«Ήμουν φεμινιστής πριν ακόμα υπάρξει ο φεμινισμός» δήλωσε πρόσφατα ο ιδρυτής του Playboy, Hugh Hefner. Μια νέα βιογραφία επιχειρεί να τον δικαιώσει.
Ο ιδρυτής του Playboy Hugh Hefner ήταν φιλόσοφος και υποστηρικτής του γυναικείου κινήματος, ισχυρίζεται στο βιβλίο της η ιστορικός, φεμινίστρια και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της West Georgia, Carrie Pitzulo. Σύμφωνα με την «Wall Street Journal», στο βιβλίο «Bachelors and Bunnies: The Sexual Politics of Playboy», βρίσκουμε τον Hefner να αναδύεται αλώβητος από την καταπιεστική ατμόσφαιρα των αμερικανικών μεσοπολιτειών και να αναπτύσσει μια φιλαυτία μεγέθους μενίρ. Ενδεικτικά θα μπορούσε κανείς να αναφέρει το παιδικό του ημερολόγιο – ένα είδος πρόωρης αυτοβιογραφίας – το οποίο αριθμούσε 2.000 σελίδες. Κάποια στιγμή όμως η απόρριψη από μια συμμαθήτριά του τον οδηγεί σε αναδιάρθρωση της ταυτότητάς του: ο μικρός Hugh επανιδρύεται ως «Hef», βάζει τα κυριακάτικά του, και αναλαμβάνει τη μουσική στήλη της σχολικής εφημερίδας. Αρκετά χρόνια μετά, το 1956, βγαίνει το πρώτο τεύχος του Playboy.
Το περιοδικό που συνδύαζε κείμενα υψηλών προδιαγραφών με προοδευτικές απόψεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ και φωτογραφίες από κορίτσια «της διπλανής πόρτας», δέχτηκε σε διάφορες στιγμές της πορείας του έντονη κριτική από το σκληροπυρηνικό φεμινιστικό στρατόπεδο. Αυτό είναι ένα από τα σημεία στα οποία στέκεται η Pitzulo, όταν δεν καταπιάνεται με πιο θεωρητικά ζητήματα, όπως η «φεμινιστική κριτική της πορνογραφίας» και το «ετεροφυλοφιλικό εγχείρημα». Ωστόσο, σύμφωνα με ένα από τα πρώτα τεύχη του Playboy, το εγχείρημα του ιδανικού αναγνώστη και θιασώτη του περιοδικού ήταν «να φτιάχνει κοκτέιλ και κανένα ορντέβρ, να βάζει απαλή μουσική στον φωνογράφο και να προσκαλεί κάποια γνωστή του να κουβεντιάσουν για τον Πικάσο, τον Νίτσε, την τζαζ, το σεξ».
Σπύρος Πετρουνάκος