Τη βαθιά κρίση της αρχαιότερης βιομηχανίας, αυτής του έρωτα, αναδεικνύει η έρευνα που πραγματοποίησε στο χώρο ο Economist.
Στο βρετανικό περιοδικό μίλησαν άνθρωποι του χώρου, όπως πόρνες, ιδιοκτήτες οίκων ανοχής, αλλά ιστότοπων ερωτικών συνομιλιών και περιέγραψαν το πώς βιώνουν την κρίση που «χτυπά» και τα δικά τους επαγγέλματα.
Η Ντέπυ, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής μιλώντας στον Economist παραδέχεται ότι για να αντιμετωπίσει την πτώση στην κίνηση του «μαγαζιού» της αναγκάστηκε να ρίξει τις τιμές. «Αν δεν το έκανα θα το είχα κλείσει το μαγαζί», συμπληρώνει αναφέροντας ότι εκεί που παλιότερα είχε εννιά πελάτες την ημέρα τώρα έχει δύο με τρεις.
«Καλύτερα να παίρνω 20 ευρώ λιγότερα παρά να μην έχω πελάτες» λέει η Βιβιέν, φωτογράφος που εργάζεται και ως συνοδός για να συμπληρώσει το εισόδημά της. «Οι μέρες που μπορούσε κανείς να ζήσει με τα λεφτά από την πορνεία έχουν περάσει ανεπιστρεπτί - και έχω υπερβολικό ανταγωνισμό», συμπληρώνει.
Την ίδια κίνηση, να ρίξει δηλαδή τις τιμές του, αναγκάστηκε να κάνει και ένας ιδιοκτήτης ιστοτόπων ερωτικών συνομιλιών
Γιατί περνάει κρίση η βιομηχανία του έρωτα
Οι λόγοι πολλοί. Η οικονομική κρίση έχει μειώσει τη ζήτηση κατά περίπου 4% σε σχέση με το 2007, την ίδια ώρα που όλοι και περισσότεροι είναι αυτοί που αποφασίζουν να εισέλθουν στο χώρο της πορνείας, με αποτέλεσμα, ειδικά για το Λονδίνο, η αγορά να έχει κορεστεί.
Παράλληλα, οι μετανάστες παρέχουν ισχυρό ανταγωνισμό. Βέβαια η Sophie, μια ακριβή συνοδός από το Εδιμβούργο, λέει ότι βλέπει και μια νέα εισροή ατόμων συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών και των προσφάτως απολυθέντων, πολλοί από τους οποίους προσφέρουν περισσότερο πράγματα για λιγότερα χρήματα.