα γης και υπέροχα κομμάτια της περίφημης ελληνικής ακτογραμμής». Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.
Η WSJ χαρακτηρίζει, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ελληνικού δημοσίου «επικό», ενώ το ξεπούλημα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας συγκρίνεται με τα μπαζάρ που κάνουν οι αμερικανοί στην αυλή του σπιτιού τους (yard sale) και το εκτενές άρθρο της εμπλουτίζεται με χάρτες για τον εντοπισμό των «προς πώληση» ακινήτων και περιουσιακών στοιχείων και με κατατοπιστικές φωτογραφίες ακτών αλλά και του Ελληνικού.
«Αυτό βέβαια δεν το είχαν ασφαλώς κατά νου οι Έλληνες όταν ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης με τις χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ» σημειώνει η εφημερίδα αναφορικά με το πρόγραμμα πώλησης περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου.
Όμως υπάρχουν τρία εμπόδια για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος της ελληνικής κυβέρνησης, σημειώνει ο αρθρογράφος. «Μεταξύ αυτών τα συνδικάτα που αντιτίθενται στην πώληση κρατικών εταιρειών, οι πολίτες που δεν θέλουν να πωληθεί δημόσια γη αλλά και ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας που έχει αποθαρρύνει και στο παρελθόν επίδοξους επενδυτές».
Σημειώνεται επίσης η έλλειψη κτηματολογίου καθώς και το γεγονός ότι πολλές δημόσιες γαίες έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες που διεκδικούν στα δικαστήρια την κυριότητά τους. Σε άλλες περιπτώσεις ο ιδιοκτήτης ενός οικοπέδου είναι απλώς... άγνωστος καθώς «οι πολίτες μπορούσαν μέχρι το 1915 να αποκτήσουν δημόσια περιουσία αποδεικνύοντας μόνο ότι την κατείχαν για μεγάλο διάστημα (χρησικτησία) και έτσι πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν για παλαιούς τίτλους που βεβαιώνουν τη νόμιμη κατοχή τους».
Τέλος τονίζεται ότι λόγω κακού timing οι πωλήσεις ακινήτων δεν θα πετύχουν καλές τιμές, αφού σημειώνεται παγκόσμια πτώση στον κτηματομεσιτικό τομέα ενώ υπάρχει και χαμηλό επενδυτικό ενδιαφέρον για τέτοιου είδους επενδύσεις.