Ο ΙΟΒΕ στην πρώτη τριμηνιαία έκθεση της Ελληνικής Οικονομίας για το 2011 θεωρεί επιτυχία τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου γιατί διορθώνουν παλαιότερες παραλήψεις και διαμορφώνουν “ένα σταθερό πλαίσιο για την πρόληψη και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κρίσεων στην Ευρωζώνη”.
Με προσοχή όμως παρατηρεί ότι το βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της παρούσας και όχι των μελλοντικών κρίσεων είναι κυρίως ο “ενισχυμένος και ευέλικτος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (στοιχείο που δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύφθηκε ικανοποιητικά)”. Στη συνέχεια η έκθεση του ΙΟΒΕ εξηγεί με συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία γιατί ο Μηχανισμός δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή επαρκή κεφάλαια για να επιτελέσει την αποστολή του. Μάλιστα ο το ΙΟΒΕ υπολογίζει τα αναγκαία κεφάλαια για τη στήριξη της Ευρωζώνης στα 1,5 έως 2 τρις (!) Ευρώ, ποσό ίσο με τη συνολική έκθεση στο ιδιωτικό και δημόσιο χρέος των χωρών της περιφέρειας. Με άλλα λόγια ο συστημικός κίνδυνος αναγνωρίζεται ότι είναι αρκετά μεγαλύτερος από αυτόν που συχνά συζητείται και ανάλογος με αυτόν που παρουσιάζουν κριτικές φωνές εδώ και αρκετό καιρό.
Τέλος συγκεκριμένα για την Ελλάδα αναγνωρίζονται μια σειρά από κίνδυνοι και ευκαιρίες. Κεντρικός κίνδυνος που αναφέρεται είναι ότι, αντίθετα με αυτά που υποστηρίζει η σημερινή ηγεσία του υπουργείου οικονομικών, η ανάπτυξη των εξαγωγών και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να μην επαρκούν για την αντιστροφή της ύφεσης σε ανάπτυξη. Αυτό γιατί η ύφεση φανερώνεται πολύ πιο βαθιά από τους αρχικούς υπολογισμούς. Κεντρική ευκαιρία είναι η δυνατότητα για σταθερή ανάπτυξη με ταυτόχρονη μείωση του ελλείμματος παρά την ανατίμηση του Ευρώ στις διεθνείς αγορές, αν προχωρήσουν μια σειρά αναδιαρθρώσεις. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται το παράδειγμα της προσαρμογής 1993-1999 που αντιμετώπιζε παρόμοιους στόχους με τους σημερινούς με παρόμοια προβλήματα με τα σημερινά. Κεντρικό στοιχείο της λύσης ήταν η συγχρηματοδότηση του δημοσίου στα μεγάλα έργα με σκοπό την τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων μαζί με την μείωση των επιτοκίων και την απελευθέρωση του τραπεζικού τομέα. Παρόμοια αποτελέσματα συμπεραίνει η έκθεση μπορούν να επιτευχθούν και σήμερα αν ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και αξιοποιηθούν σε λογική fast track τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Όλα αυτά γνωστά, μια μικρή σημείωση όμως, προσαρμογή του 1993-1999 έγινε μέσα σε ένα παρατεταμένο μπουμ της παγκόσμιας οικονομίας και σε συνθήκες ευφορίας για το μέλλον. Είναι η σημερινή κατάσταση όμοια ή απλά ο ΙΟΒΕ συνεχίζει να χρησιμοποιεί τα ίδια μοντέλα (GIMF) που δεν μπόρεσαν να δουν την επέλαση της κρίσης.