Το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν στήριξαν την απεργιακή κινητοποίηση των εκπαιδευτικών δίνει την αφορμή στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ Αυγή να γράψει ότι τα δύο σωματεία παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης, σε ένα εξαιρετικά επιθετικό άρθρο.
Γράφει η Αυγή:
Ζήτησε η ΟΛΜΕ, η επιστρατευμένη ΟΛΜΕ, από το δευτεροβάθμιο σωματείο της, την ΑΔΕΔΥ, να κηρύξει 24ωρη απεργία στις 17 του μηνός, ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η επιστράτευση και η πλειοψηφία του σωματείου, ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΠΑΜΕ, αποφάσισε τα εξής: Εικοσιτετράωρη απεργία σήμερα Τρίτη και τετράωρη στάση εργασίας την Πέμπτη. Πρέπει κάποιος να τους ενημερώσει επειγόντως ότι άλλο πράγμα η Τρίτη, άλλο η Πέμπτη και άλλο η Παρασκευή. Τα αποτελέσματα της απόφασης της ΑΔΕΔΥ ήταν τα εξής δύο: Πρώτον, η ΟΛΜΕ δεν συμμετέχει στην απεργία που προκηρύχθηκε για χάρη της. Δεύτερον, σήμερα το πρωί το κυβερνητικό ρεπορτάζ του ΜΕΓΚΑ, άντε να το ξεχωρίσεις, μετέφερε τον ενθουσιασμό της κυβέρνησης για την απομόνωση της ΟΛΜΕ. Ούτε η ΑΔΕΔΥ δεν τους στηρίζει, είπε ο αρμόδιος ρεπόρτερ.
Η ΟΛΜΕ ζήτησε προκήρυξη 24ωρης απεργίας και από το πρωτοβάθμιο σωματείο της την ΓΣΕΕ, αλλά η ΓΣΕΕ αγρόν ηγόραζεν, κοινώς μην τον είδατε μην τον απαντήσατε τον Γιάννη τον Παναγόπουλο. Τουλάχιστον ο Παναγόπουλος βρίσκεται αυτήν τη φορά εντός των συνόρων, διότι συνήθως περιοδεύει στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές, ιδίως όταν εκείνες τις μέρες έχει απεργία. Αλλά και στην Ελλάδα που είναι, σαν να είναι στο Βέλγιο είναι.
Μέσα σε πέντε μήνες η κυβέρνηση έχει επιστρατεύσει τρεις κλάδους εργαζομένων και ο τρίτος κλάδος, ο οποίος όλως τυχαίως είναι οι άνθρωποι που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά, επιστρατεύτηκε πριν καν απεργήσει. Επιπλέον, οι επιστρατεύσεις δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα, εντάσσονται σε ευρύτερο σχέδιο κατατρομοκράτησης των εργαζομένων, ώστε να δέχονται αδιαμαρτύρητα αποφάσεις που καταστρέφουν τις ζωές τους. Τούτων δοθέντων, η συνδικαλιστική ηγεσία θα έπρεπε να είναι ανεβασμένη στα κεραμίδια και να μην κατεβαίνει ούτε με βίντσι. Μήπως είδατε τον Παναγόπουλο σε καμία στέγη; Αν τον είδατε, πείτε μου το και μένα, να του πάω πεσκέσι ένα βιολί.
Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, ενδεχομένως και ιστορικές, πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης. Όχι μόνο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, όλων των κυβερνήσεων του μνημονίου κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που την τελευταία τριετία έχουν συμβεί τα αδιανόητα. Ναι αλλά έχουμε κάνει 30 απεργίες, θα σου απαντήσει η ηγεσία. Τριάντα απεργίες, οι περισσότερες εκ των οποίων έγιναν για να εκτονώσουν την οργή.
Εκτονωτικές οι απεργίες, ακόμη πιο εκτονωτικές οι δηλώσεις, που κατακεραυνώνουν την τρόικα και τα μνημόνια, σπανίως την κυβέρνηση, και μετά πάμε όλοι μαζί για καφέ. Ακούς τον Παναγόπουλο και νομίζεις ότι είναι έτοιμος να ανέβει στο βουνό. Τελικά ανεβαίνει στο βουνό, υπό την προϋπόθεση ότι στην κορυφή λειτουργεί ξενοδοχείο πέντε αστέρων.
Το ΠΑΣΟΚ παίρνει 7% στις δημοσκοπήσεις και 40% στην ΓΣΕΕ. Μέσα σε τρία χρόνια έχουν ισοπεδωθεί τα δικαιώματα, οι μισθοί και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων και η εργατική τάξη εξακολουθεί να εκπροσωπείται θεσμικά από τον Γιάννη Παναγόπουλο. Θαύμα-θαύμα και μάλιστα όχι από εκείνα που κρατάνε τρεις μέρες.