Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, χαιρετάει νικητές και ηττημένους, ανάμεσα σε σινεφίλ αιδιολειχίες, ανατροπές της τελευταίας στιγμής και βραβείο καλύτερης «χριστιανικής» ταινίας (αν έχεις το Θεό σου).
ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΚΑΝΝΟΛΟΓΙΟ: ΗΜΕΡΑ 12η (26 – 5)...
...μπορεί να με έχεις δει πολλές φορές «ξινό» όσον αφορά τη σημασία των φεστιβαλικών βραβείων και την κοσμική βλαχοβιτρίνα των Καννών, αλλά υπάρχουν φορές που και οι γίγαντες (ναι καλέ, εμένα εννοώ) λυγίζουν και παρασύρονται από την κατάσταση και το παραμύθι. Ίσως γιατί τελικά όλα είναι σινεμά κι άμα το αγαπάς το ρημάδι, το αγαπάς ακόμα κι αν δεν είναι το δικό σου ιδανικό παραμύθι.
Και κάπως έτσι, με μια σεμνή (όπως πάντα) και σφιχτή τελετή απονομής των βραβείων, διάρκειας μόλις 55 λεπτών ακριβώς, έκλεισε κι αυτό το 66ο φεστιβάλ, που παραδέχομαι τελικά μετά από μια δεκαετία που το παρακολουθώ, πως έχει μια μαγική δύναμη: Κάθε χρονιά λέω πως δεν με ενδιαφέρει να ξαναβρεθώ σε αυτό και κάθε χρονιά μόλις τελειώνει σκέφτομαι αν θα έχω τα λεφτά να είμαι εκεί του χρόνου γιατί θέλω να είμαι εκεί του χρόνου μολονότι δεν θα το παραδεχτώ ποτέ.
Ιδανική παρουσιάστρια της τελετής λήξης, όπως και της έναρξης, η Οντρεϊ Τοτού που όσο κι αν στη σπάει ο ζαχαρώδης διαβήτης της γλυκύτητάς της, έδωσε έναν τόνο glam ζεστασιάς και φωτογένειας στην τελετή. Σε ένα όμορφο σκηνικό με κυρίαρχο στοιχείο μια μεγάλη κατασκευή με το logo του φεστιβάλ, τον Χρυσό Φοίνικα δηλαδή σε λευκό χρώμα, μπροστά από ένα φόντο που αναπαριστούσε την παραλία των Καννών με τη θάλασσα να ιριδίζει. Και πολλούς σταρ να ανεβαίνουν στη σκηνή για να αναγγείλουν τα βραβεία, μαζί με την κριτική επιτροπή και τον αγαπημένο Στίβεν Σπίλμπεργκ σε έναν ρόλο που απ' ότι φάνηκε του πήγαινε τελικά πολύ.
Με τα βραβεία, να πηγαίνουν περίπου όπως τα είχαμε προβλέψει Καννολόγιο μου αλλά με εξαίρεση δύο μεγάλες εκπλήξεις: Το ότι ο Μάικλ Ντάγκλας δεν πήρε τελικά το βραβείο ερμηνείας και το ότι το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε σε μια από τις ταινίες με τις χαμηλότερες βαθμολογίες όσον αφορά στους κριτικούς, ανάμεσα στις ταινίες του φεστιβάλ.
Οι Tζέιν Κάμπιον και Μαντς Μίκελσεν παρουσίασαν το βραβείο
***Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους που απονεμήθηκε στο
«Safe» του Mιόν Μπουνγκ Γκον.
Η Ανιές Βαρντά και η Ζανγκ Ζιγί το βραβείο
***Camera D' Or (που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό) το οποίο τσέπωσε από το παράλληλο τμήμα «15νθήμερο σκηνοθετών» το «Ιlo Ilo» του Άντονι Τσεν.
Η Λετίσια Κάστα ανέβηκε στη σκηνή για να προλογίσει το βραβείο
***Αντρικού ρόλου
το οποίο σε μια από τις ανατροπές της βραδιάς που ήθελαν φαβορί τον Μάικλ Ντάγκλας, απονεμήθηκε στον 77χρονο
Μπρους Ντερν για το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν.
Ο Ορλάντο Μπλουμ ανέλαβε τα ηνία για τον
***Γυναικείο ρόλο
που μόλις ανακοινώθηκε προκάλεσε πραγματική έκπληξη στην αξιαγάπητη ηθοποιό που το παρέλαβε η οποία στη συνέχεια ξέσπασε σε δάκρυα ευγνωμοσύνης στη σκηνή. Και η οποία δεν είναι άλλη από την
Μπερενίς Μπεζό για το «Le passé» του Ασγκάρ Φαραντί.
Εντυπωσιακή η είσοδος στη σκηνή της προσωπικά πάντα αγαπημένης μου, Άζια Αρτζέντο που απέδειξε ότι η ροπή στις καταχρήσεις, δεν είναι απαραίτητο να σου καταστρέφει την ομορφιά αλλά ενίοτε στη διατηρεί εντυπωσιακά. Παρ' όλα αυτά, η Άζια που ουκ ολίγες φορές, την έχουμε συναντήσει στις Κάννες σε κατάσταση δυο λαλούν και τρεις χορεύουν, φαίνεται πως δεν αντιστάθηκε στα προσωπικά της πάθη ακόμα και λίγο από την τελετή απονομής. Με αποτέλεσμα να ανέβει στη σκηνή, όχι ακριβώς sober, να αρχίσει να μιλάει με βαθιά φωνή (κάτι ανάμεσα στον Darth Vader και την Μπόνι Τάιλερ) που η ίδια νόμιζε ότι την καθιστά femme fatale, αλλά της προέκυπτε σκέτο fatale για να παρουσιάσει τον νικητή καλύτερου
***Σεναρίου που το πήρε ο Ζία Ζανγκέ για το «A touch of sin».
Πάντα πληθωρική η Ρόσι Ντε Πάλμα για το
***Ειδικό βραβείο κριτικής επιτροπής που πήγε στο
«Like Father Like Son» του Κόρε Έντα Χιροκάζου.
Ο Φόρεστ Ουαϊτάκερ ανήγγειλε το βραβείο που θα σηματοδοτούσε και μία από τις μεγάλες εκπλήξεις της βραδιάς, εφ' όσον η ταινία που το πήρε ήταν από τις χαμηλότερες στη συνολική βαθμολογία των κριτικών. Κι αυτή που στο οπτικό της μενού συμπεριλάμβανε, την μετατροπή δια του καψίματος, των γεννητικών οργάνων ενός εκ των πρωταγωνιστών της σε αρχίδια μπριλέ. Και φυσικά μιλάμε για το
***Βραβείο σκηνοθεσίας στο
«Ηeli» του Αρμάντ Εσκαλάντε.
Λίγο άκομψα παραμορφωμένη από τους ειδήμονες της αισθητικής χειρουργικής αλλά πάντα θρύλος, η Κιμ Νόβακ που ήταν στις Κάννες για την παρουσίαση της αποκατεστημένης κόπιας του «Δεσμώτη του Ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ στον οποίο πρωταγωνιστούσε παρουσίασε το
***Mέγα Βραβείο που πήγε στο
«Inside Llweyn Davis» των αφών Κοέν.
Λίγο πριν έρθει η ώρα της Ούμα Θέρμαν και του Χρυσού Φοίνικα που όχι μόνο δόθηκε δικαίως εκεί που έπρεπε, αλλά δόθηκε και με τον τρόπο που έπρεπε, σπάζοντας το «πρωτόκολλο» (λέμε τώρα) του φεστιβάλ. Το οποίο θέλει το μεγαλύτερο του βραβείο να απονέμεται στο δημιουργό της ταινίας. Μόνο που η κριτική επιτροπή, πολύ σωστά σκεπτόμενη αποφάσισε πως ο δημιουργός της συγκεκριμένης ταινίας, δε θα έκανε αυτήν ακριβώς την ταινία που αγαπήθηκε όσο λίγες φέτος στο φεστιβάλ, αν δεν είχε τις συγκεκριμένες πρωταγωνίστριες να δώσουν σάρκα στο όραμά του. Και κάπως έτσι, ο
***Χρυσός Φοίνικας του 66ου φεστιβάλ Καννών για την ταινία
«La vie d' Adelle» δε δόθηκε μόνο στον σκηνοθέτης της, Αμπνελατίφ Κεσίς, αλλά και στις δύο συγκλονιστικές πρωταγωνίστριες του, Λία Σεϊντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος που έβαλαν φωτιά στην οθόνη με το λεσβιακό τους, και τολμηρά εικονογραφημένο ρομάντζο. Ξέσπασαν σε δάκρυα με το που ανακοινώθηκε το βραβείο και φιλήθηκαν επί σκηνής με τη πιο γλυκιά ερωτική τρυφερότητα δύο καλών φιλενάδων αντιμέτωπες με ένα υπέροχο μέλλον.
Στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα», το βραβείο καλύτερης ταινίας, κέρδισε το «The missing picture» του Ρίθι Πανχ, με τον αγαπημένο μου στο φετινό φεστιβάλ «Omar» του Χανί Αμπού Ασάντ, να παίρνει το βραβείο της κριτικής επιτροπής. Ενώ η Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικών (FIPRESCI) έδωσε κι αυτή το δικό της βραβείο στο «La Vie d' Adelle». Και το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής (η οποία αποτελείται από χριστιανούς δημιουργούς, κριτικούς κλπ) πήγε στο «Le passé». Που πραγματικά αν ήμουν δημιουργός και μου έδιναν το βραβείο καλύτερης ταινίας οι χριστιανοί, δεν είμαι σίγουρο αν θα το θεωρούσα πολύ καλό πράγμα ειδικά αν η ταινία μου περιλαμβάνει και μια τρελή σε κόμα που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας πίνοντας δημόσια ένα μπουκάλι απορρυπαντικό επειδή ο άντρας της ξενογαμούσε.
Όμως αυτή η κουβέντα, όπως και πολλές άλλες Καννολόγιο μου, θα γίνει αύριο που θα σε κλείσω, γιατί ακόμα δε λέω να σε αφήσω. Ολοκληρώνοντας έτσι τη φετινή μας ερωτική επαφή, με παραλειπόμενα, trailer από τις βραβευμένες ταινίες, προσωπικά ανέκδοτα και αναλύσεις του τι και γιατί συνέβη φέτος. Προκειμένου να κρατήσουμε ζωντανή τη σχέση μας μέχρι του χρόνου. Υπομονή Καννολόγιο μου. Αύριο με ξεφορτώνεσαι. Απόψε κάνω σεξ με φόντο κότερα στην Κυανή Ακτή.
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.