Το κτίριο που κατέρρευσε πρόσφατα με πάνω από χίλιους νεκρούς ανήκε στον Σοέλ Ράνα. Εναν 35χρονο νεόπλουτο μαφιόζο, έμπορο ναρκωτικών που θεωρούσε πως ήταν υπεράνω όλων. Ακόμα και την ημέρα της τραγωδίας ο Ράνα μετέβη στον τόπο του εγκλήματος ως γκάνγκστερ. Καβάλα στην υψηλού κυβισμού μηχανή του, ακολουθούμενος από τη δική του μηχανοκίνητη συμμορία.
Δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος της τραγωδίας και πίστευε πως κι αυτή τη φορά θα τη γλιτώσει φτηνά χάρη στις πολιτικές του γνωριμίες. Στους κάτω ορόφους του Rana Plaza, άλλωστε, είχε δημιουργήσει ένα... χώρο αναψυχής με μπιλιάρδα και τσάμπα ποτά, αποκλειστικά για τους διεφθαρμένους πολιτικούς της χώρας.
Ο Ράνα θα μπορούσε να είχε προλάβει την τραγωδία. Δεν έδωσε σημασία ούτε στις προειδοποιήσεις του μηχανικού που λίγες μέρες πριν από την κατάρρευση του κτιρίου είχε κάνει επιθεώρηση και του είχε ξεκαθαρίσει πως έπρεπε να το σφραγίσει άμεσα, διότι οι ρωγμές στα θεμέλια και τις κολόνες στήριξης το καθιστούσαν επικίνδυνο. «Δεν είναι ρωγμές, απλώς έχει σπάσει ο σοβάς, το κτίριο δεν έχει τίποτα», ήταν η απάντησή του.
Εδώ ο Ράνα χωρίς τη μηχανοκίνητη συμμορία του, αλλά με κράνος για να αποφύγει το λιντσάρισμα κατά τη μεταφορά του στη φυλακή
Τυπικό δείγμα της συμπεριφοράς του. Για να κατασκευάσει το Rana Plaza, άλλωστε, εκείνος κι ο πατέρας του χρειάστηκε να διώξουν βίαια τους πρώην ιδιοκτήτες, να οικειοποιηθούν της έκτασης να πάρουν (λαδώνοντας) άδεια ανοικοδόμησης μολονότι η γη επίσημα δεν τους ανήκε και έπειτα να την επεκτείνουν (παράνομα) προκειμένου να προσθέσουν κι άλλους ορόφους. Τους ορόφους που αποσταθεροποίησαν τη δομή του κτιρίου και οδήγησαν στην κατάρρευση.
Τώρα ο Ράνα είναι στη φυλακή, το δικαστήριο δέσμευσε όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και οι περισσότεροι συμπατριώτες του – εκτός από όσους ανήκαν στο δίκτυο επιρροής του – θέλουν να τον σκοτώσουν.
Γιατί καταρρέουν τα κτίρια
Λογικό αν σκεφτεί κανείς πως οι διασώστες συνεχίζουν να βρίσκουν θύματα μέσα στα συντρίμμια και ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται διαρκώς. Ωστόσο, ποιος έχει πραγματικά την ευθύνη για τη συγκεκριμένη τραγωδία; Η μόδα των «εύκολων και γρήγορων» κατασκευών και η έλλειψη εταιρικής κοινωνικής ευθύνης αποτελούν δύο παράγοντες που συνέβαλαν στην καταστροφή, όμως υπάρχει και ένα ζήτημα ακόμη πιο πρακτικό: αυτό των «οικονομικών» κακοσχεδιασμένων (και δυνητικά επικίνδυνων) κτιρίων.
Χωρίς την κατάλληλη τεχνογνωσία και γνώσεις αρχιτεκτονικής και μηχανικής, τα ανεπαρκή αυτά κτίρια θέτουν τους ανθρώπους σε μεγάλο κίνδυνο. Η πρόσφατη καταστροφή δείχνει ξεκάθαρα τις ελλείψεις που υπάρχουν στην κατασκευαστική βιομηχανία του Μπαγκλαντές και όλοι οι εμπλεκόμενοι, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, Επιτροπή Σχεδιασμού, επιθεωρητές ακόμη και οι δημοτικές αρχές φέρουν μεγάλη ευθύνη..
Η υπόθεση όμως είναι ακόμα πιο σοβαρή: Μια ημέρα πριν από την κατάρρευση, οι επιθεωρητές κτιρίων εντόπισαν ρωγμές στο εργοστάσιο και διέταξαν ότι όλες τις επιχειρήσεις να σταματήσουν τη δουλειά και να το εκκενώσουν. Ορισμένες από τις επιχειρήσεις και τα γραφεία στους κάτω ορόφους ακολούθησαν τις οδηγίες, αλλά το εργοστάσιο ενδυμάτων απαίτησε από τους υπαλλήλους του να έρθουν να εργαστούν. Την επόμενη μέρα, όχι πολύ καιρό μετά την ημέρα που άρχισαν οι εργασίες αναστήλωσης, το κτίριο κατέρρευσε παγιδεύοντας εκατοντάδες ανθρώπους, ενώ μένει στον αέρα η σκέψη πόσες ζωές θα είχαν σωθεί αν οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου νοιάζονταν περισσότερο για τους εργαζομένους παρά για την παραγωγή.
Τα ακριβή αίτια που οδήγησαν στην κατάρρευση του κτιρίου δεν είναι ξεκάθαρα χωρίς περαιτέρω έρευνα των μηχανικών. Θα μπορούσε να ευθύνεται το γεγονός ότι το κτίριο δεν έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί ως ένα εργοστάσιο ενδυμάτων ώστε να αντέξει το βάρος όλων των ανθρώπων και του εξοπλισμού.
Επίσης υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι το κτίριο αυτό σχεδιάστηκε για να είναι εξαώροφο αλλά προστέθηκαν εκτός σχεδίου και δύο ακόμη όροφοι στην κορυφή.
Ενας ακόμη παράγοντας που πιθανά συνέβαλε σε αυτή την καταστροφή είναι η τοπική αυτοδιοίκηση που ενέκρινε το συγκεκριμένο σχέδιο. Καθώς η βιομηχανία ένδυσης είναι μια τεράστια πηγή εσόδων για τη Ντάκα και το Μπαγκλαντές, η διαφθορά είναι αχαλίνωτη και οι δωροδοκίες στη διαδικασία έγκρισης ακατάλληλων κτιρίων συνηθισμένο φαινόμενο.
Η τραγωδία της Rana Plaza είναι ίσως το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα στην περιοχή και στην παγκόσμια βιομηχανία ενδυμάτων, ακόμη χειρότερη και από την πυρκαγιά στο εργοστάσιο ενδυμάτων που σκότωσε 300 ανθρώπους στο Πακιστάν το 2012 και αυτό το ατύχημα δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν αρχιτέκτονες, μηχανικοί, εργολάβοι και επιθεωρητές είχαν κάνει τη δουλειά τους σωστά από την αρχή.
Ας ελπίσουμε ότι, στον απόηχο του ατυχήματος αυτού, η τοπική αυτοδιοίκηση θα αναδιοργανώσει τη διαδικασία και θα αρχίσει να επιβάλλει σωστά τους νόμους, αποτελώντας παράδειγμα και για τις άλλες χώρες, ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον.
(Πηγή: inhabitat.com)