Μόλις ολοκληρώθηκε η μαραθώνια συνέντευξη-απολογισμός του Γιάννη Χουβαρδά που μετά από έξι χρόνια αποχωρεί από την διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου. Και ήταν έξι χρόνια μιας πραγματικής κοσμογονίας για το ελληνικό θέατρο.
Ακολουθεί το κείμενο του επιλόγου του:
«Έγιναν όλα σωστά αυτά τα έξι χρόνια; Φυσικά όχι. Και λάθη έγιναν, και παραλείψεις. Όμως πάντα μέλημά μας ήταν να προλαβαίνουμε, ώστε οι επιπτώσεις των λαθών να είναι ελεγχόμενες και αναστρέψιμες και οι παραλείψεις να αναπληρώνονται από ισοδύναμες ή και ακόμα πιο αποτελεσματικές ενέργειες. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας τομέας, κανένα τμήμα του Εθνικού Θεάτρου που να μην έχει καθαρή εικόνα της αποστολής του και σαφείς αρμοδιότητες. Το κάθε κτίριο, ο κάθε χώρος, αποτελεί εξάρτημα ενός συνολικού μηχανισμού που λειτουργεί συντονισμένα. Και είναι στην ευχέρεια της επόμενης διοίκησης να τον αξιοποιήσει ακόμα πιο αποτελεσματικά.
Γι' αυτό κατά τη γνώμη μου, προτεραιότητα του επόμενου Διοικητικού Συμβουλίου πρέπει να είναι η τροποποίηση και ο εκσυγχρονισμός του εσωτερικού κανονισμού, μια ενέργεια που παρ' όλες τις προσπάθειές μας, δεν κατορθώσαμε να πραγματοποιήσουμε εντός της δεύτερης θητείας μας. Γιατί οι δυσλειτουργίες άρχισαν να εμφανίζονται με την –ακατανόητη για μένα – ένταξη των Κρατικών Θεάτρων στις ΔΕΚΟ, η οποία κατέστη αναπόφευκτη παρ' όλες τις αντίθετες προσπάθειές μας και αναγκαστικά άρχισε να εφαρμόζεται και τυπικά από τα τέλη της προηγούμενης περιόδου, φάση που δυστυχώς συνέπεσε με την –για μένα επίσης ακατανόητη– έλλειψη Διοικητικού Συμβουλίου από τον Αύγουστο του 2012. Και χωρίς Διοικητικό Συμβούλιο δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσει οποιαδήποτε τροποποίηση του εσωτερικού κανονισμού.
Οι λοιπές σοβαρές εκκρεμότητες που υπάρχουν και που θα χρειαστεί –πάντα κατά τη γνώμη μου– να αντιμετωπισθούν κατά προτεραιότητα από το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο, είναι:
Η ολοκλήρωση της ανακαίνισης και του εκσυγχρονισμού ολόκληρου του κτιριακού συγκροτήματος του ΡΕΞ, μέσω της επέκτασης του ήδη ενταγμένου και εκτελούμενου στο ΕΣΠΑ έργου, καθώς και η αναβάθμιση της Παιδικής Σκηνής μέσα από την "έξοδό" της από το υπόγειο του ΡΕΞ, και την εγκατάστασή της στο ισόγειο, αφού αποδοθεί, μετά τις νομικές διαδικασίες που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη, και το ισόγειο στο Εθνικό Θέατρο.
Η μεταφορά της Δραματικής Σχολής σε μεγαλύτερο κτίριο με σύγχρονες προδιαγραφές και δυνατότητες.
Η πλήρης ανακαίνιση και ο εκσυγχρονισμός των τεχνικών εργαστηρίων και αποθηκών του Ρουφ μέσω ένταξης στο ΕΣΠΑ.
Η συνέχιση της συστηματικής παρουσίας του Εθνικού Θεάτρου στο εξωτερικό, συνδυασμένη με τη θεσμική εξασφάλιση της κρατικής υποστήριξης προς τον σκοπό αυτό και η αξιοποίηση της ετοιμοπόλεμης «Οδύσσειας» σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ουΐλσον.
Η συνέχιση και ολοκλήρωση του έργου της ψηφιοποίησης του αρχειακού υλικού του Εθνικού Θεάτρου (βίντεο, φωτογραφίες, προγράμματα, δημοσιεύματα, κ.α) για τις παραστάσεις από το 2006 και έως σήμερα, που ήδη έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, και των διαδικασιών ένταξης της καταγραφής, προστασίας και ανάδειξης του ιστορικού βεστιαρίου του Εθνικού Θεάτρου στο ΕΣΠΑ.
Και τώρα, θα ήθελα να μιλήσω σε κάπως πιο προσωπικό τόνο. Θεωρώ εντελώς απαραίτητο να ευχαριστήσω από καρδιάς:
Τον προκάτοχό μου, Νίκο Κούρκουλο, γιατί παρέλαβα απ' αυτόν έναν οργανισμό οικονομικά εύρωστο και με κύρος.
Το κοινό, για την ολόθερμη και σταθερή υποστήριξή του, παρά κάποιες απογοητεύσεις που ενδεχομένως του δώσαμε.
Τον Έλληνα φορολογούμενο, που από το υστέρημά του πληρώνει την επιχορήγηση η οποία μας βοήθησε να επιβιώσουμε.
Τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και άλλων Υπουργείων, καθώς και μεμονωμένους πολιτικούς από όλα τα κόμματα, που στάθηκαν στο πλευρό μας και δεν επέτρεψαν η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα και το κλίμα της ισοπέδωσης να καταπιεί τον θεσμό των Κρατικών Θεάτρων.
Τα μέλη των δύο Διοικητικών Συμβουλίων που διοίκησαν το Εθνικό Θέατρο στη διάρκεια της θητείας μου, για την στήριξή τους και την καλοπροαίρετη κριτική τους.
Τους εργαζόμενους στο Εθνικό Θέατρο, όλους ανεξαιρέτως, όλους μαζί και έναν-έναν, γιατί, μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και με ανυπολόγιστες προσωπικές θυσίες, συνεισέφεραν τα μέγιστα, ώστε ο οργανισμός όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να είναι αποδοτικός και να έχει πλεονασματικούς απολογισμούς.
Τους καλλιτεχνικούς μας συνεργάτες, Έλληνες και ξένους: ηθοποιούς και συντελεστές των παραστάσεων, επιμελητές των εκθέσεών μας και των άλλων παράλληλων εκδηλώσεών μας, συμπαραγωγούς, οργανωτές φεστιβάλ, γραφίστες και τυπογράφους και τόσους-τόσους άλλους, για τους κόπους τους και την ανεκτίμητη προσφορά τους, καλλιτεχνική και προσωπική, ψυχική και υλική, στη συνολική εικόνα και το συνολικό αποτέλεσμα του Εθνικού Θεάτρου.
Τους καθηγητές, το προσωπικό και την Διεύθυνση της Δραματικής μας Σχολής για το ανανεωτικό και βαθειά εκπαιδευτικό τους έργο.
Τα Μ.Μ.Ε., και ιδίως τους εκπροσώπους τους, γιατί ήταν πάντα δίπλα μας με τόλμη και θετικό πνεύμα, αλλά και γιατί πάντα μας επισήμαιναν εγκαίρως τα λάθη μας.
Τους στενούς καθημερινούς μου συνεργάτες, γιατί έδωσαν όλο τους το είναι για το κοινό μας όραμα και με ανέχτηκαν αγόγγυστα επί 6 χρόνια.
Τους χορηγούς μας, μικρούς και μεγάλους, σταθερούς ή έκτακτους, παλιούς ή νέους, γιατί είχαν τη γενναιότητα να ρισκάρουν, ενισχύοντας έναν καλλιτεχνικό οργανισμό σε αντικαλλιτεχνικούς καιρούς.
Τους κριτικούς, για την εποικοδομητική και ρηξικέλευθη αξιολόγηση του έργου μας.
Τα μορφωτικά και πολιτιστικά Ινστιτούτα των ξένων χωρών με τα οποία μοιραστήκαμε κοινά σχέδια και είχαμε άριστη συνεργασία προς αμοιβαίο όφελος.
Τους φίλους του Εθνικού Θεάτρου, που με την ετήσια προσωπική συνεισφορά τους μάς βοήθησαν συμβολικά και ουσιαστικά, σε δύσκολες στιγμές.
Όλους εκείνους που μας πολέμησαν, ιδίως ανώνυμα, γιατί μας βοήθησαν να χτίσουμε δυνατό χαρακτήρα.
Και τέλος, εντελώς ξεχωριστά, τη γυναίκα μου Άλκηστη γιατί άντεξε γενικά και με άντεξε ειδικά, αλλά και μου έδωσε φτερά τις στιγμές που οι δυσκολίες και τα προβλήματα με τραβούσαν προς τα κάτω.
Σε όσους ανέφερα ανήκουν όλα τα θετικά. Τα όποια αρνητικά παρακαλώ να χρεωθούν αποκλειστικά σε μένα.
Θέλω επίσης να ζητήσω συγγνώμη αν αδίκησα κάποιους –εργαζόμενους, συνεργάτες ή επαγγελματικές ομάδες: έγινε χωρίς πρόθεση. Πάλευα πάντα για το καλό του συνόλου που λέγεται Εθνικό Θέατρο και ίσως αυτό, άθελά μου, να με παρέσυρε στο να παραβλέψω κάποιες φορές το καλό μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων.
Τέλος, λυπάμαι για όσα δεν έγιναν –λόγω παράλειψης, λόγω έλλειψης χρόνου ή χρημάτων, λόγω ανθρώπινων λαθών ή λανθασμένων επιλογών. Πρόχειρα σταχυολογώ: θα ευχόμουν να είχαμε ακόμη πιο διευρυμένο κύκλο καλλιτεχνικών συνεργατών, περισσότερα ελληνικά έργα (κυρίως για τα πρώτα χρόνια), να ήμουν ακόμα πιο κοντά στους συνεργάτες μας και τους εργαζόμενους, να δίναμε ακόμα περισσότερες ευκαιρίες στους νέους, να προσφέραμε στο προσωπικό ακόμα πιο σύγχρονους χώρους εργασίας –αληθινή ανακαίνιση στο εργοτάξιο του Ρουφ, η Παιδική Σκηνή να βγει από το ασφυκτικό περιβάλλον του υπογείου, να είχε ήδη πραγματοποιηθεί η επιστροφή του ισογείου του ΡΕΞ στο Εθνικό Θέατρο, και στο κοινό ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση συνθηκών ασφαλείας στην περιοχή, αλλά και περισσότερη χαρά και απόλαυση στον εαυτό μου και στους συνεργάτες μου, καθώς η αγωνία και τα σφιγμένα πρόσωπα λόγω άγχους και κρίσης είχαν τον πρώτο λόγο. Εύχομαι η επόμενη Καλλιτεχνική Διεύθυνση και το Διοικητικό Συμβούλιο να βρουν τρόπο να γίνουν όλα αυτά ώστε το Εθνικό Θέατρο να ανέβει ακόμα ψηλότερα.
Γι' αυτό λοιπόν, παρακαλώ όλο το προσωπικό να συστοιχηθεί πίσω από τον νέο Καλλιτεχνικό Διευθυντή και το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, γιατί είναι βέβαιο πως θα χρειαστούν την αμέριστη στήριξή τους και όλοι μαζί να συνεργαστούν για το καλό του Εθνικού Θεάτρου. Τους εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και θα είμαι στη διάθεσή τους για ο,τιδήποτε μπορώ να βοηθήσω.»