Υπάρχει η διάχυτη πεποίθηση ότι ένα από τα πιο επιδραστικά ρεύματα-κινήματα της σκληρής ροκ σκηνής, το σκληροπυρηνικό πανκ (απόηχοι του οποίου εξακολουθούν και διαμορφώνουν ακόμη τα στάνταρντς της μουσικής βιομηχανίας σήμερα), ήταν αποκύημα κάποιας φαντασίας «λευκόχρωμης» επιδερμίδας. Λάθος!
Προτού ακόμη οι μεγάλοι Black Flag, υπό την ηγεσία του σταρ πλέον Χένρι Ρόλινς, αποφασίσουν να μάθουν τρία ακόρντα όλα κι όλα διαμορφώνοντας μορφολογικά το γνωστό είδος του σύντομου σε διάρκεια, μουσικά ενδεούς, υφολογικά επιθετικού και πολιτικά αντι-ριγκανικού αναρχοαυτόνομου «κομματιού», τέσσερις έγχρωμοι από την Ουάσινγκτον, τεχνικά δεινοί οργανοπαίκτες έπαιζαν εντελώς πειραγμένη fusion Jazz, ανάμεικτη με hard funk και ρέγκε στοιχεία, υπό την ονομασία Mind Power. Και αυτό ήδη από το 1975!
Δύο χρόνια όμως αργότερα, αποφάσισαν να αλλάξουν μουσικό ύφος και να παντρέψουν όλα τα παραπάνω με το πανκ ροκ, τις γρήγορες, τεχνικά «διαστημικές» κιθαριές που έμελλε να αποτελέσει τη βάση για το λεγόμενο hardcore punk, ακόμη και για το thrash.
Έντονα πολιτικοποιημένοι, όπως συνέβαινε με ολόκληρη τη σχετική σκηνή σε όλα τα μήκη και πλάτη των ΗΠΑ, συνέδεσαν το όνομά τους με τον ακτιβισμό, την Do it Yourself πολιτική και τον αναρχισμό, αναμεμειγμένο με ανατολικές θρησκείες και εναλλακτικούς τρόπους ύπαρξης.
Ακούστε, λοιπόν, τι και πώς έπαιζαν το 1977 (!) αυτοί οι τέσσερις εμπνευσμένοι και οργισμένοι βιρτουόζοι, για να καταλάβετε που οφείλουν την ύπαρξή τους οι μισοί θρύλοι της εκ πανκ προερχόμενης σκληρής σκηνής (Fishbone, Living Colour, Rage Against the Machine, Faith No More, Nirvana, Green Day, Offspring και άλλοι...)!