Την κοινή προέλευση των ευρασιατικών γλωσσών ανακάλυψαν Βρετανοί και Νεοζηλανδοί επιστήμονες, οι οποίοι υπολογίζουν ότι αυτή η μητρική γλώσσα χρονολογείται πριν από περίπου 15.000 χρόνια, δηλαδή στο τέλος της εποχής των παγετώνων.
Χρησιμοποιώντας βιολογικές-εξελικτικές και στατιστικές μεθόδους, οι ερευνητές με επικεφαλής τον εξελικτικό βιολόγο Μαρκ Πέιτζελ της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου του Ρέντινγκ,κατάφεραν να ιχνηλατίσουν το απώτατο γλωσσικό παρελθόν και να χρονολογήσουν τις κοινές πρωτο-λέξεις των διαφορετικών γλωσσών της Ευρώπης και της Ασίας, οι οποίες σήμερα μιλιούνται από δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Οι ερευνητές βρήκαν εν τέλει 23 αρχαίες λέξεις, κοινές σε διάφορες ευρασιατικές γλώσσες και οι περισσότερες είναι ευρέως χρησιμοποιούμενες μέχρι σήμερα, όπως «εγώ», «εμείς», «άνδρας» και «μητέρα», αλλά κάποιες άλλες είναι σπανιότερες σήμερα και αποτέλεσαν έκπληξη, όπως «φτύνω» και «δενδρόφλουδα».
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, από αυτή τη μητρική γλώσσα, μέσα στα επόμενα 5.000 χρόνια ξεπήδησαν 7 άλλες που απάρτισαν την αρχαία ευρασιατική γλωσσική «υπερ-οικογένεια» και αυτές, στη συνέχεια, διασπάστηκαν σε άλλες γλώσσες, οι οποίες σήμερα πια μιλιούνται από την Πορτογαλία έως την Άπω Ανατολή.
Όπως εξηγεί ο Πέιτζελ «Ο καθένας στην Ευρασία μπορεί να αναζητήσει τη γλωσσική γενεαλογία του σε μια ομάδα ή ομάδες ανθρώπων που ζούσαν πριν από περίπου 15.000 χρόνια, πιθανώς στη νότια Ευρώπη, καθώς υποχωρούσαν οι πάγοι»
Παρόλαυτά, η θεωρία της ύπαρξης μιας πρωταρχικής μεγάλης γλωσσικής ευρασιατικής οικογένειας, είναι επίμαχη, καθώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί από τους γλωσσολόγους, επειδή οι περισσότερες λέξεις εξελίσσονται πολύ γρήγορα, «συγκαλύπτοντας» έτσι την καταγωγή τους.