Για τα τελευταία τρομοκρατικά χτυπήματα τύπου Mall μίλησε το μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» Χριστόδουλος Ξηρός, ο οποίος κάνει λόγο για «τυφλά» χτυπήματα «φασιστών και παρακρατικών οι οποίοι θέλουν να τρομοκρατήσουν τον λαό».
Ο «Μανώλης» της 17 Νοέμβρη ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ισόβια για την συμμετοχή του στην οργάνωση, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον real, θεωρεί ότι η αντίδραση της κοινωνίας στη λιτότητα του μνημονίου είναι «ανεπαρκής έως ανύπαρκτη» και θεωρεί υπεύθυνη την «ευνουχισμένη Αριστερά» και τα συνδικάτα τα οποία αποκαλεί «κολαούζους της εξουσίας».
Αποσπάσματα από την συνέντευξη:
Μετά τη «17Ν» έκαναν την εμφάνισή τους διάφορες οργανώσεις, με τη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» να έχει έως τώρα την πιο έντονη παρουσία. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δράση τους;
Η πρώτη διαπίστωση είναι φυσικά ότι, παρά την πανηγυρική «εξάρθρωση» της «17Ν», το αντάρτικο δεν ηττήθηκε ιδεολογικά και ούτε πρόκειται να ηττηθεί όσο υπάρχουν οι αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες επιλογές. Τώρα, επειδή η προσέγγιση των ΜΜΕ είναι εντελώς απολίτικη και ανιστόρητη, να θυμίσω εδώ την καραμέλα που πιπίλιζαν σε κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι της εξουσίας στη δίκη της «17Ν» το 2003: «Άλλο η εξόχως πολιτική δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εσείς είστε στυγνοί δολοφόνοι-"serial killers!"».
Η αγωνία της εξουσίας είναι τελικά πάντα η ίδια: να απαξιώσει την έμπρακτη αμφισβήτησή της, το ένοπλο επαναστατικό κίνημα, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται κάθε εποχή. Και «αναγνωρίζει» πολιτικά κίνητρα σε επαναστατικές οργανώσεις μόνο όταν κρίνει ότι πλέον δεν κινδυνεύει από αυτές. Γι' αυτό βλέπουμε οι αιμοσταγείς ΕΑΜβούλγαροι και οι serial killers να αποτελούν πλέον (σοβαρή) πολιτική δραστηριότητα, ενώ οι σύγχρονοι είναι «αδίστακτοι», «αιμοχαρείς» και κυρίως «χωρίς πολιτικό λόγο»!!!
Κάποιοι, αναφερόμενοι σε αυτές τις οργανώσεις, μιλούν για «τυφλή τρομοκρατία», για χτυπήματα που ούτε οι ίδιοι που τα προκαλούν μπορούν να προβλέψουν τα αποτελέσματα τα οποία, ούτως ή άλλως, φαίνεται να μην τους ενδιαφέρουν. Κατά πολλούς, αυτό τους διαφοροποιεί από τη «17Ν». Εσείς, ένα χτύπημα, π.χ. όπως ήταν αυτό στο Mall, θα το επιχειρούσατε;
Η πολιτική στόχευση μιας οργάνωσης, το ποιους δηλαδή θέλει να «τρομοκρατήσει», καθορίζει ποιοτικά και τα «χτυπήματα». Ποτέ, λοιπόν, μια οργάνωση που θέλει το επαναστατικό πρόσταγμα να υιοθετηθεί από τους πολλούς, δεν θα χτυπούσε τον λαό, στον οποίο εν τέλει απευθύνεται.
Τα «τυφλά» χτυπήματα είναι ίδιον των φασιστών και των παρακρατικών που θέλουν στην πραγματικότητα να τρομοκρατήσουν τον λαό (π.χ. Πιάτσα Φοντάνα στην Ιταλία ή στα καθ' ημάς κινηματογράφος «Ελλη» κ.ά.).
Αλλά αυτοί που κατ' εξοχήν μετέρχονται τα «τυφλά» χτυπήματα είναι φυσικά οι τρομοκράτες με τα κολάρα: οριζόντια περικοπή μισθών - συντάξεων που οδηγεί μαζικά στην εξαθλίωση, διάλυση της παιδείας που θα μας μετατρέψει σε λαό αγράμματων, η καταδίκη ανθρώπων σε θάνατο από έλλειψη φαρμάκων - θέρμανσης, είναι απτά παραδείγματα τυφλής τρομοκρατίας και βίας.
Όσο γι' αυτό που «διαφοροποιεί» τις σημερινές αντάρτικες οργανώσεις από παλαιότερες, είναι κυρίως η διαφορά συνθηκών (εποχής).
Λόγω της οικονομικής κρίσης, λαμβάνονται συνεχώς μέτρα που αλλάζουν τη ζωή των περισσότερων. Θεωρείτε ότι η κοινωνία έχει αντιδράσει όπως θα έπρεπε έως τώρα σε αυτά τα μέτρα;
Η μέχρι τώρα αντίδραση της κοινωνίας στη λαίλαπα που την έχει πλήξει είναι από ανεπαρκής έως ανύπαρκτη. Η ευθύνη γι' αυτό βαρύνει κατά κύριο λόγο τη «φυσική ηγεσία», τα κόμματα δηλαδή -ιδίως της Αριστεράς- και τα συνδικάτα που δεν μπορούν και, κυρίως, δεν τολμούν να σηκώσουν το βάρος μιας σύγκρουσης.
Με νερόβραστες παρελάσεις και λιτανείες, με αδιέξοδες απεργίες, που δεν έχουν κανέναν στόχο και καμία κλιμάκωση, και γενικά με αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος «αντιδρούν» σε μία εντελώς νέα κατάσταση, που, σαν τέτοια, απαιτεί καινούργια εργαλεία ανάλυσης, αλλά και καινούργιους τρόπους αντίδρασης.
Δεν εξαιρείται των ευθυνών της και η «πνευματική» ηγεσία που σιτίζεται αποκλειστικά στο πρυτανείο και η μόνη της έννοια είναι να περισώσει τα κεκτημένα.
Ανεπαρκείς και φοβισμένοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που όφειλαν να είναι μπροστάρηδες στη σημερινή συγκυρία, δεν τολμάνε ούτε αυτό που έκανε ο αστός Παπανδρέου το '65 με το «1-1-4», όταν κατέβαζε καθημερινά στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες λαού και οδήγησε σε μια νικηφόρα σύγκρουση.
Με τις στάσεις της και τις επιλογές της, η ευνουχισμένη Αριστερά και τα συνδικάτα των κολαούζων της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λύση θα προέλθει από μία απαξιωμένη Βουλή-Ναό της διαπλοκής, του κουκουλώματος και του ρουσφετιού.
Ιδια και απαράλλαχτη η στάση όλων όσοι βρίσκονται στο κοινοβουλευτικό μαντρί, είτε ανήκουν στο «συνταγματικό τόξο» είτε στο «αντισυνταγματικό βέλος»! Από τη μία, αυτοί που για να εξασφαλίσουν τη διάσωση των τραπεζών ψηφίζουν τη διάλυση και το ξεπούλημα της χώρας και είναι φυσικά οι πρώτοι υπεύθυνοι-υπόλογοι. Από την άλλη, αυτοί που «αντιπολιτεύονται» με άσφαιρες διακηρύξεις και διάφορες αρλούμπες περί «επαναδιαπραγμάτευσης» (καλύτερες συνθήκες σφαγής)!
Δεν έχουν καμία επαφή με τα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας και φυσικά δεν πρόκειται να αποτελέσουν λύση.
Η απουσία όλων από την πραγματική ζωή είναι τόσο φανερή που, στην αφωνία, οι άναρθρες κραυγές του συρφετού της Χρυσής Αυγής φαντάζουν σαν πρόταση! Δεν υπάρχει διαχείριση της κρίσης, παρά μόνο ανατροπή.
(φωτογραφία: Εurokinissi)