Πρόκειται για την ύψιστη ίσως διάκριση στον επιστημονικό τομέα των ΗΠΑ: Η Χρύσα Κουβελιώτου έγινε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών στις ΗΠΑ σε ένδειξη αναγνώρισης της συνεισφοράς της ως ανώτερης ερευνήτριας του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαν της NASA.
Η Χρύσα Κουβελιώτου ασχολείται ειδικότερα με τα αστρονομικά-αστροφυσικά φαινόμενα στο πεδίο των υψηλών ενεργειών, όπως οι μαύρες τρύπες, οι αστέρες νετρονίων (πάλσαρ) και ιδίως οι εκρήξεις ακτινών-γάμα. Σύμφωνα με την εφημερίδα το Εθνος, οι μελέτες της Χ. Κουβελιώτου έχουν ρίξει φως στις εκρήξεις ακτινών-γάμα (τα πιο φωτεινά και ισχυρά φαινόμενα που έχουν ποτέ καταγραφεί στις εσχατιές του διαστήματος) και η ίδια συμμετείχε στη διεθνή επιστημονική ομάδα που για πρώτη φορά επιβεβαίωσε ότι αυτά τα φαινόμενα προέρχονται από πηγές εκτός του γαλαξία μας (κυρίως από τη βαρυτική κατάρρευση μεγάλων άστρων και τη συνακόλουθη δημιουργία μαύρων οπών). Η ίδια έχει δηλώσει «όταν ήμουν ακόμα στην Ελλάδα, παρακολούθησα τον Νιλ Άρμστρονγκ να κάνει το διάσημό βήμα του στο φεγγάρι. Γοητεύτηκα τόσο που αποφάσισα αμέσως ότι ήθελα να γίνω αστροναύτης. Όμως δεν υπήρχαν Έλληνες αστροναύτες κι έτσι επέλεξα ένα άλλο μονοπάτι: την αστρονομία».
Ποια είναι η κορυφαία Ελληνίδα Αστροφυσικός
Η Χρύσα Κουβελιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φυσική στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1975), έκανε το μεταπτυχιακό της στην αστροφυσική στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Σάσεξ (1977) και πήρε το διδακτορικό της από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία (1981), ούσα πιθανώς η πρώτη επιστήμων στον κόσμο που έκανε PhD στις εκρήξεις ακτίνων-γάμα. Για 12 χρόνια δίδαξε Φυσική και Αστρονομία στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τελικά την «κέρδισε» η έρευνα στη NASA.
Έχει δεχτεί διάφορα βραβεία για το έργο της, όπως το «Βραβείο Ρόσι» (2003) και το «Βραβείο Ντεκάρτ» (2004), ενώ πέρυσι τιμήθηκε με το «Βραβείο Αστροφυσικής Ντάνι Χάινεμαν» (το απονέμουν από κοινού το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρία), καθώς και το Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας της NASA. Το περιοδικό Time την χαρακτήρισε ένα από τα 25 πρόσωπα με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς στο πεδίο έρευνας του διαστήματος, έχοντας κάνει πάνω από 370 επιστημονικές δημοσιεύσεις.