Το Δημόσιο πληρώνει κάθε χρόνο για τις τηλεπικοινωνιακές του ανάγκες περίπου 310 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό είναι υπερβολικό και θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά. Εκτιμάται ότι με το έργο «ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ», το οποίο θα διασυνδέσει τηλεπικοινωνιακά περίπου 34.000 κτίρια που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες κάθε μορφής, η ετήσια δαπάνη για όλες τις τηλεπικοινωνιακές ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου δεν θα ξεπερνά τα 150 εκατ. ευρώ. Και αυτό γιατί μέσα από το «ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ» το Ελληνικό Δημόσιο θα συγκεντρώσει τα τηλεπικοινωνιακά του έξοδα και άρα θα επιτύχει πολύ καλύτερες τιμές για τις εξερχόμενες κλήσεις σε σχέση με τις τιμές που πληρώνει σήμερα.
Το έργο έχει εξαγγελθεί επανειλημμένως και αποτελεί και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας μας καθώς τα πλέον των 160 εκ. ευρώ που θα εξοικονομηθούν από τις δημόσιες δαπάνες έχουν υπολογιστεί στο «Μνημόνιο ΙΙ».
Το Ελληνικό Δημόσιο, στην δεύτερη δεκαετία μετά την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών στην χώρα μας, δεν έχει αξιωθεί να κάνει ένα μειοδοτικό διαγωνισμό και να αναθέσει τις τηλεπικοινωνίες του ανάγκες στην εταιρία που θα του έδινε την καλύτερη τιμή. Αυτό που είναι πρώτο μέλημα της κάθε οικογένειας και κάθε υγιούς ιδιωτικής επιχείρησης είναι ανίκανο να σκεφτεί και να υλοποιήσει το αναποτελεσματικό και αντιορθολογικό Ελληνικό Δημόσιο. Η κάθε μεμονωμένη δημόσια υπηρεσία αφήνει τις τηλεφωνικές της γραμμές στο παλαιό μονοπώλιο πληρώνοντας «βαπορίσιες» τιμές, γιατί έτσι είχε μάθει δεκαετίες πριν όταν δεν υπήρχε ανταγωνισμός και δεν είχε εναλλακτικές λύσεις.
Μέσα από ένα καθεστώς ασάφειας και σύγχυσης αρμοδιοτήτων που διέπει εδώ και δεκαετίες τις προμήθειες τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών του Δημοσίου, η κατάσταση συνεχίζεται προς όφελος συγκεκριμένου παρόχου και εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου που καλείται να πληρώνει χαράτσια αντί το σπάταλο Ελληνικό Δημόσιο να κάνει την δουλειά του και να εξοικονομήσει περισσότερα από 150 εκ. ευρώ τον χρόνο.
Είναι όμως περίεργο που οι εισαγγελικές αρχές, που είναι ταγμένες για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους μπροστά σε μια τεράστια διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Ποτέ δεν εγκάλεσαν τους δημόσιους λειτουργούς που δεν πραγματοποιούν Δημόσιους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για την ανάθεση των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών τους, ούτε ποτέ ασχολήθηκαν με το ποιος καρπώνεται τα 150 εκ. ευρώ που πληρώνει «καπέλο» ο Έλληνας φορολογούμενος όσο δεν προχωρά το «ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ».
Τελικά φαίνεται ότι και εδώ χρειαζόμαστε την Τρόικα και τα μνημόνια της για να κάνουμε τα αυτονόητα.