Στις 26 Μαΐου 1969, ο Τζον Λένον και η Γιόκο Ονο ξεκίνησαν τη δεύτερη διαμαρτυρία τους επί κλίνης, προκειμένου να εκφράσουν την έντονη αντίθεσή τους στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Η πρώτη Bed-in διαμαρτυρία τους έγινε από τις 25 έως τις 31 Μαρτίου 1969 στο Χίλτον του Αμστερνταμ στην Ολλανδία, όπου το ζευγάρι πέρασε το μήνα του μέλιτος, προωθώντας παράλληλα μήνυμα για παγκόσμια ειρήνη.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης διαμαρτυρίας, ο Λένον και η Ονο αποφάσισαν να αφήνουν ανοιχτή την πόρτα του δωματίου τους κάθε μέρα από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ στους εκπροσώπους του Τύπου οι οποίοι έρχονταν κατά δεκάδες για να φωτογραφίσουν το ζευγάρι σε προσωπικές στιγμές, ωστόσο οι προσδοκίες τους έπεφταν στο κενό, αφού ο Τζον και η Γιόκο συζητούσαν μαζί τους για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στον κόσμο, ενώ τις εμπειρίες τους από αυτό το πρώτο Bed-In τις έκαναν αργότερα τραγούδι (Ballad of John and Yoko)
Η ιδέα τους αυτή είχε τεράστια επιτυχία κι έτσι αποφάσισαν να την επαναλάβουν το Μάιο στη Νέα Υόρκη, ωστόσο οι αμερικανικές αρχές, τους απαγόρευσαν την είσοδο, λόγω της καταδίκης του Λένον για κατοχή μαριχουάνας το 1968. Ετσι το δεύτερο Bed-In μεταφέρθηκε στον Καναδά και ξεκίνησε στις 26 Μαΐου 1969 στο ξενοδοχείο του Μόντρεαλ Queen Elizabeth (Δωμάτιο 1472).
Τις πρώτες μέρες της «επί κλίνης» διαμαρτυρίας τους στο Μόντρεαλ ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Τζον γιατί το κάνει και αυτός του απάντησε «All we are saying is give peace a chance», ατάκα η οποία αργότερα έγινε το ομώνυμο τραγούδι Give Peace A Chance.
Ωστόσο, τα δύο Bed-In, αντιμετωπίστηκαν και με αρκετή καχυποψία από τον Τύπο, που υποστήριζε ότι έγιναν για διαφημιστικούς και εισπρακτικούς λόγους, αλλά ο Τζον Λένον αποστόμωσε τους επικριτές του λέγοντας ότι θα μπορούσε να γράψει μία επιτυχία μέσα σε μία ώρα και να βγάλει λεφτά, από το να κάθεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου και να συζητά για την ειρήνη.